ROODOOGVIREO TE WESTKAPELLE OP 9 OKTOBER 2005
t Zwelmpje 20e jaargang nummer 34 4 augustus 4 november 2005 16
vogelaars alarmeren. Gido Davidse, die tien minuten terug van de plaats van
ontdekking weg was gereden en inmiddels bij Aagtekerke was, maakte
meteen rechtsomkeert. Overigens had hij de Schreeuwarend op zijn ZSC-
Zelfontdeklijstje voor 2004 staan... Terwijl wij per mobiele telefoon zoveel
mogelijk Walcherse vogelaars op de hoogte probeerden te stellen, alarmeerde
Niels via het piepersysteem de rest van de wereld. Tegelijkertijd probeerden we
de arend per fiets en auto weer op te sporen, in de hoop dat hij ergens in
omgeving rond was blijven hangen.
De eerstvolgende drie kwartier bleef het rondrijden over de B-weggetjes in
de omgeving vruchteloos. We namen daarom aan dat de arend strak in
oostelijke richting was doorgevlogen. Tussen Westkapelle en Domburg bleven
we wat staan napraten over de waarneming, ondertussen het ene telefoontje
na het andere afhandelend. De teleurstelling na de aanvankelijke opwinding
sloeg plotseling weer om in vreugde toen we de arend op grote afstand
terugvonden; hij vloog langzaam in noordoostelijke richting langs de zeedijk,
vlakbij de plaats van de ontdekking! Terwijl Niels hem achtervolgde per auto,
volgden wij hem met de telescoop. Hij vogel landde enkele keren in bomen
langs de vele kleine en kronkelige weggetjes en vervolgde zo langzaam zijn
weg. We probeerden de locaties waar de vogel zich op dat moment bevond
zo goed mogelijk door te geven aan opgewonden Walcherse vogelaars die
aan de lijn hingen. Tenslotte koos de vogel wat lage boompjes uit langs de
Baaiweg. Hier liet hij zich erg mooi bekijken door een aanzwellende groep
vogelaars en er werden leuke foto's gemaakt van de vogel in zit.
Met de hulp van de andere vogelaars en met de betere beelden van de
vogel was het niet moeilijk meer om de determinatie af te maken: inderdaad,
een Schreeuwarend. Het meest in het oog springende kenmerk waren de
warmbruine kleine en middelste dekveren van zowel boven- als ondervleugel,
die duidelijk contrasteerden met de donkerbruine grote dekveren en
slagpennen. De lichte, bruingelige kop en de zware, donkere borst- en
buikstreping op een lichte, gelige achtergrond vielen in zit pas goed op. Af en
toe vloog hij weer op maar het bleef telkens bij korte stukjes vliegen. Na ruim
een uur op deze manier rondgehangen te hebben, vloog de arend verder
richting Domburg en landde daar in wat bosschages bij de camping. Bijna de
hele verdere avond liet de soort zich hier fraai zien aan c 60 mensen. We
hadden verwacht dat dit zijn slaapplaats zou worden, maar tijdens het invallen
van de schemering vloog hij zonder aanwijsbare oorzaak op en verdween in
noordoostelijke richting over Domburg, Zeeland. Gezien de invallende duisternis
kon hij niet ver zijn...
Vele tientallen gespannen twitchers zagen de vogel de volgende ochtend
opnieuw boven Domburg vliegen; hij werd daar opgepikt vanaf het hoge duin
('de Hoge Hil') toen hij om c 10:15 uit oostelijke richting kwam aangevlogen. De
daaropvolgende anderhalf uur werd de soort waargenomen ten westen van
Domburg, boven het bos tussen Domburg en Oostkapelle en boven het
duingebied Oranjezon. De laatste berichten kwamen van Grijpskerke waar hij
om c 12:30 in zuidelijke richting overvliegend werd gezien.
tZwelmpje 20e jaargang nummer344 augustus4 november 2005 17
De Schreeuwarend was een onverwachte gast op ons 'eilandje' Walcheren.
Het ging weliswaar om het zevende geval voor Nederland, maar pas om de
tweede twitchbare. Bovendien betekende de arend het 334e kruisje op de
toch al imposante Walcherse soortenlijst. Twee weken later zou Westkapelle op
landelijk niveau weer scoren door de vondst van een Roodoogvireo op de
begraafplaats. Na soorten als Blauwe Rotslijster en Orpheusgrasmus werd het in
het afgelopen najaar voor vogelend Nederland weer tijd om massaal naar
Walcheren af te reizen.
Thomas Luiten, thomas.luiten@gmail.com
Na een prettig Dutch Birding-weekje
Texel toog ik op zondag 9 oktober 2005
maar weer eens naar Westkapelle, waar
het tijdens onze afwezigheid ook goed
vogelen was geweest. Op een duintop
langs het opslagterrein Erica ontstond
spontaan een telpost, bevolkt door Gido
Davidse, Mark Hoekstein, Sander Lilipaly,
Niels de Schipper, Pim Wolf en
ondergetekende, later versterkt door
Marcel Capello en Wim Wisse. Behalve
enkele Grote Gele Kwikken en een
rondflappende Velduil bleek er echter
weinig trek te tellen. Ik stapte dan ook
spoedig op de fiets voor een 'grote
ronde' Westkapelle en hoopte een
Kleine Vliegenvanger te vinden, een felbegeerde 'misser' van de afgelopen
week. Via de tuinen langs de kreek belandde ik om 10:00 op de fameuze
begraafplaats onder de vuurtoren. Hier bleek een 20-tal, vooral Belgische,
vogelaars zich te vermaken met fraai zichtbare Bladkoningen. Het was zonnig,
vrij warm en vrijwel windstil. Om 10:30 liep ik naar mijn onder de vuurtoren
geparkeerde fiets om een bakje koffie te halen en dit te gaan nuttigen op een
bankje bij het monument, met zicht op de bosjes waar Pim vorige week een
Kleine Vlieg scoorde. Je weet maar nooit. Die koffie zou echter nog uren
onaangeroerd in de thermosfles blijven...
Mijn blik viel op een zangvogel die op een meter of tien afstand op
ooghoogte in een struik zat, pal naast de vuurtoren. Ik richtte de kijker en zag
gedurende hoogstens twee seconden een soort reuzen-phylloscoop, die direct
werd weggepest door een Tjiftjaf. Door de markante koptekening (donkere
oogstreep, lange lichte wenkbrauwstreep, donkere kruin en voorhoofd) van het
beest wist ik direct wat ik had gezien: ROODOOGVIREO! Een soort die ik alleen
Roodoogvireo, Westkapelle, 9
oktober 2005 (Niels de Schipper)
