23
Daar lag het ter neder
Het -wichtje zoo teer;
En riep om zijn vader,
En weende zoo zeer.
Deez' hoorde het roepen
Niet meer van het kind
Hij ook was ontnomen
Aan 't pand zoo bemind.
Zijn heilzon ging onder;
Hij miste zijn ga
En snelde verlangend
Die dierbare na.
Daar lag het ter neder
Het wichtje zoo teer
En riep om zijn vader,
Om moeder nog meer.
En 't strekte zijn handjes
Verlangend vooruit,
En 't blikte zoo smeekend
En 't weende zoo luid.
