turkije/cyprusjuni 1991
Peter Braam
Op 11 juli j.l. bracht het vliegtuig me (in gezelschap van Wiel
Poelmans en Frank Dorèl) wederom naar een zonnige bestemming;
ditmaal naar Turkije, een land dat al enige tijd hoog op de
verlanglijst stond. De problemen rond de Koerden in ZO-Turkije
waren over het hoogtepunt, dus we achtten de tijd rijp voor een
rondreis door dit uitgestrekte land. De situatie in het ZO was
wel van belang, omdat ook die streek gepland was in de trip.
We landden in Antalya aan de Middellandse Zeekust en volgden de
richting Oost.
In die tijd van het jaar was de soortenrijkdom gigantisch. Na
enkele dagen relaxed vogelen prijkten al soorten als Griekse
Spotvogel, Rouwmees, Turkse Boomklever, Rüppells Grasmus,
Eleonora's Valk, Zwartkopgors, Maskerklauwier, Finsch Tapuit,
Aziatische Kalanderleeuwerik. Bruinkeelortolaan, Sporenkievit
Purperkoet, Woestijnplevier, Vorkstaartplevier en Gestreepte
Prinia op de lijst!
Een bezoek van 4 uur aan het Turkse deel van Cyprus (na een
boottocht van 8 uur) leverde de twee lokale endemen (Cyprus
Tapuit en Zwartborstgrasmus) op.
Al snel bleek dat dit jaar velen een andere vakantiebestemming
dan Turkije hadden gekozen: in alle hotels waren we absoluut de
enige gasten. Dat Turkije naast hoogland ook flinke bergketens
heeft, hebben we geweten: beklimmingen waar we trots op mogen
zijn leverden Kaspisch SneeuwpatrijsRoodvoorhoofdkanarieRode
Woestijnvink, Aziatisch Steenpatrijs en Steenheggemus op. Om het
pad en de vogels te vinden was een lokale gids echter wel
noodzakelijk.
Geleidelijk aan gingen we redelijk Oostelijk en kwamen we langs
de Syrische grens. De soorten die we zagen worden onderhand te
veel om op te noemen, maar als besten staan me Smyrna Gors,
Perzische Roodborst, Geelkeelrotsmus, Groene Bijeneter, Ménétries
Zwartkop en Perzisch Zandpatrijs nog goed bij. De halve Heinzel
was er echter bijna wel aanwezig! Het maken van een foto van een
onbemande grenspost bracht nog enige spanning. Hij was dus niet
onbemand. Ik weet niet of het de vogels of de vogelaars zijn, die
iets(met grenzen hebben, maar ik weet wel dat je wat dat betreft
in Turkije aan je trekken komt.
We zetten dus de reis voor richting Oost op weg naar Tigris bij
het drielandenpunt met Syrië/Irak (de plek voor de Indische
Kievit)Onderweg konden we ons al goed voorbereiden op de lokale
situatie: diverse militaire kolonnes kwamen ons tegemoet, sommige
dorpjes waren compleet verlaten, controleposten doemden op. We
tickende kievit in 2 minuten en verlaten het onrustige gebied
weer door noordwaarts te rijden, richting Van-meer. Onderweg
zagen we borden richting Silopi: ik mezelf suf zoeken in de
verslagen van andere vogelaars, want die plaats kende ik toch
ergens van! Het was echter geen vogelstek, maar hier werd het
Nederlands tentenkamp t.b.v. de Koerden gebouwd.
Van (met het gelijknamige meer) ligt op een groene hoogvlakte en
17
leverde soorten als Steenortolaan, Rose Spreeuw, Veldrietzanger
en Witkopeend op. De stad ligt 50 km van Iran, maar oogt
(inclusief de bevolking) redelijk Westers. Op doorreis naar de
Pontische Alpen (richting Armeense grens) werden nog
Jufferkraanvogels en Dwergaalscholvers op een klassieke stek
aangedaan. -
In de Pontische Alpen was het land het meest verstoken van
Westerse invloeden, maar het heeft zo af en toe ook z'n
bekoringen. Bovendien was het net offerfeest, waardoor bijna
alles 4 dagen gesloten was.
Verschillende zeldzame soorten konden we hier bijschrijven:
Balkanvliegenvanger, Kaukasisch Korhoen, Bergtjiftjaf. Groene
Fitis, e.d.
Na dit deel van de reis zat het belangrijkste erop en restte ons
nog een terugreis van 3500 km langs de Zwarte Zeekust en dwars
door het binnenland, terug naar Antalya. Bovendien was de
magische grens van 500 soorten in WP nu gepasseerd.
Onderweg deden we nog een leuke delta, berggebieden en een meer
aan
Dunbekmeeuw JW
De Kizi1innakdelta is nog een van de laatste bolwerken van de
Kroeskoppelikaan. Afgezien van deze soort zagen we er vele
reigers en rietsoorten.
In de bergstreek ten noorden van Ankara bevindt zich een van de
weinige Nationale Parken van Turkije. Dit was dan ook de enige
plaats met meerdere gasten (hoofdzakelijke lokale bevolking uit
Ankara) in het hotel. Het verblijf werd opgeluisterd door een
Turks tortelduifje» waarvan ik bijna zeker weet dat ze op geen
enkele wijze meer aanhanger was van het islamitisch geloof.
Bovendien waren er óók nog eens een keer goede vogels, waaronder
Monniksgier en Zwarte Ooievaar.
Het Kulu-meer (een van de vele meren in Centraal-Turkije) tot
slot bleek vol vogels te zitten; het was nog verdraaid hard
werken, die laatste dagen! Dunbekmeeuw, Krooneend, Witkopeend,
Woestijnplevier, Lannervalk en notabene 2 Steppenarenden
(zeldzaam in Turkije) sloten de soortenlijst af.
Al met al een trip door een fantastisch en vogelrijk land met een
prima volk.
Peter Braam, Starrenburglaan 161, 2241 ND WASSENAAR
18
