mma&im Van de hand van J. Emerinks, gemeente- sekretaris van Veere en felle patriot in deze destijds Oranjegezinde gemeente, verschenen de boeken Zeeuwse Oudheden uit 1787 en 1788. Hierin staat opgetekend, dat Eme rinks destijds drie patriottische Statenleden uit Zierikzee enkele nachten onderdak ver schafte op de toren. Zijn Oranjegezinde stadsgenoten kregen daar weet van en het gevolg was dat Emerinks behoorlijk werd afgetuigd. Na de tijd van Napoleon trad voor Veere het verval in. De Schotten werden verban nen en de handel kwijnde. Verder heeft het verzanden van het Veergat belangrijk bijgedragen tot de verarming van deze eens zo rijke havenstad. Het verval is ook aan De Campveerse Toren niet onopgemerkt voorbij gegaan. Uitgesteld onderhoud had het wegrotten van het spitse gedeelte van de toren tot gevolg. De schade in de Tweede Wereldoorlog bleef beperkt tot enkele scherfgaten in de kozijnen. Het had echter veel erger kunnen zijn, gezien het feit dat sportduikers twee jaar geleden 200 ton scheepsgranaten op de bodem van de haven vlak voor de toren vonden. Mensen van de Marine waren toen tertijd enkele maanden bezig om deze granaten te verwijderen. In 1947 kwam de huidige direkteur, de heer Cranenburgh uit Delft naar Veere gezeild met het plan spoedig naar Ned. Indië te vertrekken. Hij trof de Campveerse Toren aan als een nederig café en vissers- herberg, waar de mensen wachtten op het bootje naar Kamperland. De koffie kostte 0,20 per kop. Zijn voorganger de heer Bruggeman hield het voor gezien en de heer Cranenburgh vatte het plan op de toren van de gemeente Veere te pachten en het gastheerschap op zich te nemen. De opbouw kwam geleidelijk. In 1949 werd Het restaurant van de Campveerse Toren.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1979 | | pagina 8