De hal in de Campveerse Toren. De laatste heer van Veere en tevens de eerste markies was Maximiliaan van Bourgondië. die na een zeer luxueus leven besloot op 23 december 1553 de Camp veerse Toren over te doen aan de gemeente Veere. Er waren wel enige restrikties ver bonden aan deze transaktie. Zo werd be paald, dat de opvolger van Laurys Bakens (de toenmalige gastheer van de stadsher- berghe) een capabele man moest zijn, die aan de heren van Veere aangenaam zou zijn, In de loop van de geschiedenis mocht de Campveerse Toren ook zeer voorname gasten ontvangen Zo werden in 1563 de graven Hoorne en Van Egmond ontvangen (kosten 25 Van twee inhuldigingen in Veere van twee stadhouders, te weten Wil lem Karei Hendrik Friso en Willem V ver scheen een opmerkelijk boekwerk. Over de eerste inhuldiging op 1 juni 1751 schreef ds. Andriesse. Hij tekende op dat de stad houder voorop werd gegaan door de mu ziek, dat er 21 kanonschoten werden gelost en dat tijdens de maaltijd in de Camp veerse Toren de „fijnste spijzen van zee, vee en veld" werden genuttigd. De tweede inhuldiging op 28 mei 1766 werd beschreven door J. van Ieperen. Ook hier wordt vermeld dat de maaltijd „zonder verwarring en in schoonste orde" verliep. Voor en tijdens de 80-jarige oorlog, was de toren het hoofdkwartier van de Geuzen. Diverse malen deed Willem van Oranje zijn intrede. Op 21 juni 1575 werd het bruilofsmaal voor de Prins en zijn echtge note Charlotte de Bourbon er gepresenteerd Het menu van destijds staat afgedrukt op de huidige spijskaart. Er werd heel wat verorberd, onder meer: „een calf, twee pauwen, dry fasanten, lambrasen, quackels, braetverckens. cappoenen, jonge hoenders, schapevleesch, lamsvleesch, runtvleesch, hammen ende toungen." Een dergelijke op somming doet sterk vermoeden dat deze zwelgpartij erotische uitspattingen in de huwelijksnacht in de weg moet hebben gestaan. In 1583 verbleef Willem van Oranje in de toren met zijn echtgenote Louise de Colognie. Een raampje in de Campveerse Toren. 7

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1979 | | pagina 7