veertje
Roodkeelpieper bij Westkapelle
3
Op aandringen van mijn kinderen heb ik deze winter eindelijk een
voedertafeltje gemaakt voor de hongerige vogeltjes. Ook een beetje
voor mezelf, want ik heb het dicht bij 't raam gezet, zodat ik ein
delijk eens een Huismus van dichtbij kan fotograferenOp de tafel
kwam een rotte peer, wat duivenvoer, brood en een sliert pinda's.
De opkomst was prima en zonder schuiltent
kon ik allerlei vogeltjes fotograferenOp
een goeie morgen vond ik onder de tafel
een mooie bruine veer met een witte ronde
vlek aan de punt. Van mijn kippen en dui
ven kon die niet afkomstig zijn. Een Note-
kraker! Dat kon niet missen!!!
Het veertje werd netjes in een doosje op
geborgen. De Camera werd klaargelegd en vrouwlief en kinderen werden
verzocht goed uit te kijken naar een forse gespikkelde vogel met la n-
ge snavel.Ik heb nog nooit een Notekraker mogen zien, maar had wel
eens gelezen dat hij prachtig is, niet schuw en ook wel op voederta
fels verschijnt.
Toen ik na 't werk thuiskwam vertelde mijn zoon opgewonden dat hij en
kele gespikkelde vogels had gezien die groter waren dan een Spreeuw!
Een foto had hij net niet kunnen maken want ze werden verstoord. Het
kon dus niet missen. Tot ik 's avonds het vogelveertje nog eens zat
te bewonderen en mijn dochtertje van acht jaar bij me kwam staan. Ze
riep: "Geef mijn veer terug, die was ik kwijt!". Ze had enkele veren
meegBBomen van de kinderboerderij en was die ene verloren.
't Waren dus toch Spreeuwen geweestA
Niek Klaasse, Middelburg. JjL
Op 20 oktober 1987, een rustige en bewolkte dag, fietsten Erik San
ders en ik over de pas geasfalteerde nieuwe zeedijk richting West
kapelle, nadat we de golfbaan van Domburg op piepers en andere
zangvogels hadden gecontroleerd. Dit intensieve zoeken naar zeld
zaamheden had echter niets opgeleverd. Maar dit veranderde spoedig
toen we een hoog en ijl roepje hoorden, wat ons gelijk aan een Rood
keelpieper deed denken. Met dat de vogel dichterbij kwam werd het
ons duidelijk dat het hier inderdaad om deze soort (Anthus cervinus)
ging. We zagen de vogel uit de richting Domburg aankomen en tot on
ze grote vreugd ging hij vlak bij ons zitten, op de modderhopen die
daar in verband met de werkzaamheden waren gedeponeerd. De pieper
vloog vrijwel direct weer op, om een flink stukje verder weer neer
te strijken, samen met een drietal graspiepersWe zijn de vogels ui
terst voorzichtig genaderd om een zo goed mogelijk beeld te krijgen
van deze zeldzame doortrekker, maar desondanks vlogen de vogels op
voordat we ze hadden zien zitten. Ze landden nu ter hoogte van het
vuurtorentje, aan de andere kant van de hoofdweg. Nu konden we, na
even gezocht te hebben, de Roodkeelpieper goed zien. Zeker door de
telescoop die inmiddels was opgezet om ook de essentiële determina-
tiekenmerken te kunnen vaststellen.
De Roodkeelpieper is opvallender gecontrasteerd dan de Graspieper.
Helaas had de vogel geen rood meer op de keel, zodat dit exemplaar
zijn naam geen eer aandeed. De rug was donker gestreept, afgewisseld
met lichtere stre
pen, hetgeen het
contrast veroor
zaakte. De donke
re centra van de
vleugeldekveren
staken ook beter
af tegen de lich
te omzoming dan
bij de Graspieper
het geval is. Bo
vendien was te
zien dat de slag
pennen niet onder
de tertails uit
staken, wat ook
een kenmerk is
voor de Roodkeel
pieper.De keel
was wit-beige, de baardstreep donker, op de zijkant van de hals een
donkere vlek vormend. De lichte mondstreep contrasteerde evenveel
met de baardstreep als de keel met de baardstreep contrasteerde,
terwijl de mondstreep bij de Graspieper veel minder afstekend is. De
borst was krachtig gestreept en op de flanken liepen de strepen
in dezelfde mate van sterkte bijna ononderbroken door. De borst en
flanken hadden een enigszins beige tint en de buik was wit.
We hebben de Roodkeelpieper ongeveer tien minuten goed kunnen be
kijken; af en toe verdween hij daarbij tussen de vegetatie. Vanwege
een nijpende behoefte aan rust vertrokken de piepers naar de ijsbaan,
waar nog meer vogels aan het fourageren waren en ook wij verhuisden
in die richting. Niet vanwege een behoefte aan rust, maar om ons on
bedwingbare verlangen de Roodkeelpieper terug te vinden, te bevredi
gen.
Het viel echter niet mee om in de overvloedig met grassoorten be
groeide ijsbaan een klein zangvogeltje als een pieper terug te vin
den, zeker niet als het hele gebiedje er vol mee zit. En mede dank
zij de "perfecte" medewerking van een overvliegende Torenvalk is het
ons dan ook niet gelukt de Roodkeelpieper terug te vinden. De hele
groep piepers vloog op en daarmee ook onze Roodkeel, die luid roe
pend wegvloog in de richting waaruit hij gekomen was. We hebben hem
daarna niet meer gezien.
Dit was de eerste waarneming van een Roodkeelpieper op Walcheren
waarbij de vogel zittend werd waargenomen. Een eerdere waarneming
betrof een overvliegend exemplaar, eveneens te Westkapelle, op 8
mei 1986.
De waarneming van 24 oktober 1987 betrof ook een langsvliegend exem
plaar en mogelijk was dit dezelfde vogel als die van 20 oktober. Aan
gezien er ook de komende jaren weer veel zangvogels Walcheren zullen
passeren kunnen we ons wellicht ook weer verheugen op de komst van
enkele zeldzamere soorten, zoals deze Roodkeelpieper.
Paul van Tuil, Evertsenstraat 12, 4371 BE Koudekerke.
