Over het Zeeuwse landschap, naturisten, culturele uitwisseling met Vlaanderen, en een „gelukkige" uitspraak Hoe wisselvallig het leven ook in onze gewesten is, mag blijken uit het vol gende: In augustus meldde de dagbladpers dat er in Zeeland op korte termijn geen nieuwe gebieden voor herverkaveling in aanmerking komen. Er werd alleen een studie uitgevoerd naar het gebied van de Yerseker Moer, maar de hoofdingenieur-directeur van de landinrichting zou hebben gezegd dat er verder geen aanvragen voor verkaveling binnen waren. Voor ons reden tot juichen, wat we dan ook prompt in het 49ste nummer van Zeeland Magazine deden. Niet omdat we principieel ruil- of herverkaveling afwijzen, wel omdat er in de naam van noodzakelijke verkaveling vroeger en recentelijk onnodig met het landschap geknoeid is. Wie schetst onze verbazing toen we enkele weken geleden vernamen dathet polder gebied rondom Wolphaartsdijk zo nodig op de herverkavelingsschop moet. De landbouw organisaties hebben dat immense karwei aan de orde gesteld bij de dienst land inrichting. De boeren moeten er echter nog over stemmen. En nauwelijks is de inkt van dat bericht opgedroogd, of „het rapport ter overweging van de aanvraag ruilverkaveling Yerseker Moer" rolt van de persen. Die ruilverkaveling in de Moer is land bouwkundig gewenst, zeggen de landbouw- maatschappijen, al geven ze toe dat het een oud gebied van grote landschappelijke waarde is, dat door z'n dunne laag klei op de onderbodem van veen nu niet direct het meest ideale landbouwterrein is. De natuurbeschermingswacht is meteen op het vinkentouw gesprongen en heeft verklaard dat ruilverkaveling van dit on geveer 1000 hectaren tellende gebied tussen Oosterschelde, kanaal door Zuid-Beveland, rijksweg 258 en Zanddijk-Yerseke vanuit landschappelijk oogpunt „funest" zal zijn. Als dit oude veengebied op de schop gaat, verdwijnt er een zeldzame vegetatie- en vogelwereld. „Waarom geen vetmesterij, in dit voor veeteelt wel geschikte weidege bied?" vraagt de natuurbeschermingswacht zich af. Ook wij vragen ons af waarom een zeer zeldzaam oud Zeeuws veenlandschap opge offerd zou moeten worden, als er voor de landbouw toch maar weinig winst uit te behalen valt. We hopen, dat de natuurbeschermings wacht, het coördinatie-orgaan voor natuur bescherming en de stichting Zeeuws Land schap ook allert zullen zijn bij de verka velingsplannen rond Wolphaartsdijk. Het cude Schenge-gebied dat daar ligt is een mooi, typisch Zeeuws kreeklandschap. Voorts zijn er landschappelijk fraaie wegjes in het gebied, die wel eens de belangstelling van de bulldozer-ridders zouden kunnen krijgen. Dit dreigende gevaar kan niet vroegtijdig genoeg onder de aandacht worden gebracht. Nogmaals, we gunnen de boeren van harte goede mogelijkheden voor goede bedrijfs voering. Het prestige-drama rond de oude linden in het verkavelingsgebied bij 's Gravenpolder zijn we echter nog niet vergeten. Een pluim voor die landbouwer, die toestond op zijn grond symbolisch nieuwe jonge linden te planten. Maar het blijft merkwaardig dat boeren kennelijk wel om de hoogspannings masten die tegen vergoeding op hun land staan kunnen heenploegen. En een eeuwenoude linde, waar evengoed toch een hek om heen kan, die moet omgehakt... omdat commissies zo beslist hebben en geen stap terug wensen te doen. Zoiets is toch diep-treurig! Treurig vinden sommigen het, dat Zee- land's eerste naturisten-terrein bij Fort de Ruyter onder Vlissingen mag komen. Dat heeft de Vlissingse raad in grote meerder heid beslist, al was niet iedere voorstemmer even enthousiast. De naakt lopende, spelende en liggende naturisten moeten er wel goed voor zorgen, dat zij noch vanaf de openbare weg, noch vanaf het Westerscheldewater zichtbaar zul len zijn. Wij horen niet tot de treurenden, ook niet tot de juichenden. Meent men zich beter te gevoelen door naakt sport en spel te bedrijven, dan hoeft men dat van ons niet te laten. Het hoeft beslist niet onge zond te zijn, ook niet in mentaal opzicht. Maar men dient wel terdege te bedenken dat nog heel wat mensen in Zeeland uit religieuze overwegingen daar wat anders over denken. En men zal er goed voor dienen te waken dat zij op geen enkele wijze in hun gevoelens worden geraakt, door een te opdringerige houding van het naturisme. Voor „stiekeme gluurders" zouden we de naturistenvereniging het volgend recept aan de hand willen doen: Bij betrappen in de nek pakken en dan óf ook alle kleren uit en een vol jaar contributie vooruit betalen, óf een ferm pak slaag, óf een emmer water. Maar misschien overtreden we nu wel één of andere wet met dit ongevraagd advies. Daarom haasten we ons het maar weer in te trekken Verheugend is, dat de stichting Opbouw Orgaan in de gemeente Borsele van 19 tot en met 28 mei een culturele uitwisseling wil organiseren tussen de „Zak van Zuid- Beveland" en de „Westhoek", dat is een gedeelte van de Belgische provincie West- Vlaanderen. Volksdansen, vendelzwaaien, sport-mani- festaties, muziekuitvoeringen, filmvoorstel lingen en een tentoonstelling van beeldende kunst staan er op het programma. Dat zou niet compleet zijn als de bekende Willem Vermandere, zanger van het West-Vlaamse lied, niet van de partij zou zijn. Maar Vermandere komt. Op deze zanger met zijn zo sterk op het Zeeuws gelijkende West- vlaamse dialect wezen we in Zeeland Maga zine al eerder, evenals op de sterke verwant schap, die er is tussen mens en land van West-Vlaanderen en Zeeland. Die verwant schap is ook de organisatoren in Borsele niet ontgaan. Het is te hopen dat hun manifestatie het begin is van een lange reeks culturele en sportieve ontmoetingen tussen twee nauw aan elkaar verwante provincies uit de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. Zeker, er is culturele uitwisseling tussen Nederland en België, incidenteel merkt men daar ook in Zeeland wel eens iets van. Maar wat hier „incidenteel geval" is, zou eigenlijk veel meer „regel" moeten zijn. De in de Beemster geboren en in Am sterdam werkende fotograaf Wijndel Jon gens heeft grote belangstelling voor provin cies met nog een groot plattelands-areaal zoals Friesland, Noord-Holland en Zeeland. Onder de titel „Zeeland wit op zwart" houdt hij tot 30 maart een tentoonstelling van zijn werk in het Zeeuws Museum te Middelburg. Dagelijks behalve zaterdags en zondags kan men dit fotowerk be wonderen, waarbij het accent valt op de typische details van Zeeuwse boerderijen. Televisie is ook „cultuur" zegt men. Land schap ook, dachten we. Maar in het Zuid- Bevelandse Nieuwdorp heeft de t.v. het van de bomen gewonnen. Een bij de kerk staande rij populieren heeft met de bijl kennis gemaakt. Zij zouden de goede televisie-ontvangst van de om wonenden sterk belemmerd hebben, 't Ja, dan moet een stukje schepping als een boom is, maar wijken voor het onbelemmerd genot van de Ster-reclame en de Top-Tien, dat moet ook de kerkvoogdij van de Ne derlands Hervormde Gemeente in Nieuw dorp hebben gedacht. Want zij bezweek uiteindelijk voor de aandrang en stond het kappen toe, ook al dachten leden van de dorpsraad er anders over. Zo ook de dominee, die tijdens een bijeenkomst wat bitter opmerkte dat, als na het slopen van de bomen de t.v.-ont- vangst nog niet beter was, alles gesloopt zou worden wat de antenne maar zou dwars zitten, desnoods de kerk en de huizen We vragen ons op het moment dat wij dit schrijven af, of nu al echt wetenschap pelijk verantwoord is uitgedokterd of de slechte ontvangst in Nieuwdorp inderdaad door die arme bomen is veroorzaakt Bomen en andere landschapsaspecten zijn bij Kloetinge in het geding. De weg tussen Kloetinge en Kapelle moet „noodzakelijk" verbeterd (dat is: verbreed) worden. En er moet een rondweg rond Kloetinge komen „ter bevordering van een goede doorstro ming van het verkeer". Natuurlijk, we dachten het al! Onze kritiek op het met grootstedelijke verlangens behept zijnde gemeentebestuur van Goes is min of meer bekend. Maar nu willen we met alle nadruk de Goese wet houder van „ruimtelijke ordening" De Leeuw eens een ferme, goedkeurende en instem mende schouderklop geven. Deze bestuurder heeft zich met klem uitgesproken tegen de rondweg Kloetinge, die een heel typisch stukje landschap rond de kom van dit dorp zou gaan aantasten. De wethouder vond dat het verkeer van dien aard was, dat het met enige aan passingen nog wel dóór Kloetinge kan. Nou dachten wij dat ook. Als men maar eindelijk eens zijn snelheid wat zou willen matigen. Trouwens, voor degenen, die de ruimte willen om goed op te kunnen schieten: Ligt rijksweg 258 ook niet tussen Kloetinge en Kapelle? De bedoelde „binnenweg" Kloe tinge—Kapelle is een aardige landweg. Waarom moet daar dan weer aan gepeuterd en gewriemeld worden? Om „het verkeer" in staat te stellen straks dankzij een sterk verbrede weg en een serie omgehakte bo men drie minuten eerder in Kapelle of Kloetinge te arriveren? En dat met een 25

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1977 | | pagina 25