Foto: Thomas Luiten
Met de auto reden we naar het dorp om
wat eten te halen en ergens een beeld
scherm te zoeken waarop we de foto's
beter konden bekijken. Onderweg kwa
men we Floor Arts tegen die bezig was
met zijn inventarisatieronde. Hij wilde
zijn computer wel beschikbaar stellen.
Achter de laptop van Floor maakten
we wat aantekeningen, bekeken we de
foto's, beluisterden op het internet wat
geluidsopnames en raakten we steeds
meer overtuigd van de determinatie als
Cirlgors. Op de foto's waren goed de rood
bruine schouderveren zichtbaar en zagen
we egale, grijze grote dekveren. Ook de
fijne, strakke tekening op de borst pleitte
voor Cirlgors.
Ondertussen werd ik gebeld door Sander
Lilipaly: hij was maar kort in de gelegen
heid, maar had de vogel gevonden op
de oude plek (de aardehopen) en vond
hem er 'spannend' uitzien. Terwijl ik een
voorzichtig bericht stuurde naar de lokale
sms-groep onder Walcherse vogelaars
('spannende gors, mogelijk Cirlgors), re
den we terug naar de plek. Jaco Walhout
was al gearriveerd en vond de gors al
snel terug. De vogel foerageerde in een
droge sloot aan de rand van de camping
en liet zich daar voor het eerst in alle'rust'
en in mooi zonlicht bekijken. De stuit
was voor het eerst goed zichtbaar en was
grijs en eenkleurig met de mantel. Geen
spoor van bruin. Wat ook opviel was de
fijne streping op de kop, de nek en het
achterhoofd.
Ik was vrijwel overtuigd van de determi
natie als Cirlgors en gaf de vogel als 'vrij
zeker' door via Rare Bird Alerts. Al snel
druppelden de eerste Walcherse voge-
8 'tZwelmpje 26e jaargang, nummer 2, februari 2012
laars het terrein op. De Cirlgors foera
geerde veel tussen vegetatie op de grond,
vloog korte stukjes, was regelmatig kwijt
maar liet zich wel steeds terugvinden.
Foto's waren er inmiddels genoeg. Na alle
kenmerken nog eens op een rijtje te heb
ben gezet, was het tijd voor een tweede
piep met'determinatie zeker'. We beseften
dat we een mega hadden ontdekt en
dat dit het eerste twitchbare geval zou
worden van een soort die slechts een
handjevol vogelaars op hun Nederlandse
lijst hadden staan. De euforie van de aan
wezigheid en ontdekking van deze dwaal
gast op 'ons eiland' Walcheren werd nog
kort onderbroken door een Bijeneter die
we met een select gezelschap driemaal
hoorden roepen; zien deden we hem niet.
Het was ongeveer drie uur in de mid
dag toen we de camping verlieten; Pieter
had verplichtingen en moest naar huis.
Ondertussen had ik mooi de gelegen
heid om alvast wat foto's op internet te
zetten. Thuis werd ik gebeld door Jaco
Walhout: de gors had zich zojuist goed
en van dichtbij laten zien en er waren
diverse mensen die twijfels hadden over
de determinatie. De flanken leken tamelijk
grof getekend en toonden niet de fijne,
scherpe tekening die je van Cirlgors zou
verwachten. Ook de koptekening had wat
nadrukkelijker mogen zijn en op foto's
leek de stuit helemaal niet zo grijs als ik
in het veld gezien had. Om die reden gaf
ik de vogel opnieuw door, nu als 'mogelijk
en determinatie lastig'. Tegelijk zette ik op
www.waarneming.nl een aantal foto's die
zoveel mogelijk details van de vogel lieten
zien. Eenieder die de beschikking had
over internet kon de vogel zelf bekijken
en daarover zijn eigen conclusie trekken.
Veel vogelaars uit Zeeland en Zuid-Hol
land waren al aanwezig of bijna gearri
veerd, maar vanuit de rest van Nederland
moesten nog veel mensen onderweg
zijn. De foto's en het laatste pieperbericht
waren voor enkelen reden om halver
wege rechtsomkeert te maken. Anderen
interpreteerden de foto's anders en reden
door.
Aan het begin van de avond bezocht ik
nog even de camping. Verspreid over de
camping telde ik een man of 80. Sommi
gen feliciteerden me opgetogen, ande
ren hadden de vogel nog niet gezien en
liepen enigszins nerveus over het terrein.
Over de determinatie twijfelde inmiddels
niemand meer. De vogel bleek nog een
stuk moeilijker te vinden dan eerder op
de dag, maar de meeste aanwezigen lukte
het de vogel te zien, zij het soms niet meer
dan een glimp. Er waren goede foto's ge
maakt en ook de roep was opgenomen.
Om acht uur 's avonds vloog de Cirlgors
op, verdween in oostelijke richting van
het campingterrein en is daarna niet meer
gezien.
De daaropvolgende nacht verliep rustig
en helder. De volgende morgen was de
wind zuidoost en stonden Pieter en ik op
telpost Breskens. Door diverse mensen is
nog goed gezocht in de omgeving van
de voormalige camping, maar tevergeefs.
Thomas Luiten
26e jaargang, nummer 2, februari 2012 'tZwelmpje 9
