Hoekenaar volgt Europese weer satelliet
op de voet
Willy Vonck, een bijzonder amateur-meteoroloog
tweede was nog te verdragen. (Velen hebben
het later, dankzij de getroffen sociale voor
zieningen en loonafspraken via de vakbon
den gelukkig heel wat beter gekregen, dat
mag niet onvermeld blijven).
Wat de landarbeiders het meest griefde
was het feit dat ze door de boeren in veel
gevallen „als machines" en „als koeien"
(we citeren het boek) werden bezien. Ook
hierin is verbetering gekomen, én door ver
anderd inzicht bij veel boeren, én door
gerechtvaardigde akties van de vakbonden.
Het is een goede zaak, dat Kees Slager
zich ook nu nog bij de landarbeiders be
trokken gevoelt en daarvan in een boek ui
ting geeft. Maar het is een slechte zaak
als hij zich in aanwezigheid van de Com
missaris van de Koningin, een groot aantal
genodigden, waaronder de pers en de tele
visie zo laat gaan. Waardoor Zeeland
ondanks de misstanden die ook hier hebben
geheerst in een verkeerde hoek wordt
geduwd.
Uiteraard zijn er door Kees Slager niet
alleen maar sterk overtrokken dingen ge
zegd. Hij deed ook een paar goede sug
gesties. Hij pleitte voor de inrichting van
een landarbeidershuisje in oorspronkelijke
staat. Een „mini-museum", dat kan tonen
hoe de landarbeider van voor de oorlog in
deze streken leefde. Hij pleitte er ook voor
om met de bandrecorder de provincie in
te trekken waar nog „een arsenaal van ver
halen in dialekt ligt." Verhalen, die best
door een regionale Zeeuwse Omroep zouden
kunnen worden uitgezonden. Hij bood de
geluidsbanden met de door hem met de
landarbeiders voor zijn boek gevoerde ge
sprekken aan aan het Documentatiecentrum
voor het Zeeuws Deltagebied. Een sympa
thiek en juist gebaar.
Nog even terug naar het boek zelve, dat
we gaarne ter lezing aanbevelen. Niet de
schrijver, maar de geïnterviewde mensen
zelf zijn er aan het woord. Hun verhalen
dat lijdt geen twijfel zijn het lezen
en het overdenken waard. Het boek is uit
gegeven bij de uitgeverij Link in Nijmegen
in de serie „Het Boek van de Arbeid" en
heeft als ondertitel „Verhalen om te ont
houden".
Het feit, dat het boek op een naar ons
oordeel wat minder juiste wijze is gepre
senteerd, weerhoudt ons er toch niet van
om te zeggen: „Lezen, mensen! Dit is een
goed boek!"
Willy Vonck uit het Zeeuws-Vlaamse Hoek
nabij Terneuzen heeft als grote hobby, het
ontvangen van signalen van satellieten.
Waarbij voornamelijk z'n grootste aandacht
uitgaat naar de signalen van de Europese
Meteorologische Satelliet, Meteosat 1. Met
behulp van speciale apparatuur is de Hoeke-
naar in staat de signalen om te zetten in
echte weerfoto's.
Om de gedragingen van de satellieten te
kunnen volgen heeft Vonck, naast z'n wo
ning aan het Mauritsfort in Hoek, een
enorme paraboolantenne geplaatst. De door
hemzelf gebouwde antenne is zes meter
hoog en weegt maar liefst vierhonderd kilo.
Het gevaarte kan ongeveer zeven meter
omhoog gehesen worden, met behulp van
een door een elektromotor aangedreven lier.
Voor het volgen van satellieten is het nood
zakelijk dat hij de antenne zeer nauwkeurig
kan richten. Voor dat doel ontwikkelde
Willy een automatisch besturingssysteem.
Hiermee kan de antenne niet alieen rond
draaien, maar ook in een bepaalde hoek
ten opzichte van de horizon worden gezet.
Daarnaast is de antenne voorzien van
een z.g. volgmechanisme Deze zorgt ervoor
dat, wanneer de parabool eenmaal goed is
ingesteld, verder bijsturen overbodig wordt.
Geheel automatisch corrigeert het zelf zijn
stand.
De gedragingen van de Meteosat 1, die
op een hoogte van zo'n 36.000 kilometer
boven de Nul-Meridiaanlijn, rond de aarde
circuleert, worden in het West-Duitse Darm
stadt op de voet gevolgd. In dit Observatie-
en Vluchtleidingscentrum heeft Willy Vonck
onlangs een dag doorgebracht.
Uniek bezoek.
De basis voor dit unieke bezoek werd
gelegd in het Zwakzinnigeninternaat „De
Sterre" in Clinge.
„Ik was daar tijdens een demonstratie
van radio-amateurs, ter gelegenheid van het
Sterre-feest," vertelt Vonck. „Burgemeester
P. Molthoff van Hulst was daar toen ook
met enkele gasten onder wie de burgemees
ter van Michelstadt. Ik raakte met hem in
gesprek en toen hij vernam dat ik de Meteo
sat 1 zo op de voet volgde, vroeg hij of ik
er wat voor voelde om eens een bezoek
aan het Vluchtleidingscentrum te brengen.
Nou, daar heb ik natuurlijk geen nee tegen
gezegd." De kontakten die daarop volgden,
leidden er toe dat Willy samen met een
kennis werd uitgenodigd om naar Darm
stadt te komen.
„Op een vroege morgen zijn we vertrok
ken. Ik was blij. dat er iemand bij me was,
want het is toch altijd nog een goede 500
kilometer rijden," aldus Willy.
„Toen we daar 's avonds aankwamen.
Tekst: Piet Kentin. Foto's: Charles Strijd.
Willy Vonck voor zijn antenne's.
30
