(XI) Met eigen oog geschoten Horizontaal: 2. Het meisje aan het slot knapt het karweitje op (10). 10. Dit soort fraude is alleen overdag te constateren (17). 11. Zulke tolken nemen risico's (7). 12. Vrome vrouwen verstopt in oorlostuig (8) 13. Deftige houding (9). 16. Iemand die vaak strooit (7). 18. Door slikken nauwer maken (7). 20. Gezwoeg op het ondermaanse (9). 21. Klinkende klap van een vogel (9). 22. Krachteloos zakken (10). 23. Koekjes club (5). Verticaal: 1. Dit lichaamsdeel staat open voor indrukken (10). 3. Schenkt vreugde en warmte (5). 4. Het meest wezenlijke is toch maar een aftreksel (7). 5. In één woord: samen ballen (12). 6. Deze kleding is niet altijd vrij (6). 7. Symmetrisch landbouwwerktuig (4). 8. Dit zijn beslist geen buitenstaanders (11) 9. Groeiend tapijt (7). 10. Samen met vijf anderen pakte deze vrouw iets weg (6). In het vorige artikel stopten we bij het landbouwmachine-kerkhof, ergens tussen Val en Reuzenhoek. We vonden dat toen een goede gelegenheid om van het romantisch lijkende, in ieder geval middeleeuws aan- 14. Deze lijn is niet recht maar bekend als cursief (7). 15. Russische haardrachten? (7). 16. Zanikpotje op het strand (6). 17. Europeanen zonder krullen (5). 18. Zulk bezoek kan bitter zijn, maar ook zoet (5). 19. Naaldwerker (5). OPLOSSING. Horizontaal: 1. vannacht 5. nopje 8. sneeuwjacht 10. katjes 11. wijsneus 12. biesje 13. roerei 15. allooi 17. meetrillen 20. stootje 22. ladder 23. uitdelen 24. namaak. Verticaal: 1. vandalisme 2. neepjesmuts 3. afwassen 4. haarwortels 5. net 6. postuur 7. even 9. hijskraan 14. ellebogen 16. ingeven 17. mollen 18. indruk 19. adem 21. trek. doende sfeertje van Huissenspolder weer te belanden in het hier en nu. Maar wij maakten de landelijke omweg van enkele tientallen kilometers om voor zaken van Hulst naar Axel te komen juist om even van alle keiharde feiten los te komen en de geestelijke accu weer wat bij te laden langs de boorden van de Wester- schelde, ter hoogte van zandbanken met namen als Rug van Baarland, Gat van Osse- nisse, Platen van Hulst, enz. Om alle kei harde feiten eens lekker weg te laten waaien door een verfrissende zilte wind en een verdroomd aandoend landschap. Dus vervolgden we onze weg en sloegen bij genoemd landbouwwerktuigen-kerkhof linksaf, voorbij schuren met rieten daken, richting Reuzenhoek, Hoek van de Dijk, Veer. In de avondlijke rust ligt het er inderdaad bij, zo zacht als een veer, een paar Zeeuwse werkpaarden voor een stilstaande ploeg, de rulle aarde, de flauwe bocht in de landweg, het liefelijke huis met de blinden, gelegen precies op de ronding, geelgoud peppelblad als konfetti erom heen gestrooid. Een wonderlijke naam voor de groep kleine huizen, schilderachtig bij elkaar hok kend tegen de dijk, Reuzenhoek. Je zou beter van Dwergenhoek kunnen spreken, maar vergeten doe je ze nooit. Het ene is blauw gesausd, het andere geel, het derde rood. En dan moeten we ons opeens nog haasten ook, vanwege die afspraak in Axel. Dag Hoek van de Dijk, Veer met je veertjes sfeer, op naar Zaamslag. Zaamslag en omgeving is eeuwenlang een eiland geweest, dat door aandijking ten slotte met het Land van Axel is verenigd. In 980 wordt de „heerlijkheid Zaamslag" reeds genoemd. Over de verklaring van de naam bestaan twee lezingen. Volgens de ene kwam de zalm er vroeger veel voor en zou de naam eigenlijk Zalmslag moeten luiden. De andere opvatting wil de naam afleiden van het samenvoegen (zamenslaan) van de verschillende polders. Zaamslag eenmaal door, stuitten we op de Otheense Kreek. Ten ZW splitst zij zich in twee takken, die in O-richting gaan en ten Z van Zaamslag weer bij elkaar komen. Op de brug over deze zijtakken, in de weg naar Axel, heeft men een magnifiek wijd vergezicht over het slingerende water met zijn rietkragen en naald-slanke popu lieren op de oevers. Axel dus, en opschieten geblazen. We waren er al eens eerder en werden bij één van die gelegenheden uitgebreid rondgevoerd door de nieuwe eerste burger. Iri vogelvlucht hebben we toen de sfeer en de mogelijkheden van deze Zeeuws-Vlaamse stad geproefd. Je verdiepen in de historie ervan, zou een hobby op zichzelf zijn. Wij kunnen niet verder gaan dan even onze neus erin steken, er aan ruiken, diep inademend, zoals je aan een bloeiende, geu rende roos kunt doen. Die Mr. Leonard Willems, werkend „Lid der Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal en Letter kunde", ja dié. Dat was een pluizer, beroepshalve al. Die vond tijd en schonk serieuze aandacht aan één van de vele facetten van Axel. Die schreef een verhandeling over de Axelsche Rederijkersgilde van Sinte-Barbara en haar Deken Jacob de Hondt (14871529). Even de neus in die oude middeleeuwse stamroos? Reeds op het einde van de 15e eeuw be stond te Axel een rederijkersgilde, over het ontstaan ervan en verdere geschiedenis wij bitter weinig bescheiden bezitten. Maar wij weten dat zij in 1496 deelnam aan het groot Landjuweel van Antwerpen. Zij kwam met het twaalfde lot aan de beurt om te spelen. Zij vertoonde „dat Godt mensche- lick vleesch ontfinck". Daarvoor won zij twee schalen en een rozenhoed. Wij weten ook dat zij op 20 april 1539 deelnam aan het refereinfeest, door de Fon- teijne te Gent ingericht. En enige weken 19

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1977 | | pagina 19