Schcouwierf aan d? haw,
jitiddeli
Eens de werf van „baas" Mak.
Eens de werf van P. Verhoeff.
weliswaar nog een sieraad voor het dorp
is maar juist daarom wel wat afsteekt
bij de moderne kunststofjachten die er van
tijd tot tijd op hun beurt liggen te wachten.
In 1879 vestigde A. Meerman uit Arne-
muiden een werf aan de Punt te Middel
burg. Later nam „baas" Mak deze werf
van hem over. Er werden enkele hoog
aarzen gebouwd, maar overigens was het
voornamelijk een reparatiewerf voor binnen
schepen. Ofschoon deze werf De Hoop
heette, spraken de Middelburgers meestal
over de werf van baas Mak. In de dertiger
jaren was er weinig aktiviteit meer en
ging het bedrijfje van lieverlee ter ziele.
Rond de eeuwwisseling was er in Goes
eveneens een kleine scheepswerf gevestigd,
waarvan P. Verhoeff de eigenaar was. Het
was in hoofdzaak een reparatiebedrijfje,
dat de oudere Goesenaren zich nog wel
zullen herinneren. Omstreeks 1920 bestond
het nog, maar kort daarna werd het op
geheven. Op de plaats van de werf werd
later een knus jachthaventje aangelegd.
Eén van de in Veere gevestigde restau
rants draagt als naam D' Ouwe Werf, als
herinnering aan de scheepswerf die lang ge
leden ter plaatse aan de stadshaven was
gevestigd. De plaats waar eens de scheeps
helling lag, is ook nu nog duidelijk te zien.
Het bedrijf werd in 1871 van Middelburg,
waar het in verband met de aanleg van
het kanaal door Walcheren moest verdwij
nen, overgebracht naar Veere. De eigenaar
heette Staal of Taal, daarover zijn de
meningen verdeeld. Oudere Veerenaren
houden het op Taal. Het is mogelijk dat
ze de voormalige werfbaas vereenzelvigen
met de familie Taal. die vroeger een sme
derij bezat in de Warwijkse straat. De
travaille houd men er nog steeds in ere.
Een naar die familie ingesteld onderzoek
bracht aan het licht dat Simon Taal, die
op 27 februari 1934 overleed, er smid is
geweest. Later nam zijn zoon Abraham
de smederij over. Hij heeft er zijn vak
tot aan de dertiger jaren beoefend. Met
de werf hadden ze echter niets uitstaan,
ofschoon ze er vermoedelijk wel karweitjes
voor zullen hebben verricht. We houden
het voorzover de werfbaas aangaat
dus maar op Staal.
Kort na 1900 werd het werfbedrijf al
opgeheven. In de korte tijd van zijn bestaan
in Veere werden er twee houten hoog
aarzen gebouwd, de VE 6 voor schipper
Jan Minneboo en de VE 7 voor schipper
Hein van Beveren. De belangrijkste bezig
heid was het onderhoud en de reparatie
van houten schepen. Een tweetal unieke
foto's geven ons een beeld van de bedrij
vigheid die er heerste in 1901. Ze zijn
afkomstig uit de kollektie van de heer
G. J. Weijland te Veere en werden gere
produceerd door de heer J. A. v. d. Putte.
Op de ene foto staan een drietal loodsen
afgebeeld en een scheepshelling waarop
twee tjalken. De linkse tjalk is blijkens
zijn roer een hek- of staatsietjalk. Het
andere schip is van een later type, een zgn.
draai over boord, waarbij de helmstok tot
buiten boord kon worden gedraaid. Voor
de loods livgen nog twee roeiboten op
reparatie te wachten. De beide schepen
en één der loodsen weerspiegelen zich in
het rustige water van de stadshaven.
Op de andere foto zien we eveneens twee
tjalken op de helling. Vermoedelijk zijn
het dezelfde schepen die op de vorige foto
duidelijker zijn te zien. Een derde tjalk ligt
afgemeerd langs de kant. Vermoedelijk ligt
hii op de balken om tijdens laag water
van onder te worden schoongemaakt en
geteerd. Een hoogaars, vermoedelijk de
ARM 54 komt de haven binnen. Het schip
wordt geboomd. Soms werden dat soort
schepen ook wel de haven binnengeroeid.
21