Kerncentrale Borsele. „Wij weten wat het is naast een kerncentrale te wonen". Dat was de klinkende kop van een artikel dat de aandacht moest trekken in de PZC van 31 augustus 1985. Het werd gepresen teerd in een nogal verontrustende toonzet ting en was van de hand van R. Antonisse. De lezer wil uiteraard weten wat die naaste buren ook al zo lang weten. Wat zou dat wel voor sinisters wezen? Daarover kunnen we kort zijn. Ondanks de geruchtmakende kop in de krant blijkt uit het artikel nergens wat die omwonenden dan eigenlijk wel weten. Evenmin wordt het duidelijk wat HET is, waarvoor zo'n grote kop zo overdreven de aandacht vraagt. Journalistiek. Wanneer het bedrijven van journalistiek inhoudt dat er sprake is van nieuwsgaring die (populair) aan de massa wordt verslagen en duidelijk gemaakt, dan is hier zonder meer sprake van slechte journalistiek. Er wordt een vlag gevoerd die de lading niet al leen verzuimt te dekken - dat ook! - maar we zien een banier van één egale kleur die niets gemeen heeft met de vaderlandse drie kleur. Niet gehinderd door enige kennis van zaken lijkt het waarachtig wel of in de neu trale PZC een politiek standpunt moet wor den doorgedrukt. Het hele, nogal rammelende, betoog blijkt weinig meer te zijn dan een ongefundeerd en geëmotioneerd vertoog om stemming te ma ken tegen een tweede kerncentrale in Borse le. En de breed opgezette inleiding daartoe is niet veel nréér dan een poging om de wei nig elegant optredende minister Van Aarden- ne beentje te lichten. (Of hij wel of niet ooit terug komt is een zaak van zijn partij en de kiezers voor ons hoeft het niet). Zulk soort vrije-tijds-besteding (beentje lichten) gebeurt vaker. Het komt voor op vrijwel alle voetbalvel den en wordt daar door een goede scheids rechter bestraft met een gele kaart. Deze journalist maakt bovendien gebruik van de misdaden (braak en diefstal) van een groepje schimmige randfiguren van onze sa menleving die met gestolen spullen - via in braak in het energiekantoor van Economi sche Zaken in Den Haag - hun reactiegroep en de naar sensatie hongerende pers hebben bediend. Dat is niet meer spelbederf dat de gele kaart verdient. Het is een misdadige actie waarvoor ROOD getrokken moet worden. Geen wonder dat Zeeland Magazine bij deze ontboezemingen een rij vraagtekens zet. Om voorts zelf te vragen, wat de buren van de kerncentrale in Borsele dan wel weten en wat HET is om naast de fabriek te wonen. Nederland niet! De reacf/egroepen en de reacf/ejourna- listen schreeuwen fervent zoal niet hyste risch! - over de mogelijke bouw van kern centrales: ,,IN NEDERLAND NIET" met het Zeeuwse refrein: ,,STOP BORSELE!" En ze doen dat met een fanatisme die we aantreffen in de geschiedenis van de gods dienstoorlogen. ..kernenergie niet" is het dogma van hun tot een soort godsdienst waanzin verworden dwaasheden. Maar... energie MOETEN we nu eenmaal hebben in onze moderne samenleving. We kunnen niet zonder. We ontkomen er niet aan dat energie wordt opgewekt. Daarvoor is hitte nodig die verkregen kan worden door kolenstook, oliestook, aardgas of door atoomsplitsing. Ieder proces heeft zijn bezwaren. Onder (oude) gasfabrieken vinden we gifbelten. Aardgas verstoken is een aflopende zaak. We zijn al op de helft van „Slochteren". Er moet iets voor in de plaats komen. Liefst ge durende deze generatie nog. Kolencentrales belagen ons leven en de na tuur met zwavel-uitstoot en vliegas. Zure re gen is een erg dreigend fenomeen... De bezwaren tegen atoomsplitsing zijn nog de minste. Het is een schoon proces. Maar hoe dan ook, wie de bezwaren te gen energie serieus propageert, moet konse- kwent zijn. Dan moet hij/zij ook geen elec- trische energie in welke vorm ook, in zijn/haar huis/fabriek/bedrijf dulden. Beginnend met het van de hand doen van de auto (ook al zo'n viesmaker!), doet hij de telefoon aan de kant. Gevolgd door het gasfornuis of de electrische kookplaten. Hij zal geen T.V. hebben. De radio, platenspe ler of video moeten de deur uit. Electrisch scheren is uit den boze. En zo kunnen we nog een hele pagina doorgaan. Stemming maken. Nu is stemming maken - en dan graag tegen de regering, al is die legaal en demo cratisch gekozen - een geliefkoosde bezig heid van velen. Welk soort lieden? Degenen die zich niet kunnen neerleggen bij de ma nier waarop de regering is tot stand geko men; (Hup!... weg met hen; Van Aardenne eerst), degenen dus die een minderheid vor men en die dat niet kunnen verkroppen. Reactionairen derhalve. Slechte democraten diensvolgens. Waren voor de wereldoorlogen wetsge- trouwheid en goede burgerzin vaderlandse deugden, nn zijn we beland in een periode waarin burgerlijke ONgehoorzaamheid, buiten-parlementaire acties en dwarsliggerij door te velen worden bedreven. Waarom deze tegenstroom jegens de wet telijke overheid in dit democratische land wordt opgewekt, voert ons buiten het raam van deze beschouwing. Leugen. Al een jaar of twaalf, vijftien geleden moest de warrige zoeker JAN WOLKERS (naar eigen inzicht schrijver van uitsluitend meesterwerken en daarom te begaafd en te geniaal om een hoge letterkundige prijs te aanvaarden!) moest Wolkers dus, zo nodig zijn genialiteit tonen op het T.V.-scherm om het Nederlandse volk op te juinen tegen kernenergie. Maar dan moet je wel steekhoudende ar gumenten meebrengen. Nu was dat van de Meester te veel gevergd. Hij had ze niet. Omdat ze er niet zijn. Wat neem je dan ter hand? Juist: de Bijbel. Iedere ketter heeft immers zijn letter. Zo werd de Kerk van Nisse misbruikt door het voorlezen van een stukje uit de Bijbel (ook wat warrig opgezocht) en het debite ren van een aperte leugen. Deze: schapen uit de omgeving hadden, ter oorzake van de kerncentrale in Borsele, zwarte tanden gekregen die bij de arme beesten zo maar uit de bek vielen. Ook doorzichtige leugens dienen de volksmisleiding. Jan Wolkers bieden we in Zeeland Maga zine de ruimte om dat te bewijzen. Wat zeggen de Borselaars er zelf van? Om daarover meer te weten te komen heeft Zeeland Magazine een aantal mensen benaderd die in Borsele wonen/werken en wel voornamelijk personen die vlak bij de natuur staan en die natuur vanuit hun werk kunnen waarnemen. U zou zulk informeren - met overdrijving - een enquête kunnen noemen; maar laten we liever zeggen „infor matie opdoen". Hoe moet je vragen? Telefonisch of schriftelijk? Wat moet je dan vragen aan mensen die weten wat HET is om naast een kerncentra le te wonen? Alleen maar: „bent u voor of tegen ker nenergie?" Maar dan weet je niet waaromdan wel of niet. We startten per telefoon. Maar onze man was zo verbijsterend breedsprakerig dat we voor de tweede benadering kozen. Wist onze eerste man wat HET was om naast een kerncentrale te wonen? Hij wist het niet. Anderen wisten dat, zei hij, ook niet. 5

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1985 | | pagina 5