zij dan daarbij dacht aan haren vader dan zuchtte
zij diep; en de vrome maagd liadde wel bij den biecht
stoel willen nederknielen om te belijden, dat zij de
zwakheid had den jonker met evenveel vuur als haren
>ader in de bescherming van alle Heiligen aantebeve-
en, ja, dat zij dezen morgen in de kerk, de kraaltjes
van den paternoster door hare zachte vingeren latende
g ijden, bijkans meer aan genen, dan aan dezen ge
dacht had. i
vTerwijl de schoone Maria in deze gedachten ver
diept zat, bemerkte zij niet, hetgeen hare moei en
moeder met eenen glimlach zaten aan te liooren, dat
de kleine Arent tegen zijn nichtje Goedele zeide:
nu ben ik de lange jonker die gisteren heengegaan
is en gij zijt moei Maria» zich daarop met een stok
gewapend in postuur zette, Goed el e hartelijk om- j
helsdeen daarop met de woorden: «nu, dapper voor
onze genadige vrouwe»! deftiglijk ter kamer uitstapte.
Intusschen had zich de heer van H a e m s t e d e buiten
het kasteel begeven en op het dorp de weerbare man
schap om zich verzameld. Hij had hen vermaand, houw
en trouw te zijn en zich gereed te houden, om, des
noodig zijude de Baanderheerlijklieid dapper tegen
de stroopers te verdedigen hun daarbij eenige vrijheden
toezeggende, bijaldien zij zich manhaftig kweten. He
manschappen beloofden zulks en maakten zich ook on-
middelijk vaardig. Aldus verliep een gedeelte van den
