Marianne Willemsen,
fenomenale poppenmoeder:
„Als ik dit poppenwerk voor gehandicapte kinderen
niet doe, dan doet niemand het"
x.
Tekst: Oona Maartense - Glaser.
Radio en televisie besteden regelmatig
aandacht aan haar werk. Op één van haar
creaties rust een Europees patent. Speeltuig
zoals zij dat speciaal ontwerpt voor gees
telijk en lichamelijk gehandicapte kinderen,
schijnt in de hele Benelux en waarschijnlijk
in heel Europa niet te bestaan.
Na bemiddeling via een tussenpersoon liet
prinses Beatrix haar afgedankte kleding
naar Marianne zenden, zodat die echte
„prinsessenstof" in haar poppen kon ver
werken. Op de vrouwenmarkt in Kapelle
werd Marianne een gesprek met koningin
Juliana toegestaan. Thijs Chanowski gaf
haar toestemming om de dieren van de
fabeltjeskrant na te maken.
Dokters met hun patiëntjes en ouders met
hun gehandicapte kinderen kwamen uit alle
windstreken, om haar in Groede te bezoe
ken. Kinderen met hun uitverkoren lieve
lingspop of knuffeldier in de armpjes ge
klemd, verlieten met een stralende glimlach
Marianne's huisje.
Stroom aanvragen.
Marianne's gezicht, omkranst door twee
lange, zwarte vlechten, krijgt een bezielde
uitdrukking wanneer ze verkondigt: „Alleen
voor een lachje van deze kinderen con
strueer ik dit speelgoed. Ondanks velerlei
moeilijkheden, die ik op mijn levenspad al
ben tegengekomen, heb ik omwille van
deze hummels altijd doorgezet. Het heeft
me jaren en nog eens jaren gekost voordat
de wereld ervan overtuigd raakte, dat dit
werk van mij nodig was. Nu stromen de
aanvragen voor een wandclown, een poppen
huis, een speelpop, een poppenkastpop, een
trekpop, een knuffeldier, een boerderij, een
schildpad, een poes met jonkies in de buik,
of een mandje bij me binnen".
„In verschillende radio-interviews heb ik
een oproep gericht tot mensen, die mij
zouden willen helpen. Maar niks hoor, geen
reactie daarop. Ik kreeg alleen maar meer
verzoeken van ouders en inrichtingen voor
het maken van verantwoorde speelattribu-
ten. Soms kan ik er wel om huilen, dat ik
niet in staat ben om al die kindertjes blij
te stemmen. Als ik me vanaf vandaag uit
sluitend bezig houd met het afhandelen
van bestellingen, dan zit ik tot mijn hon
derdste vol met werk."
Gelukkig zijn er naar aanleiding van de
televisie-uitzending „Sprekershoek" wat
mensen zich komen aanbieden om te helpen.
„Vrouwengroepen in verschillende provin
cies, met name Friesland, vragen mij nu
om advies bij het vervaardigen van speel
goed voor deze groepen kinderen. In Vlis-
singen maken meisjes op de voortgezette
huishoudschool tijdens de handwerklessen
speelgoed van mij voor de spelotheek van
Vijvervreugd in Middelburg. Maar ik heb
lang nog niet genoeg kundige medewerkers.
Het maken van dit speelgoed is namelijk
zeer arbeidsintensief".
Twintig jaar geleden werd Marianne in
Foto's: Henk Hommers jr.
een ziekenhuis voor het eerst geconfron
teerd met de problematische wereld van
gehandicapte kinderen. Zij constateerde dat
er voor deze kinderen in het bijzonder,
maar ook voor revaliderende kinderen, geen
geschikt spelmateriaal voorhanden was. Met
het geijkte speelgoed, allesbehalve veilig en
fantasieprikkelend, en vaak weinig solide,
konden deze kinderen die in hun motoriek
gestoord waren, nauwelijks spelen.
Besluit.
Marianne: „Voor mezelf nam ik toen het
besluit dat, mocht ik zelf beter worden,
ik me voor deze kinderen honderd procent
zou gaan inzetten. Hoe ik dat zou doen,
daar had ik toen nog geen idee van."
Het lot wees Marianne, die aan de Am
sterdamse Rietveldakademie een opleiding
voor tekenen en goudsmid had gevolgd, van
zelf de weg. Zij kwam in contact met moe
ders van spastische kinderen en met een
moeder wier dochtertje aan multiple scle
rose leed. Ze begon met het ontwerpen van
haar eerste creaties aangepast speelgoed.
Marianne wijst naar Tante Truus, één van
haar talrijke fantasieschepsels, die het
kleine kamertje vullen. Het is een soort
trekpop. „Met een zwiepgreep kunnen kin
deren vanuit hun rolstoel aan deze pop
trekken. In de pop gaat dan een belletje
tingelen. Op die manier kunnen ze iemand,
die niet in het vertrek aanwezig is, oproe
pen. Ze spelen er ook wedstrijdje mee. Wie
het eerst met de rolstoel het popje is ge
naderd, moet het laten bellen en die heeft
dan gewonnen."
Marianne temidden van haar vele kreaties.
17