Merci, bedankt Moe Koeba
markusse
- ALLES VOOR DE HENGELSPORT -
„Diengen di a je nie behriepe kan"
DRUKKERIJ MARKUSSE
Tekst: J. Kousemaker.
Gostermanne! Wat was 't toch koud,
vreed. Op 't land kost je gin steek uut-
voeren, want de grond was meer dan
een steke diepe bevrozen.
Paerdewerk viel d'r nie te doeën, del
ven was nie meugelijk want aolles was
stieve bevrozen, dik onder 't ies. 't Mis
sen was al lank en brééd gedaeë. Het
eenige datter nog te doen viel, was
dossen in de schure. Daer waere dan ok
vier errebeiers mee doende. Mie de vlui
(zoo lank is dat al geleë). Feitelijk waere
d'r vuve. Want den Baes liet Wullem
'Outekaemer achter 't geeselpaerd staeë,
want Wullem kon nog terve geesele.
Dat is iets, daer oor je noe nie mi van.
Ik wil dienke, dat d'r noe zatters binne,
die nie eens wete wat dat dat is.
Den Baes, dat was Jaap de Jager en
ie ad 'n zeune, Ko.
,En Ko de Jager was 't feitelik mie
dat dossen mie de vlui glad nie ééns.
Sins van de zummer a, ad'n bie z'n
vaoder an z'n kop loope zeure, dat ze
een dosmesjientje moste koope. Maer d'n
ouwen Jaap was nie zoo gebrand op die
nieuwigheden. D'r was aol z'n leven
mie de vlui gedossen en waervoe waere
d'r dan dosvloeren in de schure? Zodus!
Mae Kootje liet nie of. Ie was wee
begonne over zoo'n dosmesjientje. Je
kon 't koppele an de rosmeule net asof
't 'n sniemeule was. Den anschaf ver
dienden ze gauw genoeg wee vrom. En
aol zukke grappen meer.
Mae z'n vaoder was nogga 'n sente-
bieter en toen 't over 't geld van den
anschaf goeng was 'n d'r inééns nie
mae voe te porren. Bovendien wier 'n
dat gemeier knap moeë.
En noe, mie die kouwe, noe ze an
't dossen waere op den dosvloer, noe
begon 'n d'r, verdeie, awee over. Ie ad'r
van 'ehoore dat 'r 'n betrouwbaere firma
was in 's Eeren'oek (dat zou wê is een
Van den Dries) kunne gewist ae), die
deeë in aolder'ande landbouwmesjienes
en ze waere minstens zoo betrouwbaer
as die in de Stad. En wat was t'r noe
op tegen om zoo maer's te gaen kieken?
Zooas julder a van dat geeselpaerd
begrepen aeë, is dat aollegaere a lank
geleeë. Lank voe iederéén 'n auto ao.
As je van Wolfersdiek (want dae lag
d'oeve van de De Jagers) naer 's Eeren-
'eok most, dan was dat nog een kemplete
Bathse reize.
En noe dat het zoo vroos en noe dat
z'n zeune d'r wee over begost te erge-
weeren, zou dien ouwen wê is gedocht
kunnen aeë dat 'n goeie remedie tegen
dat gezeur gevonden ao. Zodoende zei
den Ouwen tegen z'n zeune: „Nou, Ko,
gaet dan is kieke. Kieke, mae nie koope!
Gaet dan mae nae 's Eeren'oek."
Ko was t'r griepgauw bie. Dat kü je
begriepe! Ie langden z'n fiets (want a
wazze d'r dan nog hoegenaemd gin
auto's, boerezeuns adde aollegaere 'n
fiets. Dat wê! Liefst een mie dubbele
remmen en mie nikkele vellegen) en
pompten z'n banden op en 't duurden
mae kort of ie ree deur de witte waereld
van den 'Eerepolder mie sneeuw zoo
varre as je kost kieke! over de Stad-
seweg, rechtdeur over een grientweg
nae den diek van de Perpesjeepolder op
Schraskerke an. Nae den Grooten Diek
van de Polder van Breeë om over
'Eintjeszand nae 's Eeren'oek te rieën.
Zoo varre, zoo goed.
Mae, zooas julder wete: gostermanne,
wat was 't koud. Vreed! Omstebeurten
stak Ko z'n lienker of z'n rechter'and
in de ziezak van z'n jekker, omdat z'n
blauwe viengers sinterden van de kouwe
Dae waeren gin polsmoffen of wanten
tegen opgewassen! Zoo as oons soms
gekscherend zegge: de poker 'ieng stieve
bie de kachel.
Aolverwege 'Eintjeszand stapten Ko
van z'n fiets omdat 'n zukke kouwe
voeten ao. Ie wou's een stuitje flienk
stappe om 't bloed wat an 't stroomen
te kriegen; meer dan dat: ie zou maer
is een eindje drussen, om z'n voeten
werm te kriegen.
Ruum voe 'Eintjeszand fietsten ie wee
vadder, om agauw wee af te stappen
bie 'n 'erberge waerdat 'n gloeiende
koffie bestelden.
's Eeren'oek was toch nog vee vadder
dan 'n gedocht ao. Mae vrom gaeë
Van z'n levensdagen nie! Ie mocht nae
'n dosmesjientje kieke. Wat mieter, 'n
dosmesjientje zoud'n zieë!
'Oe d'n in 's 'Eeren'oek gevaeren is,
dat wete oons nie. En dat doet'r ok nie
toe. Want dat mesjientje is t'r toch
nooit gekomme. Dat stoeng bie den
ouwen Jaap toch a lank en brééd vast.
Maer waerdat 't noe om gaet: d'r was
vrééd vee tied in gae zitten en omdat
Kootje-mekker ok nie wiggegaeë was
mie 'n stuutmaele; zodat'n rammelden
van den oenger.
Geld uutgeve voe 'n mael, dat kwam
in z'n óód nie op. Want in wezen was'n
net zoo op de pennienk as z'n vaoder.
Trouwens, noe mie die toeristen is dat
(misschien?) wat anders, maer in dien
tied kos je in 'n 'erberge wê wat drienke
Maer ete, dat bestoeng gewoon nie.
Noe bedoch'n, op de trugreize, dat'r
op Schraskerke nog een moeie van um
weunden. Ze was getrouwd mie 'n Zu-
deweg en omdat'n zoo flauw was as
'n luus en verrekten van de kouwe,
kreeg'n ineens behoefte om z'n moe
Koeba op te zoeken: 'n vliegende kraoie
eit aoltied wat
En of'n wat vieng! Ie viel, zoogezeid,
mie z'n gatje in de beuter.
Want op d'oeve van de Zudewegs
adde ze net geslacht. (Sanderse 'eetten
die slachter). D'r was buukspek, lange
woste, zwirten, 'ammen en baeken spek,
vosse soppe.d'r was overvloed. Wat
docht je? Zoo'n vier'onderd-ponder, die
briengt wat mee. Z'n neefjes waere an
't voetballen mie de blaeze en moe Koe
ba stoeng te bakken en te braoien achter
'n gloeiend fernuis....
Maer waerdat Ko gewoonweg van be
gon te kwielen, dat was de lucht van 'n
groote, kostelijke panne ertesoep (erte-
pap, zei moe Koeba), die op 't fernuis
stoeng te dampen
Of'n zin ao in een horretje....?
Ie was onverzaedigbaer! En 't twidde
bord goeng nog gauwer dan 't ééste.
'n Boter'am d'r bie, mie 'n póótje mie
spek. Vreed, wat was dat lekkere
snert. En g'loof me dat'r wat in dreef.
Nie zomae van die lierlauwe guite.
Ie was den tel kwiet gerocht 'oevee
borren 'n gehad ao. Mae moe Koeba nie.
Toen'n d'r zesse leeg ao en moe Koeba
vroeg: „Nog 'n horretje, Ko?"
Zei Ko de gedienkwaerdige woorden
(en daerom is éél dit relaas op'eschreve)
„Neeë, vriendelik bedank, moe Koeba.
't Is wel gepresenteerd. Mae nee 'oor,
vriendelik bedankt."
„Wat is dat noe, Ko? Jongen, beter
de buuk geboste, dan 't mael bedurve,"
zei z'n moeie.
„Neeë, moe Koeba. 'k Zegge, 't is wel
gepresenteerd 'oor. Mae 'k ae noe ge
noeg 'oor. Merci, moe Koeba. Ik kan
d'r mie m'n vienger bie."
Voorstraat 7
Wissenkerke
Telefoon 01107 - 13 08.
ABU- SHOP
Approved tackle dealer van de E.F.S.A. Nederland.
De bekende auteur W. P. Balkenende heeft in het
dialekt van Wolphaartsdijk een eigen visie geschreven
over de watersnoodramp van 1953.
Het verhaal speelt zich af rond Wolphaartsdijk en Goes
en geeft de lotgevallen weer van een jong, pas verhuisd
gezin.
In het boekje zijn een aantal amateurfoto's opgenomen.
De prijs bedraagt 9,50
Verkrijgbaar in de boekhandel of bij de uitgever:
Postbus 1 Wissenkerke Telefoon 01107 -13 08
31
