plaatsen aan dichtcrlij ke oefeningen en vrolijke uitspan
ningen toegewijd geworden. Maar, behalve deze bezig
heden iu meer bijzondere bijeenkomsten, hadden zij
ook andere die in het openbaar geschiedden. Het Stede
lijk Archief bevat twee aanteekeuingen welke hiervan
ten bewijze verstrekken en welke wij moeten mededeelen:
De eers/eiseene bepaling .voorkomende in eene ordon
nantie waarmede het boek der Voorboden en Ordon-
nancien aanvangt, Hoofdst. 5, Art. 10 (1568?). Zij luidt
dus: «item soe sullen die Rethrocijns die ordonnantie
»van do omuieganck deekens en gilden stellen in ordon-
«neeren wacrome dat een ijgelijk bevolen werdt te gaene
»te staene en te doene dat de selve rethrocijns of heuren
gecommitteerden bevelen sullen.» Om haar regt te
verstaan moet men zich verplaatsen in het tijdvak onzer
geschiedenis, waarin het licht der Hervorming, deze ge
westen nog niet bescheen. Toen zag men, wat nu ge
weerd is - omgangen langs de straten: procession. Met
den meest mogclijken luister werden deze gehouden. De
priesters en geestelijke orde-broeders in hun hoogtijd-
gewaad; de schuttorijer met wapenen en vanen; de
gilden met hunne blazoenen en eene ontelbare schare
van stedelingen zoowel als van nieuwsgierige geloovigen
uit de omliggende dorpen Onder het gelui der klokken
bewoog zich de trein voorwaarts. Duizendo waskaarsen
vervulden de lucht met haren digten walm. De bonte
kleuren der verschillende kleeding boeide het oog en
