De Zeeuwse Teale
is de mooiste van óöiemeaie
PEELAND PREAT
Tekst: Cees van Boven.
In de vorehe Peeland Praet, beste mensen,
bin de durpen van Peeland an de beurte
hewist. Deze keer zumme over z'n beweu-
ners praete, de Peelanders zöhezeid. D'r bin
netuurluk ouwe en jongere Peelanders. Ik
za prebere van oalebeië wat an 't woord
te laeten.
Noe ei-je netuurluk Peelanders en Pee
landers, mee d' éne bedoeluk die a d'r bin
hebore en hetohe en mee d' oare die a d'r
bin komme weune. Die leste ka-je ök wee
in twi-en verdééle, in Zeeuwen en nie-
Zeeuwen. Zö deur de jaeren éne bin d'r
van die leste nog a wat bie hekomme.
Dat is vanwehe de reklame op de tille-
visie. 't Is tenslotte 't land wi ut leven
hoed is, a leve we nie alléén van butter.
Omdat dit over Peelanders haet, zumme
't ök bie die Peelanders ouwe.
Van de ouwere henerasie, ik bedoele dan
van vo da Peeland eiland of was, bin d'r nie
mi zö vee, mè a je hoed zoekt, dan vin je
d'r toch nog wè een paer. Eén van die
mensen is de oud-burhemééster van Wis-
kerke, den 'eer J. van Halst (op z'n Peelands:
vanalst); hebore en hetohe Peelander, a
85 jaer lank.
Hebore is um op Kertjeen, as zeune van
de schoenlapper in 1896. A dat hin echte
Peelanders is, dan weet ik ut nie. De ééste
keer dat um 't eiland of hewist is, mö
in 1902 hewist weze, mee z'n moeder,
lööpe nae Hoes. Overhezet mee een roei
boot, wi van oohstwaerschienluk onderhe-
tekende z'n hröötvoader de veerman is
hewist.
Dc twide keer volhens den eer Van Halst
zelf, was mee een schoolreisje nea Middel
burg. Dat hieng dan mee de raderboot, die
in Kertjeen an dee lehhe. Die raderboot
onderieuw een dienst tussen Rotterdam en
Middelburg. Ik weet ut nog as de dag van
histere, zö vertel 't um, wat een belefe-
nisse. Een élen dag weg en 's eavens stieng
de meziek op 't steiher mee d' alve bevol-
kieng te wachten op de trugkerende wea-
reldreizehers.
Onheveer in 1906 zette d'n éésten auto
wiel an wal op Peeland. Ik was toen twoalf
jaer en ik weet ut nog as den dag van
histere, ornda 'k mee mocht rieë, vanaf de
Stadswijnkelder een ritje rond ut durp, zö
vertel 't um varder. De aerebeiers op 't
land riepe nea mekoare: kiek di ei-je een
rietuug zonder pearden. 't Was wearschien-
luk d'n ééste keer in d'r leven da ze een
auto zeahe.
Nae ut beantje van tillehram-bezurher
en netuurluk schoenlapper is um in dat
beroep zelfstandug op Wiskerke behonne.
Nea verscheiene jearen as wetouwer is 't
um van 1955 tot 1962 burhemééster van
de heméénte Wiskerke hewist. Dat weare
de ontwikkeliengs-jearen van ut toerisme,
wi of um dan ök z'n stééntje an bie he-
dreahen eit. In z'n hoedeanegheid van burhe
mééster ei 't um ök verscheiene keren as
hastheer ophetreeë vö de konehinne, wi
of um terecht éél hröös op is.
As een echte Peelander, die éél z'n leven
op Peeland heweunt en hewerkt eit, heniet
um noe seamen mee z'n vrouwe van een
verdienden ouwendag op Wiskerke.
Zö, dat was dan de kennusmeakieng mee
een bekende Peelander uut d'n ouwen tied.
As slot wil uk julder nog een verheal
vertelle over een oud mensje die eihenluk
nea Hoes most, vanwehe een hebroken polse,
Mè d'ouwe ziele was nog nooit van 't
eiland of hewist en ze was 't nie van
plan ök.
Opoe, d'n dokter en d'r polse.
Opoe Meria was tachentug,
toen ze van een stoel viel, werachentug.
't Was een éle konsternasie op de hrond,
toen buure Keetje d'r vond.
Meria wier overende hehese en op een stoel
hezet,
op verwondiengen wier nie helet.
Wel op d'r stikken en d'r frewéél,
mè dat was oal nog éél.
Toen opoe éénmeal was hezete,
weare de stikken vlug verhete.
Want d'r polse dee een bitje zeer,
ie hieng hlad nie mi heen en weer.
Toen ze d'r nea keke bin ze d'r eihe
een puupuus heschrokke,
d'r polse stieng zö krom as een zekel,
hosternokke.
Buure Kee wier hlad hries,
mè opoe rocht nie van de wies.
Afijn, toen Kee een bitje bie was hebrocht,
vloog opoe wee a deu de bocht.
Toen ze langs kwam stuuve,
riep Kee: dat kan toch zö nie bluuve.
'k Hea om d'n dokter heliek,
mè opoe riep: 'k bin hlad nie ziek.
Afijn, d'n dokter was vlug an de deure
en zei, wat d'r most hebeure.
Je mö nea Hoes, nea 't ziekenuus,
want je polse lig hlad in hruus.
Mè di most opoe niks van wete,
dat konne ze oal wè verhete.
'k Hea nie van 't eiland, zei opoe éél beslist,
'k bin d'r nog nooit of hewist.
En vo een kleinugheidje as dit?
Bin jie noe dokter of een smid.
Op 't leste ei d'n dokter zelf de ripperasie
mè hedea,
want opoe wouw mee d'r erm hea slea.
't Za heus oal wè rechte hroeie
en varder nie mee bemoeie.
Een pear weken leater, wis en werachtug,
stieng d'r polse wee prachtug.
D'n dokter wouw d'r mouwe op strööpe,
mè opoe riep: 'k kan je d'r we een neuk
mee verkööpe.
30
