140 --
De teedre rozenstruik die op haar' grafstee groeit
Herinnert mij de Treugd die wij te zaam genotei
Mijn oog ontrolt een traanzoo dikwerf 't struikje bloe
Daar haar ontbonden stof in 't bloempje ligt beslote
Het zal wél naauwelijks behoeven gezegd te wordei
dat een jongeling als sauTa geen' hooger' wensch vo
zijn volgend leven kon koesterendan hetzelve uitsli
tend aan de studiën te wijden. Doch anders was zijl
lotsbepaling. Zijn vaderlijke vriendhoe gaarne de b
geerte des geliefden zoons ook in dat opzigt willem
involgen moesl dien vurigen wensch tegenstaan en ev(
daarom hem reeds op dien leeftijd over eene ande
beroepskeuze onderhouden waarop de meesten zijn
jaargeuoolen ter naauwernood het onderwijs in de mo
dertaai vaarwel zeggen.
Nacta i wiens wil steeds in dien zijner ouders i
smolten toen reeds inzag dat elke stand in de mas
schappij deszelfs waarde en aanzien moet ontleenenvi
den man,die denzelven bekleedtonderwierp zich zo
der morren aan de wet der noodzakelijkheid, en b
paalde zijne keuze tot de kruid- en artsenijmengkuM
Na hem vooraf in de beginselen der latijnsche taal
die bekwame hoogte gebragt te hebben dat hij met go
gevolg zich in het gekozen vak kon oefenen trof zi
vader eene overeenkomst met den heer c. vas dek giuj
destijds apotheker alhier waarbij deze zich verbonddl
veel belovenden zoon voor zijn beroep te zullen bekw
