Met veel moeite krijg je nog enig idee wat de rechterpagina geweest kan zijn. De linkerhelft is een hopeloze janboel. Het werk is volbracht. curatesse, verantwoordelijkheidsgevoel, in teresse en eigen inzicht. Ik durf er nog wel wat bij te noemen: liefde voor je vak en Jobsgeduld. Neem nu die, linkerpagina. Het is toch niet meer dan een verbijsteren de legpuzzel? Ligt de boel niet schots en scheef door elkaar? En er ontbreken nog partikeltjes ook. Het is toch onbegonnen werk om daar wat zinnigs mee te doen? Dat wordt toch nooit iets toonbaars? Daar moet je toch een engelengeduld voor hebben. Nu hééft onze man dat. Verantwoordelijkheidsgevoel? Hij heeft eens gezegd dat er 'gerestaureerd j moet worden met behoud van de ethische en historische waarden Wie zo spreekt legt al een duidelijke ver klaring af over zijn verantwoordelijkheids gevoel. En als je zo'n onmogelijke puzzel in el kaar gepast krijgt is de nodige accuratesse dubbel en dwars gebleken. Straks loopt de puzzelaar wellicht vast. Waar, hoe moet dat nietige snippertje zijn plaats vinden? Er zullen zich situaties voor kunnen doen dat hij een knoop moet door hakken; een beslissing moet nemen; dat nie mand raad kan geven en hij te werk moet gaan naar eigen inzicht. o Als hij een kant en klaar deel, gerestau reerd, in prachtige leren stempelband in zijn handen houdt, hoor je hem denken, terwij; hij het werkstuk liefdevol streelt: 'Ik heb ge probeerd de uiterlijke uitstraling en de oor spronkelijke sfeer van het boek te behouden Wie met zulk een instelling te werk gaat zal het, begiftigd door een volmaakt vak manschap, gelukken om zó minutieus, zó fraai, zó vakkundig, zó geslaagd zijn taak te volbrengen. Op afbeelding 2 is bovendien duidelijk te zien dat het niet gaat om een en kel blad of een dubbele pagina, maar om een compleet boek. Leren banden. Oude folianten, Statenbijbels, kronieken en zo voort, hebben meestal een leren band. Waar nodig (en dat is bijna steeds het ge val), wordt ook deze gerestaureerd. Om een (nieuwe) stempelband te maken kan de heer Mes beschikken over een kleine 200 handstempels, over letters in een grote vari atie, bladgoud en een verguldpers. Het'zou ver buiten het formaat van dit periodiek voe ren om ook dat facet van dit uitzonderlijk beroep de aandacht te geven die het toekomt; al wilden we best graag het proces op de voet volgen. Mogen we, met voorbijgaan dan van alle (zeer interessante) finesses, ten aanzien van banden en stempelbanden, volstaan met het afdrukken van afbeelding 3. Met een goed vergrootglas valt er heel wat waar te nemen. Bezitters van leren banden verwijzen wij naar het kadertje GOEDE RAAD. o Zegels. Duitsers hebben een mooie uitdrukking. Als ze ergens borg voor willen staan geven ze 'Brief und Segel'. Kennen wij in onze taal niet uitdrukkingen als 'iemands lot bezege len'? En dacht u dat een Brit nog iets aan geheimen zal prijsgeven als er sprake is van 'to seal one's lips'? Zegels zijn zeer oud. Zegels geven een impressie van echtheid, waarborg. Maar ook van iets definitiefs, onherroe pelijks, van geheimhouding. Oorkonden, charters, bullen, akten werden gezegeld. Ze kregen er een reuk van reputatie door. Ze werden een officieel stuk. Ze waren ook herkenningstekens (van vorsten, steden). Ze vormden de vaste be wijzen van echtheid. Ze onderscheidden zich onderling door figuren, heraldische wapens, monogrammen, beelden of tekst en in de ge schiedenis gaan ze terug tot wel 400 jaar voor Christus. In West-Europa was een zegel van lak of was en behalve op brieven werd het vaak be vestigd aan eerdergenoemde documenten. o 8

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1986 | | pagina 8