87
't Is schoon dat liedwanneer't den vriend der deugd
Met 's Venuzijncrs verwen maait;
E11 schoon is 't, als go aan lacua.a.s boezem rust,
En reine lielde zingt.
Als trotsch op U verrijzen blank en fier
De duinen uwer moederstad;
En de oceaan, die Ylissings muren beukt,
Bruischt grootsch uw klanken na.
Maar lieeft de Tijd eens duin en slad gesloopt,
Hun laatste spoor zelfs uilgedelgd
Dan Dichter blijft do Waarheid: en uw lied
Haar trouwe tolk, blijft óók.
Hoe juicht mijn hart in 't uitzigt, dat ik eens
U naadren u omhelzen zal
Waar, boven 't stof, gij de eeuwgeÏFaarheid— zeiv
In 't godlijk aanschijn blikt!
tffage1839. B- ra. m mutzk.
