ongedaan gemaakt. Er is ons alles aan ge
legen om bij het publiek vertrouwen te
wekken en om ze over de drempel heen
te helpen. Iedereen heeft hier vrij entree
en wordt geholpen als hij of zij daarom
vraagt."
Hoe komt u aan uw voorraad? „Er be
staan mensen, noem ze maar antiekreizigers,
die naar het buitenland trekken om partijen
op te kopen en ze hier bij de antiquairs
evt. op bestelling af te leveren. Verder
kopen wij spullen van onze gading op vei
lingen en van particulieren, maar er bestaat
ook een levendige handel tussen handelaren
onderling. Dat komt o.m. omdat de vraag
in verschillende delen van het land anders
ligt en ook omdat men in antiek speciali
satie kent. Er zijn bv. zaken die zich toe
leggen op wapens of speeldozen en zo heeft
ieder antiquair altijd adressen waar hij te
recht kan voor bepaalde artikelen hetzij
voor inkoop of voor verkoop. Ik noem maar
wat, als ik in Groningen ben en daar kom
ik een typisch Zeeuws prentje of sieraden
tegen, dan zal ik daar in mijn omgeving
gemakkelijker afzet voor vinden dan mijn
collega in het noorden. Er zijn verder stre
ken in ons land waar de geloogde meubelen
lopen als een trein en andere plaatsen waar
die handel totaal stilligt. Dan zie je een
verschuiving van de voorraad. In Den Haag
en omgeving zullen bv. Franse meubelen
het goed doen en bij de Brabanders tref je
vaak een smaak aan die al neigt naar de
Belgische sfeer, meubelen met veel orna
menten, marmer, gouden krullen, etc. Over
het algemeen houdt de Nederlander van
strakke lijnen en heeft eikenhout de voor
keur."
Hebt u weieens spijt gehad van een be
langrijke aan- en verkoop? „Jazeker", be
kent mevrouw Borsboom vlot. „En eerlijk
gezegd geloof ik dat iedere vakgenoot die
je deze vraag stelt en die „nee" zegt of
erg vergeetachtig is, of jokt. Want je loopt
in dit vak natuurlijk aanzienlijke risico's
en daarbij snij je ie weieens in de vingers.
We lopen nu alweer even mee, maar vooral
in het begin hebben we in ons enthousiasme
weieens domme dingen gedaan. Maar door
schade en schande zijn ook wij wijzer ge
worden."
Omdat de prijzen niet vast liggen, heeft
een leek misschien weieens de indruk, dat
zo'n antiquair maar kan vragen wat hij wil.
Is dat zo? „Dat is een primitieve gedachte
die nogal gauw postvast bij het publiek.
Maar de bedoeling is immers dat wij onze
spulletjes verkopen en als je dan maar zou
overvragen blijf je ermee zitten. Zo simpel
is dat! Er zijn natuurlijk verschillende prijs-
bepalende faktoren: de inkoopprijs, het
werk, restauratie, dat je er zelf aan hebt,
vertegenwoordigt het bewuste artikel een
bepaalde stijl, wat is de gebruiksmogelijk
heid, is het een courant artikel. En verder
zijn er wel degelijk richtlijnen. In de vak
wereld zijn voldoende mogelijkheden om je
goed te oriënteren en je aan te passen aan
de prijstrend die algemeen geldt. Veilingen
zijn natuurlijk ook een belangrijke graad
meter. Laat men verder gerust eens een
vergelijking trekken tussen de prijzen van
nieuwe en antieke meubelen. Als je ziet wat
je moet betalen voor een nieuwe massief
eiken kast is het soms verrassend om te
constateren hoe die prijs zich verhoudt tot
die van een antieke kast. De keus zal dan
toch vaak uitvallen in het voordeel van
het oude kabinet, waarmee men dan bo
vendien een stuk sfeer in huis haalt."
Na de uitgebreide rondleiding komen we
toch weer even op ons lijstje terug waar
we mee binnenkwamen.
Eén van de tuinbeelden.
Men wordt ontvangen rond de antieke porseleinen toonbank in de benedenverdieping,
die als bar dienst doet. Rechts: mevr. Speelman in Schouws ornaat: links: de assistente,
Marion Rietbergen, van de antiquair.
9
