Een ander gezicht.
De tijd, dat vrijwel iedereen op het eerste gezicht
er als een potentiële overvaller uitzag, ligt achter
ons. Dassen en bivakmutsen zijn verdwenen en
de normale gezichten zijn weer tevoorschijn ge
komen. De ijzige greep van de winter heeft plaats
gemaakt voor de maartse buien. Maar u weet
toch ook: Maartse buien komen beduien dat de
zomer aan komt kruien. En inderdaad: knopjes
aan boom en heester springen er uit, krokussen
en sneeuwklokjes staan te bloeien. Dat is een an
der gezicht.
Ook een heel ander gezicht dan wij van een be
paalde reklamespot op de televisie gewend zijn,
was de Zeeland-presentatie op de HISWA te
Amsterdam. Hier geen ,,zunigheid", maar een
gul en gastvrij onthaal. Men kon proeven van bo
lussen, babbelaars, mosselen (gebakken, gekookt
en in 't zuur), oesters; foldermateriaal (van het
eenvoudige stencil tot de meest luxueuze presen
tatie) werd met gulle hand aan de vragers over
handigd. Een presentatie waar je warm van werd
en een kontinuering van deze gezamenlijke pre
sentatie levensvatbaar en tot een „must"
verklaart.
Ondanks alles is Zeeland nog steeds een agrarisch
gebied met weelderige landerijen en mooie boe
renhoeven, waar landbouwers op wonen, die zo
wel akkerbouw, veeteelt of gemengd als beroep
hebben.
Typisch, dat een landbouwer nog steeds „boer"
wordt genoemd, met soms een niet al te nette on
dertoon. Typischer nog is dat de landbouwer zich
dit als de gewoonste zaak van de wereld Iaat aan
leunen. Vele landbouwers hebben gestudeerd,
zijn niet zo maar uit de klei getrokken, maken
studiereizen naar het buitenland, beheersen per-
fekt enkele talen, kunnen over kunst, muziek, li
teratuur e.d. meespreken.
Natuurlijk, de naam „boerebruiloft", „boere-
kapel" blijft bestaan. Is niet te vertalen. De boe-
redracht is helaas bijna geheel verdwenen. Komt
vrijwel alleen maar meer voor in dansgroepen,
waar vooral soms de „boeren" het nogal eens
bont maken door vrijwel de gehele rode zakdoek
uit de broekzak te laten hangen. Dat is géén
gezicht.
Wat is dan wél het gezicht van Zeeland? De pol
ders, de luchten, de dijken, duinen en stranden?
De kleinschaligheid? Het is niet alles goedheid en
liefelijkheid wat de klok slaat in Zeeland. Ook
hier winkeldiefstallen, berovingen, inbraken, ver
krachtingen en wat dies meer zij. Dat is een wat
minder mooi gezicht dat Zeeland toont. Niet iets
om trots op te zijn.
Maar toch: Zeeland blijft het land waar het goed
wonen, leven, werken en recreëren is. En laten
we hopen, dat met het aantrekken van de eko-
nomie, deze uitwassen spoedig uit het gezicht van
Zeeland verdwenen zullen zijn.
Jokko de Zeeuw.
3