d
O het sterven
Is zoo zalig voor die weenen.
J. Moulin.
Daar lag Let ter neder
Het wichtje zoo teer
En riep om zijn moeder
En weende zoo zeer.
Het riep om zijn moeder,
Maar wie er verscheen
Wie 't kuste en wie 't streelde
Zijn moeder was heen.
Verdwenen van de aarde
Zonk 't lijk er in neër
De ziel steeg naar boven
Tot God haren heer.
