Excursie nachtzwaluwen
1
Vrijdagavond, 4 juli verzamelden we ons voor de Nachtzwaluwenexcur
sie naar het Heidebos te Wachtebeke/Moerbeke in België. De heenreis
bracht ons (12 inan, waaronder 3 chauffeurs en de excursie leider Luud
Persijn) na de overtocht Kruiningen-Perkpolder nog langs enkële Oost-
zeeuv/svlaamse dijken en kreken. Al "sight-see'end" kwamen we aan bij
de boerderij te Koewacht, waar we de nacht in de schuur zouden door
brengen.
nooit
Na een gastvrij onthaal en een kleine verkenning van de omgeving
werd de reis voortgezet, richting Heidebos. We waren ruim op tijd,dus
de boswachter wist ons nog in rustig tempo met veel enthousiasme en
kennis langs enkele bezette nesten van Zwartkop en Sperwer te brengen.
Na een flinke wandeling (enkele pogingen met de bandrecorder hadden
nog niets opgeleverd) wist Rutger in de ondertussen ingezette scheme
ring twee Ransuilen in de bosrand te ontdekken. In de verte klonk
toen voor het eerst de ratelende zang van de Nachtzwaluw. Later bij
een kaalslag in het bos aangekomen, waren er enkele op de zang te lo
kaliseren; maar na flink wachten hadden we alles gezien, behalve het
Nachtzwaluwen-silhouet. Naar de mening van de mensen die er vorig
jaar ook bij waren was dit jaar de zang duidelijk meer te horen, het
vliegen wilde echter nog niet zo.
De boswachter, die het blijkbaar ook tijd ging vinden, stuurde Jaco,
Rutger en mij de kaalslag op, in de hoop er één op de vleugels te krij
gen. We wisten ons goed en wel door de ruigte te werken (later bleek
dat we een paadje hadden moeten volgen) maar teruggekomen bij de groep
was hier en daar enige hilariteit te ontdekken. Als vogelaar hoef je
dan niets meer te vragen; je hebt de eerste Nachtzwaluw gemist. Van
dat moment af waren de Nachtzwaluwen gelukkig echter boven verschillen
de open stukken in het bos mooi te zien, een lokroep bezigend die wer
kelijk niet te missen is. In feite was de excursie hiermee al bijz'on-
der geslaagd te noemen.
In de boswachterswoning werd vervolgens nog flink wat nagepraat, ónder
het nuttigen van de nodige consumpties. Wat het laatste betreft kan ik
rne alleen herinneren dat Jaco wederom recordhouder was, en van het eer
ste alleen dat de gemoederen hoog opliepen over een "nonchalant" serie-
tje foto's van de boswachter met fantastische opnamen van broedende
Morinel en Griel. Geïnteresseerd gevraagd waar de laatste genomen was
(Spanje?;welnee, het onmogelijke bleek waar te zijn: bij Dost-
akker, op 12 km. afstand.Voor de zekerheid dus maar even een
nauwkeurige plaatsomschrijving gevraagd: je weet maar
Weldra was het tijd voor de terugreis, tijdens
welke nog een jagende Ransuil werd bijgeschreven.
Op de "thuisbasis" aangekomen kroop iedereen
in de schuur, maar het was droog en Jaco,
Rutger en ik wisten buiten een plaatsje
in het gras te veroveren.Om 04.30
uur draaüe een Kerkuil een
paar rondjes rond de schuur
en vloog een paar keer over
de weilanden de schemer
in. Om 05.15 uur begon
de Blauwborst te
zingen en, een
maal geheel
licht ge-
v/orden,
werd
hij
