mma&im
Van de hand van J. Emerinks, gemeente-
sekretaris van Veere en felle patriot in deze
destijds Oranjegezinde gemeente, verschenen
de boeken Zeeuwse Oudheden uit 1787 en
1788. Hierin staat opgetekend, dat Eme
rinks destijds drie patriottische Statenleden
uit Zierikzee enkele nachten onderdak ver
schafte op de toren. Zijn Oranjegezinde
stadsgenoten kregen daar weet van en het
gevolg was dat Emerinks behoorlijk werd
afgetuigd.
Na de tijd van Napoleon trad voor Veere
het verval in. De Schotten werden verban
nen en de handel kwijnde. Verder heeft
het verzanden van het Veergat belangrijk
bijgedragen tot de verarming van deze eens
zo rijke havenstad. Het verval is ook aan
De Campveerse Toren niet onopgemerkt
voorbij gegaan. Uitgesteld onderhoud had
het wegrotten van het spitse gedeelte van de
toren tot gevolg.
De schade in de Tweede Wereldoorlog
bleef beperkt tot enkele scherfgaten in de
kozijnen. Het had echter veel erger kunnen
zijn, gezien het feit dat sportduikers twee
jaar geleden 200 ton scheepsgranaten op
de bodem van de haven vlak voor de toren
vonden. Mensen van de Marine waren toen
tertijd enkele maanden bezig om deze
granaten te verwijderen.
In 1947 kwam de huidige direkteur, de
heer Cranenburgh uit Delft naar Veere
gezeild met het plan spoedig naar Ned.
Indië te vertrekken. Hij trof de Campveerse
Toren aan als een nederig café en vissers-
herberg, waar de mensen wachtten op het
bootje naar Kamperland. De koffie kostte
0,20 per kop. Zijn voorganger de heer
Bruggeman hield het voor gezien en de
heer Cranenburgh vatte het plan op de
toren van de gemeente Veere te pachten
en het gastheerschap op zich te nemen.
De opbouw kwam geleidelijk. In 1949 werd
Het restaurant van de Campveerse Toren.