Op culinairepelgrimstocht' (III)
In Zeeland, het land
waar het eten goed is
Tekst: Georges de 1' Escaut.
Heeft u wel eens voor uw genoegen ,,in de petoet" gezeten, en daar boven
dien nog lekker gegeten, zodat u met een tevreden gevoel de ,,nor" weer kon
verlaten? „Weet je niet iets gezelligers te bedenken?" zal ongetwijfeld de
reactie zijn van velen.
Ons antwoord: „Er zijn minder gezellige plaatsen te bedenken dan het oord
dat wij bedoelen: café-restaurant-bar „De Gevangentoren" aan de Boulevard De
Ruyter in Vlissingen. Daar hebben we „gezeten" en ook met plezier gegeten!
Er valt culinair veel plezants te beleven in dit uit de late Middeleeuwen
stammende vestingwerk.
CULINAIR AVONTUUR MET
„ZEELAND MAGAZINE".
Onze medewerker Georges de 1'
Escaut bezocht samen met zijn vrouw
Oursette een aantal Zeeuwse restau
rants. Op deze pagina's kunt u weer
kennisnemen van het culinaire avon
tuur van het smulgrage paar.
Het ligt in onze én hun bedoelingen
ook in volgende nummers van Zee
land Magazine verslag te laten uit
brengen van tongstrelende ervarin
gen, opgedaan in weer andere eet-
gelegenheden van klasse. Want Zee
land telt een aantal culinaire heilig
dommen, wier namen behalve in
Michelingidsen en andere geloofwaar
dige geschriften ook de moeite
waard zijn in Zeeland Magazine ver
meld te worden.
En niet alleen de namen, maar ook
de heerlijkheden, die er in die eta
blissementen te genieten vallen, die
nen beschreven te worden. Opdat ook
u, waarde lezer, er uw voordeel mee
zult kunnen doen.
Wij zijn graag uw gids in Zeeland,
het land waar het eten goed is
Fanatiek vis-eter als ik ben (straks bij
de beschrijving van het volgende restaurant
zult u merken dat ook een goed stukje vlees
aan mij best besteed is) koos ik voor een
gegrilde portie zalm met choronsaus: een
vast, droog visje, maar „gezalfd" door de
pittige saus.
Bij dit alles serveerde men frites, gepofte
aardappelpuree, witlof met ham in kaas
saus, andijvie, pompelmoes, en prettig ge
kruide en gesauste komkommers en krootjes
Voor deze smakelijke hoofdgerechten be
taalden we respectievelijk 40,— en 35,—.
Ons voorgerecht was een „Consommé Ce-
lestine", een heldere runderbouillon met
gesneden ommelet, waarbij geroosterd brood
en bolletjes werden opgediend, benevens
drie soorten boter 7,per persoon).
De maaltijd was dermate overvloedig, dat
Oursette en ik besloten thee toe te drinken.
Thee, die werd „versierd" met kersenbon
bons, stroopbabbelaars, suikerbonen, kaneel-
brokken en kandij, en(heel gezellig!)
een „rokertje voor mevrouw en meneer".
Met ons aperitiefje en een fles Muscadet
31,—) inbegrepen telden we voor dit
voortreffelijke etentje 135,— neer. Dat is
dus 67,50 per persoon: voor het genotene
een zeer verantwoord bedragje.
Grote „grand cru"-wijnen van de duurste
„chateaux" moet u bij de Gevangentoren
niet zoeken. Maar er is nochtans een heel
aantrekkelijk wijnkaartje. De wijn, die wij
dronken was zeer acceptabel, een Muscadet
Cèvre et Maine.
Voor de duurste witte Loire vroeg men
42,Rode Bordeaux varieerden van
26,tot 57,50 per fles (de Domaine de
Peyrelonque). Witte Bordeaux varieerden
van 22,— tot 38,— per fles. Rode Bour
gognes „deden" 30,— tot 62,— per fles.
Elzasser-, Rijn-, Moezel- en Rosé-wijnen wa
ren er in de prijsklassen van 20,— tot
34,—. Rhönes en Beaujolais van ƒ24,—
tot 49,— de fles. Maar de „patron"
schenkt u ook voor 4,een goed glas wijn
„van het huis".
Eerst even een brokje geschiedenis: De
gevangentoren werd gebouwd omstreeks
1491 en diende als ingang van de stadswal
van Vlissingen. De toren droeg toen de naam
van Westerpoort. Napoleon heeft er later
de zogenaamde „bomvrije kazerne" naast
laten bouwen. De toren diende toen als
militaire strafgevangenis. Ook heeft de to
ren dienst gedaan als oudheidskamer, en
zelfs als taveerne. In de Tweede Wereld
oorlog werd alles verwoest. Maar in de
jaren daarna werd de toren weer opge
bouwd en hij heeft thans een funktie als...
Restaurant.
verschaffen, liet zich binnen de muren van
deze oude Zeeuwse vesting verleiden tot
het eten vanvis. Ik schrijf het maar
toe aan de invloed van de nabije zee.
Zij liet zich een „Turbot Wladimir" ser
veren, een gepocheerde tarbot met asperges
cn Bearnaise-saus. Eén en ander ontlokte
haar verraste, maar goedkeurende ontboe
zemingen. De vis was mals, de asperges
waren heerlijk kruidig.
Het is behagelijk zitten achter de dikke
bakstenen muren. Overdag heeft men vanuit
de twee nissen-met-vensters uitzicht op het
altijd weer anders zijnde water van de Wes-
terschelde. 's Avonds geven de flakkerende
toortsen en kaarsen het interieur van deze
ronde bakstenen ruimte iets mysterieus,
geheimzinnigs. Maar het achtergrondmu
ziekje, de keurig gedekte tafeltjes, de
opgestapelde wijnflessen in de kleinere nis
sen, alsmede de achter de hoge toog zicht
bare open keuken brengen u al gauw in
de juiste stemming. Het is alsof de langs
de wanden opgestelde in Napoleontische
uniformen uitgedoste „soldaten" (het zijn
poppen) u bemoedigend toeknikken en zeg
gen: „Neem het er nu maar eens goed van."
Op een herfstige avond-door-de-week to
gen Oursette en ik naar de Vlissingse zee
dijk met geen ander doel dan de wenteltrap
van de „Gevangentoren" te bestijgen en
ons daar „culinair te laten boeien." Welnu
de „bezetting" van de Gevangentoren is
daar volledig in geslaagd.
Goed, dit Vlissings restaurant behoort niet
tot de „superklasse", pretendeert dit ook
niet, maar de als een oorkonde uitgevoerde
spijskaart belooft gerechten die het eten
zeker waard zijn, en „De Gevangentoren"
het recht geven zich bij de goede restau
rants te scharen.
Oursette, meestal een overtuigd genietster
van alle vlees dat rund, zwijn en de vogelen
des hemels, mitsgaders hazen en konijnen
Restaurant „De Gevangentoren" aan de
Vlissingse Boulevard De Ruyter.
25
