96
heer Wolfert tak Borsselek tak dek Vere of diens Tan
Taders gestichte slot niet uitgewischtdan zou nog iets Tan
ten aandenken daarTan nog zijn oïergebleven -waar de de
naakte grond niets meer aanbiedt tot verlevendiging bim
Tan het geheugen, dat daaraan meermalen behoefte Fio
heeft. Dochals wij daar ter plaatse in het rerlcdcne inm
willen indringendan hervindt men toch ten laatste dc aan
lange laan met hooge eikenboomen beplantdie Toor- de
maals naar de slotpoort leidde waardoor de toegang Bon
naar het kasteel over de breede buitengracht werd diep
afgesloten. Dan rijst het verstrooide puin wederom bov<
omhoog en voegt zich wederom te zameu tot wallen,
torens en verblijven voor dienstknechten en vee, tol ('e r
dat eindelijk het in een Tijver liggende slot in deszelfs -Aar
Tolschoone gedaante aanschouwd wordt. Dan toovert de een(
verbeelding ons terug in den lang verloopenen tijd dan met
bevolkt zich wederom de nu verlatene en doodsche vlakte: 'ova
dan doorwandelen wij het bij het kasteel behooreude eecl
park; of wij staren Tan den voortijds daar aanwezigen ^,aE
hoogen en welbeplanten vliedberg die op het binnen- Wes
plein ter zijde van het hoofdgebouw waarschijnlijk niet toen
zonder bepaalde bedoelingen, was bewaard geblevenlijk
de belangwekkende Noordzee aan of spieden den 011- naal
middelijken omtrek landwaarts in ronden wanen ons laati
tijdgenooten van lang tot stof teruggekeerde geslachten. VAJf
Geheel het Yaderland was nog in rouw gedompeld en Tan
in rep en roer gebragt door den welgelukten aanslag 'ijke
