IN ZEELAND STAAT EEN HUIS
en in dat huis daar woont een vrouw
en die vrouw die heeft een schaap
en dat schaap dat geeft haar wol
enz., enz.
elftal. Binnen kwetteren twee parkieten
en die weten zich in goed gezelschap van
een overweldigende hoeveelheid uilen. Waar
je ook kijkt in huis, je oog valt overal
wel op een uil. Tientallen, in velerlei vor
men en soorten en van allerhande mate
rialen. Ze hangen of staan, maar zijn ook
in gebruik als presse-papier, asbak of ka
lender. Ook is er met uilen gedecoreerd
serviesgoed, in de haardplaat is een grote
uil verwerkt, posters en boeken, tot in
de WC toe kom je uilen tegen.
Het schaap staat volop in de belangstelling. Niet alleen bij veehouders,
maar ook meer en meer bij particulieren. Verder verschijnt hier en daar in
den lande weer aarzelend een schaapskudde met herder. Zo bestaan die bv.
op de Veluwe en in Drente, maar ook de Zak van Zuid-Beveland is sinds
kort weer een kudde rijk. En op Schouwen-Duiveland, onder Zonnemaire,
graast eveneens een dertigtal schapen onder herdershoede.
in de veehouderij heeft het schaap een hele duidelijke plaats als vlees- en
wolproducent. Maar in de hobbysfeer winnen de schaapjes de laatste jaren
ook terrein. Naast de dwerggeit is het schaap hard op weg een plekje te
veroveren in het rijk der huisdieren. Als gezelschap, als sympathiek grazertje
en niet in de laatste plaats om de wol.
Iemand die daar over kan meepraten is mevrouw Aat Brillenburg - Wurth
uit Vlake (bij Yerseke) die bij haar huis een legertje schapen van diverse
„pluimage" heeft rondlopen.
Als we het erf oprijden van het boer
derijtje dat de familie Wurth bewoont,
worden we begroet door een tweetal en
thousiaste teckels. Alleen de „afdeling ge
vleugeld" komt hiervan onder de indruk,
want we zien een onbepaald aantal kriel
kippen fladderend dekking zoeken tussen
de struiken.
Uilen.
We zouden het onder andere over scha
pen hebben en de gevolgen daarvan (spin
nen, weven, wol verven, e.d.), maar staan
ook even stil bij het overige kleurrijke
gezelschap dat huis en tuin bevolkt.
Zoals gezegd: het terrein „krielt" van
de kippen met daarbij een beeldschoon
haantje. Verder zien we er een indruk
wekkende zwarte kater, Oscar. Die er niet
alleen voor de decoratie bijloopt of aan
gehouden wordt omdat hij zo mooi kan
spinnen weven lukt nog niet maar
die, zo begrijpen we, zo zou kunnen worden
opgenomen in het nationaal muizenvangers-
Een Jacobschapen-familie: bleekneusjes met een compacte bouw, fiere hoorns en een
gevlekte vacht.
„Paardebloem" heet deze eigen creatie.
Mevrouw Wurth lacht bijna verontschul
digend als je er een belangstellende op
merking over maakt en grijpt onbewust
naar een zilveren broche in de vorm van
ook alweer een uiltje dat haar trui
opsiert. „Ik heb inderdaad een passie voor
uilen. Het is niet meer precies te achter
halen hoe zoiets ontstaat. Het gebeurt
opeens. Je hebt er één, koopt, krijgt of
ziet er nog één en een verzameling is ge
boren. Ik zou niet weten hoeveel het er
in totaal zijn, maar laten we het maar
op enkele honderden houden."
Daarmee is de naam van het huis „Het
Uilegat" verklaard.
Terug naar de schapen. Hoeveel lopen
er hier?
„Wij hebben nu acht Jacobschapen, drie
Drentse heideschapen (zgn. vossekopjes) en
onze belhamel: een Iers heideschaap."
Belhamel? Hoezo?
„Denkt u niet direkt aan iets ondeugends;
een belhamel is in schapetermen juist een
hele makke ram. Vroeger werd een ram
met duidelijke leiderskwaliteiten gecastreerd
en het is bekend, dat je een gecastreerd
dier beter naar je hand kunt zetten. Daar
werd door de herder handig gebruik van
gemaakt door die ram, die hoog stond
aangeschreven bij de kudde, via castratie
handelbaarder te maken en zodoende be
hulpzaam te laten zijn bij het schapen-
hoeden. Hem werd dan de bel omgebonden,
waarmee hij, in samenwerking met de
herder, de richting aangaf waarin de kudde
zich moest begeven."
Waar komen uw Jacobschapen vandaan?
„Wij hebben een paar jaar geleden en
kele Jacobschapen uit Engeland geïmpor
teerd. Dit specifieke ras is een tijdlang met
rimenteer met exotische gerechten en vind
<c'-
5
