Al heeft hij haey' en geit en goet,
Al baedt hij sicli in ovei vloet
Die egter des al niet te min,
Yerlochent gantsch sijn vrijheijtssin
Die sich een boeij en kelen smeedt,
Tot laege dienstbaerheijt gereed
Die kruipt en vleit elck oogenblick
En bedelt om één woort één bliek
Jae, voor een' gunst sijn' eer niet spaert,
En sijn geweien selfs beswaert
Wat? die naer deught oft onschuld vraegt,
Laeghertigh oock siju vrient belaegt
En slaefsch den grooten heer belieft
Schoon 't and'ren in de siele grieft
Doch eijndlich oogst tot danck en loon
Yan Godt en mcnschen smaed en hoon.
Wijs vogeltjeghij hebt gelijck
Oock do arme man is waerlijck rijck
Soolangk hij sijne vrijheijt mint,
En tegen haer niels onderwint
Soolangk hij kloeck sijne armoe draegt
En nimmer sich tot slaef vcrlaegt.
Ick danck u des voor 't onderwijs
En stel 'et op een grooten prijs,
En blijv' 'et als met staelen stift,
Yoor eeuwigh inmijn brein gegrift:
't Zij rijck oft arm, 't geluck heeft hij
Wie leeft op aerde vranck en vrij.»
St. Maartensdijk. J. Wit.
