Marianne Willemsen, fenomenale poppenmoeder: „Als ik dit poppenwerk voor gehandicapte kinderen niet doe, dan doet niemand het" x. Tekst: Oona Maartense - Glaser. Radio en televisie besteden regelmatig aandacht aan haar werk. Op één van haar creaties rust een Europees patent. Speeltuig zoals zij dat speciaal ontwerpt voor gees telijk en lichamelijk gehandicapte kinderen, schijnt in de hele Benelux en waarschijnlijk in heel Europa niet te bestaan. Na bemiddeling via een tussenpersoon liet prinses Beatrix haar afgedankte kleding naar Marianne zenden, zodat die echte „prinsessenstof" in haar poppen kon ver werken. Op de vrouwenmarkt in Kapelle werd Marianne een gesprek met koningin Juliana toegestaan. Thijs Chanowski gaf haar toestemming om de dieren van de fabeltjeskrant na te maken. Dokters met hun patiëntjes en ouders met hun gehandicapte kinderen kwamen uit alle windstreken, om haar in Groede te bezoe ken. Kinderen met hun uitverkoren lieve lingspop of knuffeldier in de armpjes ge klemd, verlieten met een stralende glimlach Marianne's huisje. Stroom aanvragen. Marianne's gezicht, omkranst door twee lange, zwarte vlechten, krijgt een bezielde uitdrukking wanneer ze verkondigt: „Alleen voor een lachje van deze kinderen con strueer ik dit speelgoed. Ondanks velerlei moeilijkheden, die ik op mijn levenspad al ben tegengekomen, heb ik omwille van deze hummels altijd doorgezet. Het heeft me jaren en nog eens jaren gekost voordat de wereld ervan overtuigd raakte, dat dit werk van mij nodig was. Nu stromen de aanvragen voor een wandclown, een poppen huis, een speelpop, een poppenkastpop, een trekpop, een knuffeldier, een boerderij, een schildpad, een poes met jonkies in de buik, of een mandje bij me binnen". „In verschillende radio-interviews heb ik een oproep gericht tot mensen, die mij zouden willen helpen. Maar niks hoor, geen reactie daarop. Ik kreeg alleen maar meer verzoeken van ouders en inrichtingen voor het maken van verantwoorde speelattribu- ten. Soms kan ik er wel om huilen, dat ik niet in staat ben om al die kindertjes blij te stemmen. Als ik me vanaf vandaag uit sluitend bezig houd met het afhandelen van bestellingen, dan zit ik tot mijn hon derdste vol met werk." Gelukkig zijn er naar aanleiding van de televisie-uitzending „Sprekershoek" wat mensen zich komen aanbieden om te helpen. „Vrouwengroepen in verschillende provin cies, met name Friesland, vragen mij nu om advies bij het vervaardigen van speel goed voor deze groepen kinderen. In Vlis- singen maken meisjes op de voortgezette huishoudschool tijdens de handwerklessen speelgoed van mij voor de spelotheek van Vijvervreugd in Middelburg. Maar ik heb lang nog niet genoeg kundige medewerkers. Het maken van dit speelgoed is namelijk zeer arbeidsintensief". Twintig jaar geleden werd Marianne in Foto's: Henk Hommers jr. een ziekenhuis voor het eerst geconfron teerd met de problematische wereld van gehandicapte kinderen. Zij constateerde dat er voor deze kinderen in het bijzonder, maar ook voor revaliderende kinderen, geen geschikt spelmateriaal voorhanden was. Met het geijkte speelgoed, allesbehalve veilig en fantasieprikkelend, en vaak weinig solide, konden deze kinderen die in hun motoriek gestoord waren, nauwelijks spelen. Besluit. Marianne: „Voor mezelf nam ik toen het besluit dat, mocht ik zelf beter worden, ik me voor deze kinderen honderd procent zou gaan inzetten. Hoe ik dat zou doen, daar had ik toen nog geen idee van." Het lot wees Marianne, die aan de Am sterdamse Rietveldakademie een opleiding voor tekenen en goudsmid had gevolgd, van zelf de weg. Zij kwam in contact met moe ders van spastische kinderen en met een moeder wier dochtertje aan multiple scle rose leed. Ze begon met het ontwerpen van haar eerste creaties aangepast speelgoed. Marianne wijst naar Tante Truus, één van haar talrijke fantasieschepsels, die het kleine kamertje vullen. Het is een soort trekpop. „Met een zwiepgreep kunnen kin deren vanuit hun rolstoel aan deze pop trekken. In de pop gaat dan een belletje tingelen. Op die manier kunnen ze iemand, die niet in het vertrek aanwezig is, oproe pen. Ze spelen er ook wedstrijdje mee. Wie het eerst met de rolstoel het popje is ge naderd, moet het laten bellen en die heeft dan gewonnen." Marianne temidden van haar vele kreaties. 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1979 | | pagina 17