W
z «rnr
Martin Wijngaards, beeldhouwer.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
Fraai gezicht op achtergevels met aange
paste tuin van bibliotheek in Tholen.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
Zo kon ook een nieuw stadhuis worden
gebouwd. Op de plaats van het afgebrande,
lezen we in een publikatie van stadsar
chivaris J. Zuurdeeg. Hij is er zelf niet,
wel enkele medewerkers en die laten ons
vol trots het gebouw bekijken. Een roman
tische omgeving, zeker ook om in te trou
wen. Wat er dan ook gebeurt. Vandaag
zijn het Piet en Heieen Oosteram. De bruid,
in het geel, komt uit Scherpenisse; de
bruidegom keurig in het pak met geel
overhemd, komt uit Stolwijk. Ze brengen
wat leven in het stadhuis, dat verder op
perbest weet te pronken met glorie uit
het verleden. We mogen er onze naam in
het gastenboek zetten. Dat is leuk voor
het nageslacht.
De achterkant van het stadhuis grenst
aan een al even oude en mooie Gasthuis
kapel (ongeveer 1466). Volgens de aanplak
biljetten centrum van het door de ZVU
(Zeeuwse volksuniversiteit) gebrachte cul
turele leven. Normaal kun je er nier in.
De deuren zitten op slot, maar je kunt
wel via een gastvrij openstaand poortje
in de Kerkstraat de binnenplaatsjes bekij
ken. Wat we met veel enthousiasme deden.
Winkelen.
We vinden dat we genoeg in het verleden
gedoken zijn en gaan een beetje winkelen.
In de Kerkstraat stuiten we op het antiek
winkeltje van Martin Wijngaards. Naast
antiek showt hij voor de vensterglazen
prachtig houtsnijwerk. Meest" koppen met
een wonderlijke gezichtsuitdrukking en we
willen dan ook dolgraag even binnen kij
ken. Dat kan.
Martin (29) draagt nog wat nieuw hout
snijwerk voor ons aan. Wat grotere koppen,
die hij niet wil verkopen. Hij is schrijn
werker van beroep, vertelt hij. Het res
taureren van antieke meubels is zijn vak
en daarnaast is hij houtsnijder. Uit stukken
drijfhout, die hij langs het strand vindt,
maakt hij koppen met karakter. Niet zo
vreemd. „Ik let altijd het eerst op gezichts
uitdrukkingen van mensen." Zijn werk
zweemt naar de oude stijl. Past helemaal
bij het antiek in zijn winkeltje. En dat
is dan ook de bedoeling.
Hij verkoopt ze voor een habbekrats.
Ongekend lage prijzen voor een dag kreatief
bezig zijn. „Het moet verkoopbaar blijven,"
vindt hij. „het is liefhebberij van me." Dat
verkopen lukte wel van de zomer. Hij ves
tigde zich een jaar geleden op Tholen en
kreeg al direct heel wat toeristen in zijn
zaak.
Zijn vrouw Annemarie flirt nu met de
gedachte om van schelpen halskettingen te
gaan maken. Martin laat er een zien.
Smaakvol gegroepeerde rijen schelpen aan
een snoer. Dat zal wel lukken.
Om de hoek van de straat blijf je auto
matisch stilstaan voor de pottenbakkerij
„De Dragon" van Gerrit en Tiny van En-
geleenhoven. Jammer, ze zijn niet thuis.
Hun werk liegt er niet om. Neem nu alleen
maar de gevelsteen al.
We slenteren de stad nog wat door. Ko
men aan het haventje, waar de oester
putten herinneren aan een vroeger bloeiende
oesterverwaterplaats. Nu is er nog een pa
lingkwekerij, tussen de houten gebouwtjes
die de Thoolse haven een heel eigen sfeer
geven.
Langs de haven liggen twee hotel-res
taurants. We besluiten om in hotel „Zee
land" een hapje te gaan eten. In een eet-
zaaltje met schuifdeuren in de atmosfeer
van het oude vertrouwde familiehotel, dat
het toch nog ademt.
Wanneer we daarna niet wat rokerij
hadden kunnen gebruiken, waren we waar
schijnlijk nooit bij kapper J. W. de Rijke
terecht gekomen. Hij etaleert de pakjes shag
en sigaretten tussen de kappersattributen
en zijn zaak is er zo een, die je overal
in Nederland met een lantaarntje moet
Voorgevel Stadhuis in Tholen.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
Prachtig straatwerk op binnenplaats van het Gasthuis in Tholen.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
I
9
