•«®K urn twtt
Hij, die zorg'loos de valleijen
Der verouderde aard bewandelt
En bij 't beuzelachtig speelen
Den bevreesden blik onwillig
Slaat op d'aklige gordijnen,
Die het eijnd der vlugtige eeuwen
Voor het sterflijk oog bedekken;
Hij wiens magtelooze ziele,
Harer vrijheid ongevoelig,
Naauw de vlakgetreeden spooren
Durft op eijge vlugt verlaten,
Beve voor die schriktafreelen
Beve voor de scherpe zeijssen
Van den Vader der verwoesting;
Bellami maar zou 't gevoelen,
Zou dat heerelijk gevoelen,
Van de grootheid van de vrijheid
Onzer eijndelooze ziele;
Zou de streelende verbeelding
Van nog eenmaal onbelemmert
