UT IS
TOG FURSGRIKKULUK
maar los daarvan, op een naastliggend
gebied, dat der spelling," aldus Kouse
maker.
Het is duidelijk wat Geldof en Kouse
maker willen: een voorkeursspelling,
zonder de typische lokale verschillen (die
altijd en overal de rijkdom van een taal
mede helpen bepalen) weg te willen
werken. Een spelling, die dan voorna
melijk het geschreven Zeeuws ten goede
zal komen, en een einde zal maken aan
de toestand van nu. Een situatie, waarin
iedere dialektschrijver zijn eigen ge
maakte spelling gebruikt.
Toegegeven: het Woordenboek der
Er was eens want zo beginnen im
mers alle sprookjes? Er was dan eens
een heel erg klein landje dat, hoe klein
ook, hoorbaar schuimde van aktiviteiten
die vooral ontwikkeld werden door een
flink aantal fabrikanten van geluids
registratie. Ze bestonden feitelijk bij de
gratie van het geluid dat zij voor re-
produktie vastlegden. Zij persten gram
mofoonplaten, zij vervaardigden geluids
cassettes, zij maakten geluidsbanden in
allerlei formaten, grootten en snelheden,
bestemd voor een grote verscheidenheid
van tape-recorders. Ze waren gekomen
tot de fabrikage van wel vijf, zes ver
schillend werkende compact-disks en de
markt was er verrijkt door audio-cas
settes waarvan er geen enkele geleek
op een andere, zodat er in die wereld
van geluid werkelijk een chaos was
ontstaan. Zeer tot ongerief van de ge
bruikers.
Nu was er één fabrikant, die het idee
opvatte om aan dat ongelukkige gedoe
een einde te krijgen. Wat zou kunnen
door systeem-standaardisering. Maar,
overleg met andere fabrikanten leverde
niets op. Want, begrijpelijk, iedere fa
brikant was er van overtuigd dat zijn
eigen systeem verreweg het beste was.
Ergo, de wanorde werd intussen steeds
groter.
De voorstander van standaardisering
was daardoor echter niet uit het veld
geslagen. Hij dacht, als er geen vrij
willige samenwerking komt, zou dan de
overheid van ons landje niet met aan
bevelingen kunnen komen? Een soort
voorkeur-produktie. Aanbevelingen van
Hoger Hand leiden mogelijk wel, zonder
enige dwang, tot een vorm van stan
daardisering. Wie weet? Derhalve zette
hij zich achter zijn tikmachine om Ho
ger Hand een idee aan de hoge hand
te doen.
Nu werd dat heel kleine landje, dat
Marezatenland heette, bestuurd door een
Landraad die gevormd werd door een
groepje vroede Overmannen, werkend
onder het presidium van de Opperman.
Zeeuwse Dialekten heeft al een zekere
aanzet tot een spelling gegeven. Maar
waarom geen werkgroep of kring op
gericht, die de mogelijkheid van een
nadere uitwerking en vaststelling van
zo'n spelling gaat bekijken? Daar kan
toch niets tegen zijn? Het kan uitein
delijk alleen maar bevorderen dat wij
Zeeuwstaligen van Sluis tot en met Stel
lendam eikaars literatuur beter zullen
kunnen lezen.
Elkaar verstaan als we met elkaar
spreken, dat doen we toch wel. Want
ondanks de verschillen is hetgeen ons
in de Zeeuwse taal bindt sterker dan
dat wat ons scheidt!
Het beleid van de Landraad ken
merkte zich, uiteraard!, door wijsheid
en bedachtzaamheid. Zij waren zo be
dachtzaam en zo wijs dat zij nimmer
over ijs van één nacht gingen en zij
zouden zich zeker nooit gewaagd hebben
op glad ijs. Om fouten te vermijden
hadden de Overmannen zich omringd
door een veelheid van Consultatiebu
reaus die hen, desgevraagd, rijkelijk van
adviezen dienden.
Toen de pensionaris van de Landraad
de brief had voorgelezen waarin de fa
brikant de suggestie deed om te komen
tot een werkgroep tot standaardisering
van de apparatenbouw voor geluids
weergave, viel er in de Landraad een
korte, venijnige stilte. Want de Over
mannen waren bij verrassing genomen
en nu gedwongen zich op een terrein
te begeven dat hen volslagen onbekend
was. Wat wisten zij van geluid?
Oemoemenoe?, sprak de Opperman
in onvervalst Marezatenlands. Bestaat
er ook een Consultatiebureau, dat ons
in deze netelige kwestie van advies kan
dienen?
Eén der Overmannen trok zijn porte
feuille en peuterde er een lijstje uit
dat alle raadgevende instanties vermeld
de voor alle netelige kwesties. Nu kon
den alle andere Overmannen rustig af
wachten tot er iets was opgediept.
Meneer de Opperman, zei hij, niet
zonder triomf in zijn stem, ik héb het!
Deze zaak ressorteert zeer kennelijk on
der de afdeling cultuur. Daarbij zie ik
genoemd het consultatiebureau voor fo-
nometrie. Het komt mij voor dat we
daar onze voorlichting moeten vandaan
halen. Het heeft onmiskenbaar iets te
maken met geluid. Dacht u niet?
Weliswaar bestaat het lichaam uit vol
slagen onbekende lieden, maar het sim
pele feit dat zij in het bureau zitting
hebben is een waterdichte waarborg
voor hun kunde. Anders zaten zij er
niet in. Wij moeten ons als Landraad
beslist niet op dit gladde ijs begeven.
Wij moeten ons door de ambtmannen
van de.hoe heet het ook weer?
het consultatiebureau voor fonometrie
laten adviseren.
Het bureau heeft trouwens een aantal
sekties die zich bezighouden met het
behoud (ze zijn dus goed-conservatief!)
van veelsoortige belangrijke zaken. Ik
wed dat er vast wel een sektie is die
kundig en bevoegd is om over dit ver
zoek een oordeel te geven.
Volgen wij het komende advies, dan
kan ons nooit iets worden verweten en
niemand van ons valt zich een buil. En
dat is erg belangrijk. Ik stel voor om
dit schriftuur van de mij onbekende
fabrikant door te sturen naar dat bu
reau. Ik heb gezegd.
Alle Overmannen waren het hartelijk
met hem eens. Na slechts een klein aan
tal maanden was het antwoord binnen.
De Pensionaris las voor:
Bijlage 10a.
Verzoek van J. Kousemaker voor het
instellen van een werkgroep tot voor
bereiding van systeem-standaardisering
Marezatiaanse geluidsweergeving.
Het verzoek van dhr. Kousemaker
heeft de sektie enigszins verbaasd. Im
mers, in Marezatenland bestaat een
vereniging voor klankonderzoek die
voortreffelijk werk heeft (sic!) en nog
steeds verricht op het gebied van ge
luidsweergave.
Zou er behoefte bestaan aan een der
gelijke werkgroep, dan ligt het op de
weg van die vereniging (en natuurlijk
niet op de weg van een willekeurige
fabrikant!) een dergelijk initiatief te
nemen.
Het verzoek van dhr. Kousemaker is
voorgelegd aan een onafhankelijk des
kundige in het buitenland, dhr. Snerb,
hoofd van de afdeling geluidsonderzoek
van de vermaarde Academy of Sounds.
De sektie beschavingsbehoud kan zich
volledig, maar dan ook volledig vinden
in diens oordeel. Hij wijst systeem
standaardisering af, omdat:
de Marezatiaanse geluids-produktie
zeer veelsoortig is en met een aanbe
volen standaardisering van Hoger Hand
zal geweld worden gedaan aan de
tonen zoals die in verschillende fanfare
korpsen worden ten gehore gebracht.
de Marezaten al beschikken over
een fonometrische omschrijving ten be
hoeve van het weergeven van Mareza
tiaanse tonen, ontworpen door mevr. dr.
G. Bisschop, ten behoeve van de En
cyclopedie der Marezatiaanse klank
soorten.
Samengevat: wij adviseren u derhalve
mede omdat wij anders zeker vijftig
jaar op onze tijd zouden vooruit ge
raken! een negatieve beslissing te
nemen met betrekking tot het onder
havige verzoek.
Hoogachtend, Het Merasaatse consul
tatiebureau voor fonometrie, drs. J. H.
Mère, voorzitter; A. H. W. Langmes,
sekretaris.
Er viel een stilte in de Landraad.
Oemoemenoe? vroeg één der Over
mannen aarzelend.
Da's nogga glad, zei één van zijn
collega's. As ter noe tog 'n vereenigienge
bestaet om zoo'n verzoek te doeën, wat
motte me dan oonze tied verdoeë miet
zo'n schriefsel van zo'n partekelier? Wig
d'r mie. Mars van 't padje. Ut is tog
fursgrikkuluk.
En dat is 't ok.
Tekst: Mr. G. S. van 't Eindewege.
17
