Waarom geen „BOEREN WANDELKAART" in Zeeland?
„Hulst, Zeeuws zowel als Vlaams".
Laat welwillende voetganger toe op privé-velden en wegjes.
Tekst: Joris van Hoedekenskerke.
Als de herfst in de lucht zit, de bladeren vallen en grote wolken langs de
Zeeuwse hemel zeilen, kan ons de lust tot wandelen bekruipen. De streek
waar we wonen biedt daartoe wel de gelegenheid. Er zijn nog dijken, polder
wegjes, zelfs is er een stuk terrein dat nog op schor lijkt. Maarheeft Zeeland
eigenlijk wel zoveel wandelgebied?
Zeker, daar zijn de bossen en duinen van Walcheren en Schouwen, er is
het Zwin in Zeeuws-Vlaanderen. Sommige gedeelten hiervan zijn toegankelijk
voor het publiek. Er zijn voorts waterwingebieden, waar de wandelaar toe
gang kan krijgen, mits hij zich een toegangskaart aanschaft. De stichting „Het
Zeeuws Landschap" heeft stukken landschap in de provincie in beheer en eigen
dom, die door de contribuanten betreden mogen worden. Wie verder wandelen
wil, is aangewezen opopenbaar terrein zoals strand en zeedijken en
wegen, die vaak ook door overig verkeer al is het in nog zo geringe mate
gebruikt worden.
Toch liggen er tussen de weiden en ak
kers, langs de dijken en welen nog paden,
die de liefhebber tot een wandeling noden,
maar die niet betreden mogen worden, om
dat zij in particulier eigendom zijn. En
zelfs al is het koren van het veld en
de akker nog ongeploegd, dan ziet de
Zeeuwse boer (en in het algemeen de boer
daar over de plannen die er zijn om één
gezamenlijke planologische visie voor een
groot deel van Vlaanderen en Zeeland te
ontwikkelen, en die vast te leggen in een
„Benelux-structuurschets voor het Wester-
schelde-bekken".
Dankzij de Zeeuwse afdeling van de
Nederlands-Belgische Vereniging gaat er nog
meer gebeuren: Het bekende gemengde
zangkoor „Cantabile" uit West-Vlaanderen
zal zondag 11 december om 15.30 uur
optreden in de Grote Kerk te Goes.
Een bekend Zeeuws ensemble naar
alle waarschijnlijkheid het moderne koper
ensemble „The Wim van Boven Flexible
Brass" zal een tegenbezoek brengen.
Dit is nog niet alles: Van 26 november
tot en met 17 december van dit jaar zal in
de wandelkerk van de Grote Kerk te Goes
de beroemde schilderijententoonstelling
„Biënnale, tentoonstelling om de achtste
prijs voor schilderkunst van Knokke-Heist"
te zien zijn. (Op 28 oktber ging deze ex
positie in het cultureel centrum „Scharp-
oord" te Knokke-Heist van start).
Niemand minder dan de Belgische mi
nister van Nederlandse Cultuur en Vlaamse
aangelegenheden, mevrouw Rika de Bakker-
Hoeken, zal de tentoonstelling in Goes
op 26 november openen.
Bij de Nederlands-Belgische Vereniging
Zeeland doet men goed de funktie-aandui-
ding van mevrouw-de-minister nog eens te
lezenMen zal dan vaststellen dat de
Belgische regering het gebruik van de
woorden en de begrippen „Nederlands" en
„Vlaams" voor bepaalde zaken in België
allerminst verwerpelijk vindt.
Wellicht doet dat de „koud-water-vrees"
van de vereniging voor „het Vlaamse" ver
dwijnen, en zien we bij haar komende mani
festaties naast de Belgische en Nederlandse
driekleuren, ook de Vlaamse en Zeeuwse
Leeuwenvlaggen wapperenMevrouw-
de-minister zal er zich zeker niet aan storen.
Overigens wensen wij de Nederlands-
Belgische Vereniging Zeeland alle mogelijke
succes bij haar manifestaties, en bij haar
pogingen de banden tussen broedervolken
als Belgen en Nederlanders te verstevigen,
en Vlamingen en Zeeuwen nader tot elkaar
te brengen.
in ons land) liever geen vreemden op zijn
bouwgronden scharrelen.
In Engeland is dat anders. Eeuwenoude
tradities en eeuwenoude rechten kent men
daar: ook rechten voor de wandelaars en
voetgangers. Men kent daar het systeem
van de „public footpaths", de openbare
voetpaden. Groene bordjes duiden overal
in het Engelse landschap aan, dat er een
voetpad loopt, bijvoorbeeld naar Chidding-
ton of naar Pemshurst.
Zo'n openbaar voetpad voert soms over
verharde wegen, maar loopt ook vaak over
grond, die nauwelijks nog de naam „pad"
mag dragen; alleen maar een karrespoor,
of zelfs dat niet eens.
De voetpaden leiden ook vaak over wei
landen en andere, aan boeren toebehorende
landerijen. Oude rechten eisen van de boer,
dat hij het pad in zodanige toestand houdt,
dat de wandelaar er over gaan kan. Hij
moet dus hinderlijke struiken snoeien, kui
len dichten, maar de eerlijkheid gebiedt
24
