Waarde lezers
Tot nu toe heb ik veelal geschreven over de
recreatie in Zeeland, maar deze keer wil ik
het over iets anders hebben, namelijk over
de angsten en de problemen van de mensen
die in Zeeland wonen, de echte Zeeuwen en
de import.
U weet, Zeeland bestaat uit vele eilanden die
voor een groot deel lager liggen dan het zee
waterpeil en beschermd moeten worden door
dijken.
Door de eeuwen heen zijn er regelmatig dijk
breuken geweest en verdwenen grote stuk
ken land, die later al of niet op het water
werden terugveroverd.
De laatste grote overstroming was in het be
gin van de vijftiger jaren. Deze overstroming
was aanleiding dat de regering besloot een
oud plan uit de archieven te halen om alle
stroomgaten bezuiden de Waterweg tot de
Westerschelde af te sluiten en opnieuw in
studie te nemen.
Het gevolg van deze studie was de Deltawet,
die op het eind van de vijftiger jaren werd
aangenomen.
Men begon met de afsluiting van het kleinste
water, n.l. de Zandkreek (nu het Veerse
Meer) en werkte gestaag door en nu is men
bezig met de Oosterschelde.
Tijdens de uitvoeringswerkzaamheden kwa
men er acties van kleine, maar effectieve
groepen om dit water open te houden.
Er kwam een plan om in de dijk doorlaat-
openingen te bouwen, die bij storm afgeslo
ten konden worden. Er moest stroming blij
ven voor de ecologie van het gebied. Verder
moesten de dijken rond de Oosterschelde tot
stormvloedkering opgehoogd worden.
Dit alles ging en gaat miljoenen kosten. Hoe
veel, weet men tot op vandaag nog niet.
Men ging iets doen dat tijdens de werkzaam
heden nog bestudeerd moest worden. Iets,
waar men nieuw materiaal voor moest ont
werpen en dus moeilijk juiste financiële ra
mingen voor te maken waren. Ook tij dramin
gen waren moeilijk te doen. Op de huidige
dag is nog niets exact bekend.
Bij de Zeeuwen zijn drie groepen te onder
scheiden. Eén die de dijk helemaal weg wil
hebben, één die de dijk zo gauw mogelijk
dicht wil hebben (zoals oorspronkelijk ge
pland) en één die een dijk wil hebben met
doorlaatopeningen. Maar alles zo gauw mo
gelijk, want de vrees voor een ramp leeft
nog zeer sterk bij de Zeeuwen. Vooral bij
hen die de watesnoodramp hebben meege
maakt.
Rijkswaterstaat, te weten de Deltadienst,
heeft een grote verantwoordelijkheid en ik
wens ze succes en hoop dat binnen enige ja
ren de mensen, die op de „eilanden" wonen,
als het zwaar stormt, met een gerust hart
naar bed kunnen gaan.
vdG
3
