Schcouwierf aan d? haw, jitiddeli Eens de werf van „baas" Mak. Eens de werf van P. Verhoeff. weliswaar nog een sieraad voor het dorp is maar juist daarom wel wat afsteekt bij de moderne kunststofjachten die er van tijd tot tijd op hun beurt liggen te wachten. In 1879 vestigde A. Meerman uit Arne- muiden een werf aan de Punt te Middel burg. Later nam „baas" Mak deze werf van hem over. Er werden enkele hoog aarzen gebouwd, maar overigens was het voornamelijk een reparatiewerf voor binnen schepen. Ofschoon deze werf De Hoop heette, spraken de Middelburgers meestal over de werf van baas Mak. In de dertiger jaren was er weinig aktiviteit meer en ging het bedrijfje van lieverlee ter ziele. Rond de eeuwwisseling was er in Goes eveneens een kleine scheepswerf gevestigd, waarvan P. Verhoeff de eigenaar was. Het was in hoofdzaak een reparatiebedrijfje, dat de oudere Goesenaren zich nog wel zullen herinneren. Omstreeks 1920 bestond het nog, maar kort daarna werd het op geheven. Op de plaats van de werf werd later een knus jachthaventje aangelegd. Eén van de in Veere gevestigde restau rants draagt als naam D' Ouwe Werf, als herinnering aan de scheepswerf die lang ge leden ter plaatse aan de stadshaven was gevestigd. De plaats waar eens de scheeps helling lag, is ook nu nog duidelijk te zien. Het bedrijf werd in 1871 van Middelburg, waar het in verband met de aanleg van het kanaal door Walcheren moest verdwij nen, overgebracht naar Veere. De eigenaar heette Staal of Taal, daarover zijn de meningen verdeeld. Oudere Veerenaren houden het op Taal. Het is mogelijk dat ze de voormalige werfbaas vereenzelvigen met de familie Taal. die vroeger een sme derij bezat in de Warwijkse straat. De travaille houd men er nog steeds in ere. Een naar die familie ingesteld onderzoek bracht aan het licht dat Simon Taal, die op 27 februari 1934 overleed, er smid is geweest. Later nam zijn zoon Abraham de smederij over. Hij heeft er zijn vak tot aan de dertiger jaren beoefend. Met de werf hadden ze echter niets uitstaan, ofschoon ze er vermoedelijk wel karweitjes voor zullen hebben verricht. We houden het voorzover de werfbaas aangaat dus maar op Staal. Kort na 1900 werd het werfbedrijf al opgeheven. In de korte tijd van zijn bestaan in Veere werden er twee houten hoog aarzen gebouwd, de VE 6 voor schipper Jan Minneboo en de VE 7 voor schipper Hein van Beveren. De belangrijkste bezig heid was het onderhoud en de reparatie van houten schepen. Een tweetal unieke foto's geven ons een beeld van de bedrij vigheid die er heerste in 1901. Ze zijn afkomstig uit de kollektie van de heer G. J. Weijland te Veere en werden gere produceerd door de heer J. A. v. d. Putte. Op de ene foto staan een drietal loodsen afgebeeld en een scheepshelling waarop twee tjalken. De linkse tjalk is blijkens zijn roer een hek- of staatsietjalk. Het andere schip is van een later type, een zgn. draai over boord, waarbij de helmstok tot buiten boord kon worden gedraaid. Voor de loods livgen nog twee roeiboten op reparatie te wachten. De beide schepen en één der loodsen weerspiegelen zich in het rustige water van de stadshaven. Op de andere foto zien we eveneens twee tjalken op de helling. Vermoedelijk zijn het dezelfde schepen die op de vorige foto duidelijker zijn te zien. Een derde tjalk ligt afgemeerd langs de kant. Vermoedelijk ligt hii op de balken om tijdens laag water van onder te worden schoongemaakt en geteerd. Een hoogaars, vermoedelijk de ARM 54 komt de haven binnen. Het schip wordt geboomd. Soms werden dat soort schepen ook wel de haven binnengeroeid. 21

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1978 | | pagina 21