SUBADULTE STEENAREND TE WESTKAPELLE "Ik heb weer zin in het najaar" is in de zomermaanden een veel uitgesproken kreet onder fanatieke vogelaars onder ons die Walcheren doorkruisen op zoek naar leuke en vooral zeldzame soorten. Ikzelf kreeg "het" al weer snel te pakken rond half augustus met het zien van leuke soorten te Westkapelle en bij het naderen van september leek "alles" weer te kunnen; het werd leuker en leuker en wanneer je de waarnemingenrubriek door leest komt je soorten tegen die je niet ieder jaar ziet of zelfs nieuw zijn voor je "nederlandse lijst" (Alpengierzwa luw) Mijn fanatisme groeide en groeide en in september was ik niet meer weg te slaan uit Westkapelle en omgeving. 29 september was weer zo'n dag; zuidoost 4, half bewolkt; goed zo dacht ik. Toch balen dat ik te laat (11.45 uur) aan mijn vaste route rond Westkapelle was begonnen omdat ik hoorde dat de Nolledijk en Westkapelle goed gescoord hadden die morgen; er was goede trek geweest Mijn route leverde overtrekkende IJsgorzen, Grote Lijsters en veel Vinken en Sijzen op. In de bosjes zaten veel Roodborsten en tientallen Goudhanen, op het kerkhof nog een Braamsluiper Tussen 13.00 en 13.30 uur was mij al opgevallen dat tot een paar keer toe de lucht "zwart" zag van de meeuwen in de omge ving van de manege. Ikke maar zoeken naar een Slechtvalk of Visarend ofGrote paniek onder de meeuwen, dus zal wel met mensen te maken hebben die op land lopen dacht ik. Toch zat het me niet lekker, want ik zag geen mensen lopen. Inmiddels was het 13.45 uur toen ik op het opslagterrein liep en tot mijn grote schrik vanuit het noordoosten (ongeveer vanaf de grote vuurtoren) een grote donkere roofvogel kwam aanzetten, en jawel, daarachter grote wolken meeuwen! Het is een arend! dat bleek snel, de arend naderde en naderde op een hoogte van misschien 100 meter boven de kreek; goeiedag, wat er dan niet door je heen gaat! In middels had ik een sprintje getrokken om dichterbij te komen. Een grote donkerbruine arend met een ver vooruitstekende kop. een lange staart, lange vleugels met een diepe en trage vleu gelslag en een lange glijpauze met de vleugels in een ondiepe V en de vleugelpunten (handpennen) opgekruld; een Steenarend? lijkt er wel op De arend naderde de duinen en kwam weer terug. Toevallig bevond ik mij bij een bankje en ik maakte daar gretig gebruik van om op het gemakje de arend te bekijken en te beschrijven. Ik kon meer en meer beschrijven van de vogel: een lichtbruine kop tot aan de nek, 1ichtgeelbruine bovenvleugeldekveren, lichte vlekjes op.- de mantel, lange afgeronde staart, donkere bovenstaart met lichtgrijze zweem, 6 gevingerde handpennen, naar achteren "uitstekende" armpennen en bovenvleugeldekveren lichter dan pennen. Geweldig mooi liet de arend zich bekijken boven de kreek, vooral ook die manier van vliegen en de hou ding van de vleugels die ik al beschreef. Het is een Steenarend!! en ik daar maar op dat bankje! Op een gegeven moment ging de arend hoger vliegen en kon ik tijdens 4

Tijdschriftenbank Zeeland

't Zwelmpje | 1993 | | pagina 3