Met veel moeite krijg je nog enig idee wat de rechterpagina geweest kan zijn.
De linkerhelft is een hopeloze janboel.
Het werk is volbracht.
curatesse, verantwoordelijkheidsgevoel, in
teresse en eigen inzicht. Ik durf er nog wel
wat bij te noemen: liefde voor je vak en
Jobsgeduld.
Neem nu die, linkerpagina.
Het is toch niet meer dan een verbijsteren
de legpuzzel? Ligt de boel niet schots en
scheef door elkaar? En er ontbreken nog
partikeltjes ook. Het is toch onbegonnen
werk om daar wat zinnigs mee te doen? Dat
wordt toch nooit iets toonbaars?
Daar moet je toch een engelengeduld voor
hebben. Nu hééft onze man dat.
Verantwoordelijkheidsgevoel?
Hij heeft eens gezegd dat er 'gerestaureerd j
moet worden met behoud van de ethische en
historische waarden
Wie zo spreekt legt al een duidelijke ver
klaring af over zijn verantwoordelijkheids
gevoel.
En als je zo'n onmogelijke puzzel in el
kaar gepast krijgt is de nodige accuratesse
dubbel en dwars gebleken.
Straks loopt de puzzelaar wellicht vast.
Waar, hoe moet dat nietige snippertje zijn
plaats vinden? Er zullen zich situaties voor
kunnen doen dat hij een knoop moet door
hakken; een beslissing moet nemen; dat nie
mand raad kan geven en hij te werk moet
gaan naar eigen inzicht.
o
Als hij een kant en klaar deel, gerestau
reerd, in prachtige leren stempelband in zijn
handen houdt, hoor je hem denken, terwij;
hij het werkstuk liefdevol streelt: 'Ik heb ge
probeerd de uiterlijke uitstraling en de oor
spronkelijke sfeer van het boek te behouden
Wie met zulk een instelling te werk gaat
zal het, begiftigd door een volmaakt vak
manschap, gelukken om zó minutieus, zó
fraai, zó vakkundig, zó geslaagd zijn taak
te volbrengen. Op afbeelding 2 is bovendien
duidelijk te zien dat het niet gaat om een en
kel blad of een dubbele pagina, maar om een
compleet boek.
Leren banden.
Oude folianten, Statenbijbels, kronieken
en zo voort, hebben meestal een leren band.
Waar nodig (en dat is bijna steeds het ge
val), wordt ook deze gerestaureerd. Om een
(nieuwe) stempelband te maken kan de heer
Mes beschikken over een kleine 200
handstempels, over letters in een grote vari
atie, bladgoud en een verguldpers. Het'zou
ver buiten het formaat van dit periodiek voe
ren om ook dat facet van dit uitzonderlijk
beroep de aandacht te geven die het toekomt;
al wilden we best graag het proces op de voet
volgen.
Mogen we, met voorbijgaan dan van alle
(zeer interessante) finesses, ten aanzien van
banden en stempelbanden, volstaan met het
afdrukken van afbeelding 3. Met een goed
vergrootglas valt er heel wat waar te nemen.
Bezitters van leren banden verwijzen wij
naar het kadertje GOEDE RAAD.
o
Zegels.
Duitsers hebben een mooie uitdrukking.
Als ze ergens borg voor willen staan geven
ze 'Brief und Segel'. Kennen wij in onze taal
niet uitdrukkingen als 'iemands lot bezege
len'? En dacht u dat een Brit nog iets aan
geheimen zal prijsgeven als er sprake is van
'to seal one's lips'?
Zegels zijn zeer oud.
Zegels geven een impressie van echtheid,
waarborg.
Maar ook van iets definitiefs, onherroe
pelijks, van geheimhouding. Oorkonden,
charters, bullen, akten werden gezegeld. Ze
kregen er een reuk van reputatie door. Ze
werden een officieel stuk.
Ze waren ook herkenningstekens (van
vorsten, steden). Ze vormden de vaste be
wijzen van echtheid. Ze onderscheidden zich
onderling door figuren, heraldische wapens,
monogrammen, beelden of tekst en in de ge
schiedenis gaan ze terug tot wel 400 jaar voor
Christus.
In West-Europa was een zegel van lak of
was en behalve op brieven werd het vaak be
vestigd aan eerdergenoemde documenten.
o
8