lieve Over Zeelands landschap, Goese bomen, veel te kindjes en een Zeeuws vakbondsbestuurder Scaldemarilanil (van Cadsant tot de Gre- velingen) en van Sunnonmariland (van Bom- menede tot Oostvoorne, denk maar aan Zonnemaire). Aardenburg, Souburg en an dere nederzettingen bouwden hun volks burgen, in een kring lopende versterkingen van plm. 250 m middellijn met palissaden en een gracht daarbinnen kon men zich verdedigen. Dat was nodig, want de invallen der Noormannen kwamen op gang. Restan ten van Romeinse gebouwen werden weg gehaald voor nieuwbouw, zoals overal in Europa. Dit aanloopje hadden we nodig om de volgende voorvallen uit het eigen Zeeuwse politieke en openbare leven nog eens even onder de aandacht te brengen. Met genoegen hebben we kunnen lezen dat minister Westerterp van verkeer en waterstaat van het uit 1963 daterende Reimerswaal-plan af wil. Dat plan voorzag in industrie- en havengebieden in de Oos- terschelde tussen Bergen op Zoom, de Bra bantse wal en oost-Zuid-Beveland. Door dit plan kunnen Zeeuwse (en Brabantse) De zee krijgt het niet meer helemaal voor het zeggen: monniken gaan dijkjes leggen, slibaanzetting in de wateren bevor deren; er waaien duinen aan. Zo ontstonden Zeeland en Zeeuws-Vlaan- deren (dat meer polders heeft dan Zeeland zelf). Altijd onderhevig aan landverlies en landwinning, inbraken van de zee bij lang durige hoge waterstanden en stormvloeden. Dan weer eeuwenlang terugtrekken waarbij eilanden, droogten, platen, schorren en slik ken ontstaan en samengroeien. Nederzettin landschap- en leefruimten tenminste niet meer aangetast worden. Op diezelfde minister zou je weer een beetje boos kunnen zijn, als je voorstander bent van een vaste oeververbinding over de Westerschelde, omdat hij de beslissing daarover maar weer eens heeft verschoven, nu naar 1977. Er gaan in onze provincie stemmen op tegen die vaste oeververbinding: „Over enkele jaren kun je Zeeuws-Vlaanderen ge makkelijk bereiken via de tunnel bij Doel gen, dorpen en stadjes verdwenen voorgoed en zelfs hun namen zijn niet meer bekend. Geen wonder dat de geboren Zeeuw ergens diep in zichzelf respect heeft voor de zee. Er komen andere tijden; er worden kro nieken geschreven. Walcheren wordt be langrijk onder Karei de Grote, moet dan worden afgestaan aan Viking Harald. Aar denburg was van de elfde tot de veertiende eeuw de belangrijkste stad van Zeeuws- Vlaanderen, „dank zij" de overstromings periode Duinkerken lila die het Zwin tot ver landinwaarts uitbreidde. Brugge's handel met Engeland bloeide op. Die van Gent kwa men meermalen in opstand tegen de graven van Vlaanderen. Indijking en landwinning kwamen op gang; op het nieuwe land wer den schapen gezet om wol te verkrijgen voor de lakenindustrie. De snel aangroeiende bevolking kapte de bossen en waterde de moerassen af, omdat er akkergrond nodig was. Er werden kerken gebouwd, de eerste Sint Bavokerk in Aardenburg dateert uit 840 of 859, de huidige is uit de dertiende eeuw. Cadzand lag in de 13de eeuw als eiland in het Zwin. Middelburg ontstond in de 12de eeuw aan de Arne, Sluis kreeg in 1290 stadsrechten. Vlissingen dagtekent van eind 12de eeuw, Veere ontstond ook in die tijd. Walcheren is vanaf de 9de eeuw definitief bewoond geweest. Ziet u, lezer, hoe snel het ging, de expansie in die tijden? En hoe boeiend de oudheidkunde blijft, ook voor de leek? Voor de bezoeker die de Zeeuwse musea bekijkt met een bepaald tijdvak voor ogen. Die wat gaat rondrijden in de streek waarover hij gelezen heeft, om hetgeen hij ziet dieper op zich te laten inwerken. En dan terloops opmerkt: verdient dat Aardenburg, pre-romeinse vestigingsplaats met zo'n onschatbaar rijk verleden, geen betere naam dan de „Kikkerstad"? S. Z. in BelgiëDie vraagt geen tolgelden en is geen hinderlijk object in ons land schap. Bovendien zal die vaste oeverver binding maar weer industrie aantrekken." Dat zijn de geluiden die de tegenstanders laten horen. Er zit wat in, moeten we toe geven. De Zeeuwse Westerscheldeveren zijn eerder een accentuering van, dan een be lemmering vóór het landschap. Ze hebben bovendien iets romantisch Maar als je in Zeeuws of Belgisch Vlaan deren vrienden bezoekt, of aan een cul tureel of ander aangenaam gebeuren deel neemt, dan dreigt daar op de achtergrond altijd die spanning en het halen van „de laatste boot"En dan is men voor zijn plezier uit! Het wordt nog anders, als men om den brode, vanwege baan, zaak of onderwijs vanuit Zeeuws-Vlaanderen naar „het Noor den" moet of omgekeerdDan wordt er wel eens gescholden, omdat die vaste oeververbinding er nog niet isDe Zee- landbrug is in het Zeeuwse landschap ook een aanvaard element geworden Wie de afgelopen weken en maanden het Zeeuwse gebeuren heeft gevolgd, kon vermoedelijk bij herhaling tot de ontdekking komen, dat „de auto riteiten" twee gezichten hebben: Een vriendelijk en een minder prettig gezicht. Anders gezegd: Hun standpunten en beslissingen zijn nu eens toe te juichen, dan weer af te keuren. Als we „lelijk zouden willen doen" zouden we nu neerpennen, dat ze „Januskoppen" hebben, maar dat woord willen we toch maar niet gebruiken. „Autoriteiten" zijn, als het er op aan komt, ook maar mensen. Echte kwade wil treft men zelden bij hen aan. Ze bedoelen het nogal eens goed, zelfs als de uitwerking van hun goed bedoelde maatregelen je de haren te berge doen rijzen 15

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1976 | | pagina 15