Westdorpenaar werkzaam in
3olio-kliniek in Kenia
Tientallen kinderen leren
opnieuw lopen.
Bijdrage Piet Kentin.
eintje voor kort-kamperende plankzeilers
.angelegd, terwijl op het reeds vele jaren
bestaande recreatiecentrum ,,De Schots-
nan" enkele zogenaamde „trekkershutten"
verden gebouwd, evenals op camping „De
-Vitte Raaf" bij Arnemuiden. Over diversi-
eit aan voorzieningen gesproken! Voorts
verden er in de afgelopen periode zomerhui-
en bij jachthaven „Delta Marina" in Kort-
:ene en aan de westzijde van het jachthaven-
;omplex van Wolphaartsdijk gebouwd.
5lannen voor uitbreiding van de verblijfsac-
commodatie bestaan er voor een gebied aan
de oostzijde van het kampeerterrein „De
Witte Raaf" bij Arnemuiden. In dit gebied
ouden tevens elk-weer-voorzieningen wor-
Westdorpe „Nadat ik m'n middelbare
pleiding in Hulst had afgerond vertrok ik
n 1980 naar Utrecht om daar een opleiding
oor fysio-therapie te volgen", vertelt Do-
ninique. „Dat was nadat ik in 1978 gestopt
as met m'n medicijnenstudie waaraan ik
.vee jaar eerder aan begonnen was. Dat was
och niet wat ik zocht. In die twee jaar heb
k. erg veel gereisd onder meer naar Grieken
and, Portugal en Israël."
Nadat Dominique z'n opleiding voor
ysio-therapeut aan het S.U.P.A. (Stichting
'trechtse Paramedische Academie) in 1984
net succes afsloot, ging hij in datzelfde jaar
p werkvakantie naar Kenia.
„Dat was meer een vakantie waarin ik me
ïlde oriënteren over de mogelijkheden om
i het buitenland, en dan met name in de
>erde wereld, te gaan werken. Ontwikke-
ngshulp is altijd al een speerpunt voor me
eweest."
ontakt.
Tijdens een bezoek aan het poliocentrum
Nyabonde ontmoette Dominique de Ne
derlandse fysiotherapeut Erik Gielen, die in
den gebouwd. Het gebied krijgt allure. Krijgt
allure?? Hééft het al! En desondanks valt er
ook voor de rustzoeker, zelfs in het hoog
seizoen, nog wel een plekje te vinden in het
Veerse Meer-gebied waar het ook voor hem
of haar goed toeven is. „Voor elk wat wils"
is in het Veerse Meer-gebied geen loze kreet.
Rijk, provincie en gemeenten, de onderne
mers rond het Veerse Meer en niet te verge
ten het recreatieschap „Het Veerse Meer"
deden er alles aan om het gebied voor de re
creant aantrekkelijk te maken; zij zullen dat
blijven doen, indachtig het in de statuten van
het recreatieschap geformuleerde voor
naamste doel van het recreatieschap: de be
hartiging van de recreatiebelangen in het
Veerse Meer-gebied.
het centrum werkzaam was. Na een dag met
hem opgetrokken te hebben en de situatie in
de kliniek gezien te hebben, behielden de
twee Nederlanders schriftelijk kontakt. Via
een groep pardkulieren uit de Groningse
plaats Hogezand-Sappermeer, „De Ronde
Tafel" genoemd, werd het voor Dominique
mogelijk gemaakt de werkzaamheden van
Erik Gielen (die ook dankzij,,De Ronde Ta
fel" z'n werk in Kenia kon doen) voort te
zetten.
„Je moet je van die kliniek niet al te veel
voorstellen. Het is een vrij eenvoudige ak-
kommodatie waarin we werken en het kri
oelt er van de kinderen. Soms zijn er wel een
veertig- a vijftigtal kinderen, die daar rond
kruipen en afkomstig zijn uit alle delen van
het land. De meeste van hen blijven daar on
geveer drie maanden; een periode waarin ze
dagelijks door ons behandeld en begeleid
worden".
De meeste kinderen die zich in de kliniek
bevinden kunnen hun benen niet of nauwe
lijks gebruiken. Het komt dan ook voor dat
andere spieren van romp of armen verzwakt
zijn, waardoor er extra moeilijkheden ont
staan om met beugels te leren lopen. De ge
bruikte beugels zijn vaak eenvoudig van uit
voering en worden veelal gemaakt van
recycle-materiaal in de ortopedische werk
plaats ter plaatse. Ze worden door Kenianen
gemaakt in goed onderling overleg met de
daar werkende fysio-therapeut.
„Het is niet zo, dat alle kinderen meteen
een paar beugels aangemeten krijgen," ver
telt Dominique. „Vaak genoeg moeten ze
eerst een lange tijd vooraf behandeld wor
den om de knie gestrekt te krijgen. In prin
cipe blijven de kinderen in de kliniek tot ze
met behulp van beugels weer redelijk kun
nen lopen."
Flying Doctors.
Éénmaal per maand wordt het centrum
bezocht door de „Flying Doctors", die zo
nodig operaties uitvoeren in het centrum.
Want het gebeurt regelmatig dat kinderen
niet alleen door therapie geholpen kunnen
worden, maar dat een operatie daarnaast
noodzakelijk blijkt.
Dezelfde „Flying Doctors" selekteren ook
de kinderen die in aanmerking komen voor
een verblijf in de kliniek. De ouders van de
ze kinderen moeten wel een kleine bijdrage
betalen voor de kosten. Dat is niet altijd even
gemakkelijk, omdat het in Kenia veel voor
komt dat een man meerdere vrouwen heeft
en vijftien tot achttien kinderen geen uitzon
dering is. Wanneer daar een kind bij is dat
door polio verlamd is, dan wordt het vaak
door de familie afgezonderd, bijna afgesto
ten. Ze vinden het dan vaak niet nodig om
dit kind mee te geven aan de Doctors voor
revalidatie.
Regenperiode.
Het gebied waar Dominique gaat werken
is een gebied waar niet echt honger wordt ge
leden. „Het is een vrij groen gebied, waar
op zich voldoende te eten is," verduidelijkt
hij. „Maar vooral tijdens de regenperiode
krijgen ziekten zoals malaria en darminfek-
tie's de kans zich te verspreiden".
En in een land waarin de bevolkingstoe
name zo'n vier procent per jaar bedraagt zijn
de kinderen van een paar jaar oud het kwets
baarst om met polio besmet te worden. Om
dat de inentingsprogramma's daar nog in de
kinderschoenen staan, hebben de op de
grond spelende en kruipende kinderen wei
nig of geen weerstand.
Er zijn al enkele Keniaanse fysiotherapeu
ten werkzaam in de hoofdstad Nairobie,
maar die voelen er niet veel voor om de stad
te verlaten en het werk van de Nederlandse
therapeuten over te nemen en voort te zetten.
„Op dit moment is daar nog weinig over
te zeggen," zegt de 27-jarige Westdorpenaar.
„Als ik daar ben zal ik me zo goed moge
lijk proberen aan te passen aan hun leefge
woonten. Bijvoorbeeld door hun taal, het
Swahilie, aan te leren. Verder zal ik op m'n
tellen moeten passen wanneer ik me buiten
het centrum begeef, want er komen daar
nogal wat apen, luipaarden en slangen voor.
Maar daar wen je waarschijnlijk snel aan",
besluit Dominique.
Inleiding.
Dit voorjaar vertrok de uit Westdorpe afkomstige Dominique Mechelink vanaf
de luchthaven Zavetem naar Kenia in Afrika. Na een eerste landing op het vlieg
veld van Nairobi ging de reis per binnenlandse vlucht naar het Polio Rehabilita
tion Centre of Disabeld in Nyabonde. In dit centrum waarbij ook een klein zie
kenhuis hoort met een kapaciteit van 150 bedden gaat Dominique werken als fysio
therapeut. Het gaat daarbij vooral om de behandeling van tientallen polio
patiëntjes in leeftijd variërend tussen de zes en vijftien jaar. Vlak voor z'n ver
trek zochten we hem nog even op in de woning van z'n ouders te Westdorpe en
vroegen Dominique naar de beweegredenen van z'n reis en zijn verblijf aldaar.
25