JACHTWERF
OOSTWATERING
©YAMAHA
de buitenböordfarriilie
Peelandand'achterdeure
Dmw
En bijna tezelfdertijd hield er buiten een
koets stil. Arjaan en Wanne keken langs
de blinden en dwars door de schei-gordijnen
en konden hun ogen niet gelovende
burgemeester stapte er uit. De burgemees
tervreed voor de waereld! Wanne
was al bij de deur.
De burgemeester was een jonkheer met
een fraaie, dubbele naam en een permanente
hoest, waaraan hij bulderbassend en met
zekere graagte grif toegaf. Hij vulde het
hele kamertje. Staande vroeg hij: „Uw naam
is Slabbekoorn, Adriaan, buche, buche?"
„Ja zeker, burgemeester, dat ben ik. Pakt
u niet een stoel?"
„Merci," zei de jonkheer en ging zitten
aan de tafel met het rood-katoenen tafel
kleed, dat een dessin had van veel zwarte
druivenranken, kompleet met overdadig veel
bladeren en trossen, waarop de Verspieders
van het Beloofde Land jaloers hadden kun
nen worden.
„Eens zien, buche, buche," ging hij voort.
En hij zette zijn lorgnet dat aan een zwart
lint hing, op zijn adellijke neus met zijn
rechterhand. Terwijl hij met zijn linker
behendig zijn zwarte flambard op een verre
stoelzitting mikte. Hij was inderdaad een
omvangrijke man. Hij was kaal met een
randje' wit haar in de nek en boven zijn
oren. Zijn glimmende schedel vertoonde
hoogst onwaarschijnlijke knobbels. Hij was
een dikke zestiger,
„Buche, buche, u bent geboren op de
8ste maart, achttienhonderzoveel in deze
gemeente en bent daar steeds, buche, buche,
woonachtig geweest?"
„Ja zeker, burgemeester."
De papieren wezen het uit. De burge
meester was aan het juiste adres. De lorg
net wiebelde glanzend en vervaarlijk. Hij
stak zijn rechterhand in de binnenzak van
zijn stemmige colbertjasje en verhief zich,
niet zonder plechtstatigheid, van zijn stoel
om te zeggen: „Dan verzoek ik u om op
te staan opdat ik u (Arjaan stond al op
ziin kousevoeten) mededelen kan, dat het
Hare Majesteit de Koningin der Nederlan
den heeft behaagd om u, buche, buche,
Adriaan Slabbekoorn, als blijk van waar
dering, buche, buche, voor uw grote plichts
betrachting gedurende veertig jaren," de
rechterhand kwam uit de binnenzak en
bevatte een etuitje, „buche, buche, te be
giftigen met de Eremedaille in Brons, be
horende tot de Koninklijke onderscheidingen
in de Orde van Oranje Nassau. Zulks, buche,
buche, ter gelegenheid van Harer Majes-
teits verjaardag, morgen. Ik feliciteer u (en
uw vrouw) van harte."
De verbouwereerdheid was volkomen! De
eenvoudige mensen waren zo stom als vis
sen. De burgemeester stond wat met het
etui te hannessen.
„Ik wil u deze opspelden," zei hij en
wierp een onderzoekende blik op Arjaans
boezeroen.
„Arjaan," riep Wanne, „je 'n hemdrok,
je 's zondagsenü"
Inderdaad: de burgemeester dronk koffie.
Zowaar: de burgemeester genoot van een
koekje.
Arjaan herhaalde wel tien keer: „Hoe
bestaat het, hoe bestaat het!?"
„Buche, buche, beste vriend," zei een
beminnelijke burgemeester, „je mag er je
baas Mol wel eens vriendelijk, buche, buche,
op aankijken."
's Zaterdags kregen de arbeiders hun
weekloon. Marinus de Mol deed dat steeds
met enige plechtstatigheid, gezeten aan zijn
cilinderbureau in de mooie kamer.
Arjaan Slabbekoorn kreeg, wegens verlet
van een halve dag op Konichinnedag, die
week één gulden minder. Dat kon Arjaan
billijken. Hij had die middag immers niet
gewerkt en wie niet werkt, zal ook niet
eten.
„En dan," zei den Baes, „dan houd ik
nog zestig cent in. Want het verzoekschrift
an de Konichinne voor je medalje most
op „gezegeld" papier geschreven worden.
En een „zegel" kost zestig cent."
De baas zag wel, dat Arjaan er begrip
voor had. En de baas was de beroerdste
niet. Dat was maar weer eens gebleken.
Arjaan bracht het tóch een keer ter spra
ke. Tegen Piet de Post, die uit hoofde van
zijn ambt toch wat meer van deze dingen
afwist en die lid was van een vakvereniging
„Door Plicht tot Recht". Zo heette die,
in die tijd.
Piet de Post raadde Arjaan aan er het
zwijgen toe te doen. Maar alle zondagen
dat Arjaan Slabbekoorn ter kerke ging
en overslaan deed hij nooit was zijn
borst getooid met het eremetaal. Een on
derscheiding, die niemand anders op het
hele dorp kon tonen. Niemand, behalve hij.
1000 M KUKEN BU
'N BEGRIP ONDER DE WATERSPORTERS
POLREDIJK 138, VEERE - ZEELAND - NEDERLAND
TELEFOON: 01181-665
De Yamaha Buiten
boordfamilie telt
meer dan 40 leden!
Neem bij
voorbeeld de
"2", de "3,5" en de
"5", dat zijn stoere
kereltjes die kano's,
roei- en visboten,
rubberboten en zeil
boten kracht op maat ge
ven. In die klasse van 1.5
tot 3.7 kW, heeft Yamaha
niet minder dan 9 model
len! Is het een wonder dat
heel Nederland graag op
bezoek gaat bij de
Buitenboord-Familie, bij
Yamaha?
Zojuist verschenen:
Een boekwerkje van 88 pagina's, geschreven door
Kees van Boven, in Noord-Bevelands dialect. Het
boekje behandelt in dichtvorm een groot aantal
humoristische en andere belevenissen uit een ver
en dichtbij verleden, zoals „De Stoamfiets", „De
reize van Betje", „Joane en d'r Solex", „Mee Siene
op de brommer" en vele andere.
De prijs bedraagt 19,50, exclusief verzendkosten.
Uw bestelling wordt graag ingewacht door de
drukker en uitgever van het boekje:
DRUKKERIJ MARKUSSE WISSENKERKE
Postbus 1, 4490 AA Wissenkerke, Tel. 01107 - 1308.
28
