In zo'n geval wenden wij ons tot de
plaatselijke slager en zijn er dan heel zeker
van, dat het dier veel overbodig gesol be
spaard blijft. Wij mogen over dieren be
slissingen nemen en wij bepalen dan zelf
binnen welke grenzen wij humaan blijven
ten opzichte van de dieren.
Wij moeten ons ook bedenken, dat wij
mensen eens een keuze hebben gemaakt
om de dieren voor consumptie te gebruiken.
Vroeger ging dat uitsluitend door middel
van de jacht; nu wordt vee speciaal groot
gebracht om de interne mens te dienen.
Een veehouder houdt geen koeien omdat
zijn kinderen zo dol zijn op dieren Dat
constaterende, is het zaak dat we voor
komen dat dieren onnodig lijden.
In dit licht gezien, geloof ik dat we best
een beetje rationeel mogen zijn en dat ons
gevoel van dierenliefde niet in het gedrang
komt als je je eigen haan of schaap opeet.
Als u dus vraagt: eet je wel eens een
stukje vlees uit eigen tuin, zeg ik; Ja."
Hoe bent u in Zeeland terecht gekomen?
„Bij ons huwelijk werkte mijn man hier
in de buurt. We konden dit huis toen
huren en toen we na een paar jaar naar
het buitenland vertrokken, hebben we het
gekocht om toch vaste voet in Nederland
te houden. Na een verblijf in resp. Amerika
en België, hebben we hier weer een poosje
gewoond en zijn vervolgens naar Engeland
gegaan, waar we vier jaar verbleven. In
tussen keerden we alle schoolvakanties
steevast op ons Zeeuwse nest terug.
Mijn man werkt nu in Amsterdam en
een deel van de week wonen we in een
klein dorp bij Alphen aan de Rijn, waar
onze drie kinderen op de Middelbare School
zitten. Omdat ik ieder donderdag de hele
dag op de Stedelijke Textielschool in Gent
moet zijn voor een cursus Handweven, reis
ik 's woensdagsavonds al naar Zeeland toe.
Mijn man en kinderen komen vrijdags en
dan blijven we hier het weekend. Een deel
van de dieren houdt hier permanent verblijf,
terwijl een vriendelijke buurboer een oogje
in het zeil houdt. Een ander deel reist
met ons op en neer zoals de honden, de
kat en de parkieten. En tegenwoordig ook
een flesselam van een Jacobschaap, dat
door ma niet werd geaccepteerd."
Zo tref je Aat Wurth vaak aan: in haar weefhuis achter haar „orgel
weefgetouw wel eens oneerbiedig noemt.
De naam van het huis is ook aangebracht op de bewerkte smeedijzeren haardplaats
in de open keuken.
Waar leidt die cursus in Gent toe op?
,.Ik zit nu in het laatste jaar van een
opleiding die drie jaar duurt, één dag per
week. We leren er alle denkbare technieken
op het getouw, gobelin en handweven,
tapijtknopen, spinnen, verven, enz. En de
theorielessen behandelen de eigenschappen
van (weef)-stoffen, het gebruik van mate
rialen en dergelijke.
De voornaamste reden waarom ik deze
cursus volg. is om me te verdiepen en te
bekwamen in mijn hobby. Voor lesgeven
zou je weer een aparte akte nodig hebben
en daar heb ik geen behoefte aan. Ik wil
alle kennis thuis in praktijk brengen en
houdt verder wel eens voordrachten voor
groepen geïnteresseerden, waaronder mijn
eigen Weefkring.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar
het gobelin en handweven. In mijn weefhuis
(een apart gebouw op het terrein) leef ik
me graag uit op mijn weefgetouw en maak
wandkleden, tafelkleden en ook vloerkleden"
Konijnewol.
Als we het hebben over spinnen, zijn
we gauw geneigd om ons te beperken tot
schapewol. Maar in wezen kan men iedere
vezel die langer is dan 2 cm spinnen. Dus
geitehaar, maar ook van honden en angora
katten en zelfs van koeien en paarden.
Als het haar op zichzelf te glad is, wordt
het om te spinnen gecombineerd met een
in elkaar grijpende vezel, dus met wol bv.
7
