•was eene werkzame rust. Hoe yeel lieeft hij nogo Zorg
vliet in uwe aanvallige eenzaamheid gedacht en ge
werkt! Hoe vele voortreffelijke gedichten vloeiden daar
nog uit zijne pen die allen getuigen datmogt de
hand des tijds zijn ligchaam hebben aangetast het
vuur van zijnen geest nog met jongelingsgloed in hem
brandde. Gij zelf, o Zorgvliethadt hiervan de spre
kendste bewijzen Gij zijne schepping het werk zijner
handen. Yroegerwas er niets van u te ziencats schonk
u het aanwezen. In weerwil van spot en betweterij
ontgon hij uwen schralen duingrond. Het onvruchtbare
werd vruchtbaar. Welig tierden spoedig berk en olm
en eik waar vroeger slechts de dorre helmplant stond
te kwijnen. Aangename boschaadjen noodigden ras den
wandelaar uit, om onder derzelver schaduwende bran
dende stralen dor zon te ontvlugtenen in zoete mijme
ring verzonken naar het zacht geruisch te hooren der
beekjes, die door het duinwater gevormd werden. Hier
vertoonde zich een rijk gestoffeerde diergaarde; daar
was een lustig doolhof,de ingang naar eene met kunst
gemaakte schulprots ginds bevonden zich met smaak
aangelegde tuinen beladen met allerlei ooft ,rijk voor
zien van eene menigte gewassen, en versierd met de
schoonste en zeldzaamste bloemenzoo vele geschenken
der Leidsche Hoogescliool. Maar was men moededoor
bosschen en tuinen te dwalenop het open veld bevond
zich een hooge groene heuvelde lievelingsplaats van
