De Zeeuwse Tea/e
is de mooiste van öölemeale
Misverstanden
Er zijn 50 kamers, waarvan de helft
is uitgerust met een kitchenette. Men
heeft de beschikking over twee restau
rants. Een zalenkapaciteit van 40 tot
300 personen. Alle kamers zijn voorzien
van bad, bidet, t.v., radio en telefoon.
Elke verdieping is bereikbaar met een
lift en alle kamers zijn voorzien van
een balkon.
Alle gasten, ook van het restaurant,
mogen vrij gebruik maken van zwem
bad. Sauna, zonnebanken en whirrlpool
staan tot de beschikking van de hotel
gasten.
Een middag te gast in Hotel „Piccard"
was een ware belevenis met toch wel
leuke verrassingen. Een hotel, waar het
goed toeven is en je van veel dingen
kunt genieten.
Eigenaar: Ph. L. Pekaar, Badhuis
straat 178, Vlissingen, Tel. 01184 - 12809.
Door Kees van Boven.
Misverstanden kunne roare hevolhen
mè dat wete julder zeker ök. A-je
zó deu ut daehelukse leven kuiert, dan
kom je toch nog a us van die onhelokjes
tehen, want eihenluk bin't onhelokjes
a-je soms de hevolhen d'r van kan
overzie-je. Ruzies, nie mi tehen mekoare
praete, kleine en hröóte rampen en zelfs
éle veldslaehen bin d'r deur misver
standen ontstae.
Noe wil uk bie julder nie mee van
die vervelende diengen ankomme, want
je zit tenslotte vo je plezier te lezen,
zei noe zelf. Toch was 't even nödug
om julder op de meuhelukke hevolhen
van un misverstand te wiezen. De kleine
misverstanden in ons daehelukse leven
kunne ók hevolhen en wat vore.
't Is nog nie zó lang helee, da Meria
en Anton, laete m'n ze zó mè noeme,
vuufentwintug jaer waere hetrouwd.
Z'oa drie hetrouwde kinders en vanwehe
dat féést zouwe die, netuurluk oal mee
wederhelft, tuus weze. Meria oa bedocht
om un etentje te doen, tuus dan wè te
behriepen, want ze kan oardug koke en
kokkerelle, dus dat was hereheld.
Un éél menu oa ze saemenhesteld van
soep voorop, d'r achter un visslae,
hevolgd deu hebakke petoazen, vleis,
dopertjes mee peetjes en koffie achteran
Un fééstmael, zei noe zelf.
Affijn, Meria oa tut er a un elen dag
vrééd druk mee hehoa, da ka-je be-
hriepe.
De visslae was a klaer, die stieng
prachtug ophemaekt op un taefel nest
ut aanrecht. Toen ze een tochje laeter
even nae buuten was hewist en trug in
de keuken kwam, schrok ze d'r eihe
un puupuus. Want di zat de katte z'n
eihe dan us tehoed te doen an de vis
slae. Ze haf un ieselukke brul en de
poes vloog mee z'n aer steil overende
en un staert zó dikke as un stopwoste,
deur ut raem nae buuten.
Vlug ei ze de schaele wee ophekalla-
fatert, want docht Meria: wat nie weet,
wat nie deert; niks wete is ök niks he-
leerd. 't Wier ondertussen zó tehen d'n
tied da ze konne hae ete. Ze waere d'r
oalemaele, dus ut smikkelfestijn kon
behinne. Je kan van mien anneme, da
ze hoed d'r besten hedaen want oalus
hieng schóón op.
Zó, dan zouw noe Meria even de koffie
aele. Ze liep deur de hang nae de keu
ken, mè vo a ze di was anhekomme,
zag ze wat vo de deure op de matte
lihhe. Ze haf me di un brul, iederéén
kreeg 't oendervleis op z'n ermen. Ze
vlohe oal nae de hang, wi of Meria mee
un kleur zó vael as un juunbaele, nae
de deurmatte stieng te wiezen.
Di zaehe ze de poes op z'n rik mee
hestrekte pootjes lihhe. Meria wier mee
un slokje waeter wee wat op verhael
hebrocht en toen kwam ut verhael d'r
dan uut.
Ni-je ze was nie zó heschrokke da
de poes di lag, ze von 't wè zonde ne
tuurluk. Ni-je, ze most heliek an de vis
slae dienke en dat vertelde ze dan ók.
Di waere d'r un paer, die krehe spon-
taen piene an d'r maehe. Je kan behriepe
da de konsternasie hrööt was.
Zó hries as un schutteldoek ei Anton
d'n uusdokter hebeld en die was ter dan
ók binnen de korsten tied. Jae, jae, zei
tun en ie keek us van de dóói-je poes
nae de ziekeluk uutziende fermielje. Ze
zaete oal in un dotte bie mekoare rond
de taefel. Drekt nae 't ziekenuus, zei
tun toen, mee un hebaer van 'k weet
ók nie wat ofter van terechte mö komme.
Afijn, binnen 't oalf ure laehe ze di
oale achte op un rijtje in 't ziekenuus.
D'r maehe wier binnen de korstmeu-
helukke keren leeghepompt. Nae un
stuitje bie kommen, mochte ze dan wee
nae ruus.
Nou, di stienge ze dan, mee z'n oalen
op de stoepe vo 't uus. Nog wè un bitje
bleikjes, mè ze voelden d'r eihe toch a
wat beter. Net wouwe ze nae binnen
hae, of di kwam buure om d'n oek
van 't uus hezeild. Wat is ter bie julder
an d'and, wou ze wete. Je bin tenslotte
buure, is't nie zó.
Mee un zucht, die a uut d'r téénen
kwam, ei Meria 't éle verhael hedae.
Mè ze was nog nie klaer, of di behon
me die buure te lachen, éél d'r wezen
schodde d'r van. Mispriezend stienge ze
dat oalemaele an te zieën, want zó vee
onbehrip, di oa ze nie van trug.
Toen a buure dan eindelienge wat was
bedaerd, behon die op d'r beurt un ver
hael te doen. Bel, bel, dien poes van
julder die is vanaevend onder un
auto terechte hekomme. En mee nog
un paer lachstuupjes hieng ze varder.
'k Et zelf zie hebeure en toen ek dat
21
