Wigwam' Kreekresten op Tholen. De Pluimpot. Nog voordat van enige dijkaanleg op Tho len sprake was, werd het slikken- en schor- engebied dat toen ter plaatse lag, doorsne den door een groot aantal kreken. Kort na de beruchte stormvloed van 1134 is men be gonnen met de aanleg van dammen en dij ken. Zo ontstonden enkele eilanden, die door geulen en watervlakten van elkaar wa ren gescheiden. Naarmate er tussen die ei landen verlandingsprocessen op gang kwa men, groeiden door de steeds voortgaande bedijkingen de eilanden tegen elkaar aan. Wat er van de oorspronkelijke kreken was overgebleven, kwam tenslotte binnendijks te liggen. De laatste grote kreek die overbleef, was de Pluimpot. Hij verdeelde het eiland Tholen in een oostelijke en westelijke helft, n 1556 werd de Pluimpot op twee plaatsen afgedamd. Het meest zuidelijke deel stond het langst met de Oosterschelde in directe verbinding. Tot in de jaren vijftig van deze eeuw waren de havens van St. Maartensdijk en Scherpenisse voor de scheepvaart bereik baar. In het kader van de Deltawerken werd het restant van de Pluimpot in 1957 van de Oosterschelde afgesloten. Na de afsluiting van de Pluimpot werd een deel ervan bestemd tot industrieterrein. De rest is thans Staatsnatuurreservaat dat door het Staatsbosbeheer wordt beheerd. Het bestaat uit een bosgebied, oeverlanden en een waterpartij die eens deel uitmaakte van de vaarweg door de Pluimpot. Het gebied bezit thans een gevarieerde vegetatie en ook de vogelbevolking is er zeer gevarieerd. Voor niet-Tholenaars is het nog een vrij onbekend gebied. Ga er daarom eens een kijkje nemen. Het Stinkgat. In 1961 werd op Tholen het grondwerk voltooid van een zeer ingrijpende herverka veling. Het eiland onderging een inwendige vormverandering die uit een oogpunt van doelmatig grondgebruik voor de grondge bruikers weliswaar een goede zaak was, maar aan de andere kant een blijvende verarming van het Thoolse landschap tot gevolg had. In die jaren streefde men nog slechts één doel na, waarin voor handhaving van landschap pelijke en natuurhistorische waarden geen plaats was. Een middeleeuwse kreek die desondanks behouden bleef, ligt binnen de in 1852 be dijkte Van Hooftenpolder. Vermoedelijk was er destijds onvoldoende grond beschik baar om tot demping over te gaan. Deze .reek, die Het Stinkgat werd genoemd, wordt tegenwoordig beheerd als natuurreser vaat. Het is een zeer oude kreek, die be grensd wordt door oeverland. Het water is er brak, hetgeen ook blijkt uit de zoutmin- nende planten die men er aantreft. Het ge bied herbergt een vrij grote vogelrijkdom, ooral in voorjaar en zomer als in najaar en winter, als de wintergasten het gebied bevol ken. Er komen opvallend veel kluten voor. De Pluimpot anno 1984. In een slotartikel zullen de middeleeuwse de dag nog het Zuid-Bevelandse landschap kreekresten worden beschreven die vandaag mede helpen bepalen. J. P. van den Broecke. Het Stinkgat, voorjaar 1984. Hotel-Restaurant ANWB-KNAC Herenstraat 12 Telefoon 1275 Rustig gelegen familiehotel met eigen sfeer. Kamers met privé bad/douche en toilet en/of balkon en kamers met doorverbonden kinderkamer. Geheel centraal verwarmd Gezellige bar. Eigen parkeerplaats. Tuin met zonnig terras. 150 meter van het strand. In voor- en naseizoen 15°.'o korting op logiesprijzen, speciale arrangementen voor groepen en 60 Tevens appartementen te huur. 19

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1986 | | pagina 19