Zeelands enige bouwer van Zeeuwse platbodems bezig het zeil op te doeken. om die schepen te construeren. Na de op dracht voor mijn broer, benaderde iemand uit Arnemuiden me. Hij wilde dat ik een Hoogaars van 10 meter voor hem maakte. Die man was vroeger ook al eens op de Paal wezen kijken. Maar tja, toen moest hij eerst nog wat sparen. Na de Arnemui- dense opdracht volgden er twee opdrachten voor een Schouw. En toen kwam ik met iemand in kontakt, die mijn eigen Hoogaars wilde kopen. Het leuke is dat de mensen voor wie ik een Zeeuwse platbodem bouwde, goede bekenden van me werden. De liefde voor dit type vaartuigen, vormt een der gelijke band, dat je vrienden van elkaar wordt". Remy pauzeert even om zijn uitgedoofde pijp uit te kloppen en opnieuw te stoppen. Voor het aansteken van de pijp gunt Remy zich geen tijd. Hij laat het gesprek preva leren. Hamerend met het luciferdoosje op de stoelleuning vervolgt de enige bouwer van Zeeuwse platbodems: „Ik ben altijd al gek geweest op een Lemmerhengst. Door zin in gehad om zo'n schip van staal te bouwen. Ik had al eens motorkruisertjes ontworpen voor onze werf in Paal, maar nog nooit zo'n Zeeuws visserschip. Plots stond er iemand uit Middelburg bij me voor de deur, die het een en ander van de werf in Paal vernomen had. De man vroeg om een Hoogaars. Ik dacht, dit is mijn kans en ik ben onmiddellijk begonnen met het tekenen van zo'n boot. Die man had zodanig veel vertrouwen in ons, dat we voordat de tekening goed en wel af was, de opdracht voor het bouwen van de Hoogaars al binnen hadden. Daarna ben ik er ook één voor mezelf gaan bouwen. Mijn broer Philbert was zo opgetogen over die Hoogaars, dat hij er zelf ook één wilde hebben. Ik heb er toen ook één voor hem geconstrueerd. Nadat ik het casco voor hem gemaakt had, heeft hij de Hoogaars zelf prachtig afge timmerd. Inmiddels gingen wij als gebroeders Ver ras uit elkaar, zakelijk gezien dan. Tot dan hadden we samen vader en drie broers op de werf in Paal gewerkt. Er zat niet voldoende brood en toekomst meer in, in het opzetten van een nieuwe werf. Mijn vader had ons altijd voorgehouden, die zeiljachten met hulpmotor raak je aan de straatstenen nog niet kwijt." Expertise. Remy Verras, zijn vrouw Liesbeth Verras- Blommaart, zijn dochter en zijn twee zonen Paul en Michiel verwisselden destijds met hartzeer het huis in Paal voor het huidige pand in Walsoorden. Aangezien de toekomst voor de jachtbouw er niet bepaald roos kleurig uitzag, stapte Remy in het expertise- werk. Hij werd schade-expert in de sector jacht- en binnenvaart. De zin in het tekenen en bouwen van Zeeuwse platbodems bleef echter in Remy's binnenste knagen. „Ik hield zoveel van zulke modelletjes." Onder vurige aanmoediging van zijn vrouw en vrienden nam hij negen jaar ge leden de droom van zijn oude vak weer op. „Ik kon het eigenlijk ook niet goed laten Remy bij de Philippiner Schouw „De Schelde Schavuit". 16

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1979 | | pagina 16