106
gecuen aard bezat. Hij dacht dus weder over de zeevaart
en zou als tweede stuurman naar Suriname zijn ge
gaan indien, door onvoorziene omstandigheden, het schip
de reis niet zonder hem had aanvaarden deze omstan
digheid veranderde tevens zijne loopbaan en deed hem
voor altijd van de zeevaart afzien, toen bij weldra ver
nam dat genoemd schip met de geheéle equipage was
vergaan. Deze wenk was voor scukaver beslissend. Doch
wat nu aangevangen Men beval hem het leeren van
oen ambacht aan. Oppervlakkig schijnt ook deze raad
aan iemand, als hij was, verkeerd, vooral indien men
de ambachten beschouwt als handwerkenwaarbij weinig
kunde en geestvermogens noodig zijn. Doch in die dwa
ling deelde men toen algemeen niet. Er wasten dien tijde
teZierikzee een metselaar, corïeiis i.oOkjiasgenaamd
die, als aannemer van groole werken en wegens weten
schappelijke kennis van zijn vak, de geschikte man scheen,
om scuraveu, die reeds meer, dan gewone theorie van
rekenen en mathesis in zijne beide vorige betrekkingen
opgedaan had opteleiden. Hoewel het materiele van
dit vak aan S. niet beviel, leerde hij het echter spoedig
kennen en oefende zich daarbij in berekeningenwelke
ten huidigen dage bij velen slechts om fiuanlieel belang
gemaakt worden maar bij hem uiteen wetenschappelijk
oogpunt beschouwd werden. Weldra werd hij bekwaam
geacht, zelf baas te zijn en, volgens de toenmalige ge
woonte, met de betrekking van metselaar te üostcrland
