Gewapend betonmuur systeem De Muralt
'*èm
Na de bevrijding is men al spoedig
met het herstelwerk begonnen. Op 19
november 1944 werd een speciale dienst
voor de droogmaking van Walcheren
opgericht. Op 22 februari 1946 werd het
laatste dijkgat gesloten en kon Wal
cheren weer worden drooggepompt. Met
het herstel van de beschadigde grond
en gebouwen waren daarna nog enkele
jaren gemoeid.
Poldersamenvoeging.
Na de stormvloed van 1916 hebben de
provinciale staten van Zeeland het pol
derreglement zodanig gewijzigd, dat
naast de grond ook de gebouwen
eventueel belast zouden kunnen worden.
Terecht werd gesteld dat ook bebouwde
eigendommen belang hadden bij een
goede en veilige waterkering. De moge
lijkheid om onder bepaalde omstandig
heden bepaalde polders samen te voegen
tot een groter geheel, werd in 1921 voor
het eerst door het provinciaal bestuur
overwogen. Reeds toen was een aantal
kleinere polders nog maar nauwelijks in
staat de opgedragen taken naar behoren
te vervullen.
De krisistijd in de dertiger jaren
maakte het steeds wenselijker om tot
samenvoeging van polders over te gaan.
Maar de besturen van de betrokken
polders en waterschappen wilden hun
zelfstandigheid tot elke prijs behouden.
Toen in 1941 in West-Zeeuws-Vlaande
ren het Waterschap Het Vrije van Sluis
werd opgericht, waardoor de eerste grote
poldersamenvoeging een feit werd, wa
ren van de 76 daarbij betrokken polder
besturen er niet minder dan 74 die
tegen het voorstel waren. Desondanks
zette het provinciaal bestuur toch zijn
plannen door.
De ramp van 1 februari 1953.
Waar eens 't gekrijs der meeuwen
verstierf aan 't eenzaam strand,
daar schiepen zich de Zeeuwen
uit schor en slik hun land.
En als de stormen woedden,
hen dreigden met verderf,
dan keerden zij de vloeden
van 't pas gewonnen erf.
Zo luidt de aanhef van het Zeeuws-
vlaamse volkslied. Jammer genoeg kon
den lang niet altijd de vloeden worden
gekeerd. Dat bleek voor de laatste maal
op 1 februari 1953, nu 30 jaar geleden.
De gevolgen van het drama dat zich in
die rampnacht voltrok waren zo ernstig,
dat er ook in ons verhaal nog enige
aandacht aan geschonken dient te
worden.
Op zaterdagavond 31 januari 1953 be
reikte een orkaan onze kust tijdens
springtij. Op zondagnacht 1 februari
omstreeks 1 uur was het noodweer op
zijn hevigst. Het gehele Noordzeegebied
bevond zich toen in het stormveld. Ach
tereenvolgens gaf het K.N.M.I. de vol
gende waarschuwingen uit.
31 januari 9.50 uur: storm tussen west
en noordwest.
31 januari 17.15 uur: zware storm tussen
west en noordwest.
31 januari 22.30 uur: zware noordwester
storm.
1 februari 4.30 uur: zware storm tussen
noordwest en noord.
Overal werd in die noodlottige nacht
heldhaftig verzet geboden tegen het wa
ter, dat maar niet wilde zakken. Meestal
was het een vergeefse strijd. Overal be
zweken dijken, liepen polders vol water
en verkeerden de bewoners in doods
gevaar.
Op zondagmorgen verschenen de eer
ste berichten over een ramp, waarvan
De vernielde dijk bij Ritthem (Rammekens) tijdens hoog water.
Verdediging van betonblokken met golfremmende werking.
23
