De „vooruitgang" vreet aan 't Zeeuwse land
maar heeft ook wel haar goede kant
nieuwd, en ondanks het kille regenachtige
weer is het gezelschap van ongeveer dertig
geleerden en geïnteresseerden al vlug in een
stemming die even vrolijk aandoet als de
kleur van hun regenkleding. Al voor de
Zierikzeese haven verlaten is ruikt het
naar „vroeger" uitziende vooronder al
volop naar koffie.
De plaats van bestemming is vlakbij en
de netten worden voordat men er bedacht
op is al neergelaten. Dit, samen met het
geluid van de motoren tijdens de eerste
„trek", is ronduit spannend.
Maar de netten brengen de eerste keren
niet veel anders naar boven als een kijkje
op de zeebodem: schelpen, sponzen, veen,
zeesterren, krabben die beledigd schuin
weglopen over het dek, en stenen. Een
enkele keer is het net zelfs leeg.
Zodra echter het tij wat lager is komen
de eerste vondsten boven water. De ge
leerde gezichten beginnen te glunderen
en er volgen ontelbare kleine „lezingen"
over en weer betreffende de botten.
Er worden veel paardebotten gevonden,
een stuk slagtand van een olifant, het
gewei van een edelhert, twee kiezen van
de Elephas Meredionalis, en enkele fossiele
schelpen.
Ook enkele potscherven worden gevonden
en zelfs verschijnt er een autoband in het
net, die onder luid gelach terug wordt ge
worpen. Er wordt hard gewerkt, elke keer
wordt hetgeen niet ter zake is, terugge
worpen in zee en het dek gespoeld en
geschrobd.
In totaal wordt er 29 keer gehaald en
dan is het tijd om terug te keren. Het dek
wordt uitvoerig geschrobd en de netten
binnengehaald. De geleerden zijn warm van
de vondsten van die dag en de leken wor
den warm in de zon, die op de terugtocht
aarzelend door de wolken komt.
De buit gaat mee naar Leiden, waar ze
zal worden onderzocht en geprepareerd.
Maar niet alles verdwijnt gelukkig, want
een groot deel zal volgend jaar wederom
te zien zijn in één der Zierikzeese musea.
zijden van de kotter neergelaten, en ze
slepen over de bodem van het water. Met
behulp van een sterke motor worden ze
„gehaald".
De mosselvissers hebben door de jaren
heen wel eens iets in hun net gevonden
dat afweek van vis. Velen realiseerden zich
jammer genoeg niet dat de hinderlijke
zware obstakels die ze opvisten, wel eens
iets bijzonders zouden kunnen zijn en zo
zijn vele restanten van vroegere bewoners
van dit gebied even vlug weer terugge
worpen daar waar ze werden opgevist.
Bij de Kor- en Bottocht is juist de enkele
vis die gevangen wordt van minder belang.
Nu worden de netten namelijk koortsachtig
afgezocht naar botten.
Kor en Bot is een merkwaardige organi
satie, want er zijn geen statuten, er is
geen bestuur, en er wordt geen contributie
betaald. Ook zijn er geen samenkomsten of
vergaderingen, alleen die ene jaarlijkse
tocht aan boord van de Z.z. 8 in de haven
van Zierikzee.
Het eerste uur van die bijeenkomst wordt
dan ook gevuld met het begroeten van oude
bekenden, en van een nieuw gezicht hier
en daar. Contacten worden gemaakt of her
„De inhoud van het net wordt onderzocht".
Tekst: Joris van Hoedekenskerke.
Wie door Zeeuws-Vlaanderen rondrijdt, ziet op menige auto-achterruit de leus
„geen zenderpark" aangebracht. Vele Zeeuws-Vlamingen verzetten zich
terecht tegen de plannen die er bestaan om de NOS in het mooie, vlakke
landschap van West-Zeeuws-Vlaanderen een aantal hoge, ontsierende zend
masten te laten bouwen.
Niet alleen vanuit de „gewone" bevolking rijzen er protesten. Ook burge
meesters hebben verzet aangetekend tegen deze mogelijke aantasting van
een typisch stuk Zeeland.
Terwijl er nog steeds niet definitief is
uitgemaakt hoe gevaarlijk kernenergie is,
terwijl wetenschappelijk ook nog niet vast
staat of we het voor de energievoorziening
zonder kerncentrales, of met minder kern
energie zouden kunnen stellen, heeft de
regering het ASEV, het aanvullend struc
tuurschema elektriciteitsvoorziening al in
discussie gebracht. In dat ASEV worden al
mogelijke vestigingsplaatsen voor nieuwe
kerncentrales genoemd, waarvan maar liefst
vier in Zeeland: Borsele, Tholen, Philips-
land en een locatie tussen Bath en Hoe
dekenskerke.
Van verschillende zijden wordt hiertegen
bezwaar aangetekend. Zelfs het college van
Gedeputeerde Staten van deze provincie is
van mening, dat er in Zeeland geen tweede
kerncentrale kan komen ook niet bij
Borsele als de landelijke absolute normen
gehanteerd zullen blijven. In de zitting
van september zullen de Provinciale Staten
hun mening hierover geven. Hopelijk klinkt
er uit Zeeland's eerste vergaderzaal een
duidelijk „neen" tegen meer kerncentrales.
Men wil ons in deze provincie ook al
opknappen met een opslagplaats voor ge
bruikte splijtstofelementen bij Borsele. Wie
zijn toch die figuren, die Zeeland willen
gebruiken als vuilnisbelt voor stoffen, waar
van zelfs de Amerikaanse president Carter
meent dat „opwerking" verboden is, omdat
het vrijkomende element plutonium kan
worden gebruikt voor het maken van kern
bommen?
Enkele Zeeuwse statenleden hebben pu
bliekelijk hun bezwaren tegen deze onzalige
plannen geuit. Zij vinden terecht
dat het onjuist is om wereldwijde proble
men, die kernergie met zich meebrengt,
af te wentelen op de Zeeuwse bevolking.
Die bevolking krijgt zo nu en dan toch
wel het één en ander te verduren. We
denken aan de mensen in Hansweert-Oost
op Zuid-Beveland, die straks hun dorpsdeel,
hun woningen, en daarmee ook een stukje
van hun leven zullen zien slopen in verband
met de verbreding van het kanaal door
Zuid-Beveland.
Aantasting van menselijk geluk, aantas
ting ook van Zeeuws landschap heel
wat fraaie bomen moeten weg allemaal
terwille van de „vooruitgang". We hoorden
iemand eens cynisch opmerken: „Straks
is de hele wereld verbeterd, maar van
Zeeland is dan niets overgebleven
Soms ben je geneigd deze somber-gestemde
cynicus gelijk te geven.
Zo lazen we dat de laatste twee getijde-
29
