20
Het woord „borne" werd bij ons born, bonne, borre, bron,
bronne, born of bleef borne en wordt in al die vormen in
plaatsnamen aangetroffen. Het woord „manse is in bepaalde
streken uitgegroeid tot Ie Maix, le Mée, Metz, Mas, Mez,
miex, meysse, (wij noemen ook nog de vormen „mesnil"
en „ménil"), maar... dit sluit niet in, dat het in een ander
dialect niet tot ,,*mans" kan zijn geworden.
Deze redeneering zou geen hout snijden en we begrijpen
van Dr. T. niet, dat hij dit zelf niet heeft ingezien, tenzij hij zich
onbepaald heeft neergelegd bij de uitspraken in de werken,
door hem aangehaald, wat we ons echter van hem, die zooveel
zelfstandigen arbeid heeft verricht met het oog op de Wal-
chersche plaatsnamen, maar moeilijk zouden kunnen voorstel
len. Men overwege goed, dat bijv. het bekende woord „anse"
hengsel, oor uit Lat. ansa) tot heden in het officiëele
Fransch „anse" blééf. Waarschijnlijk heeft dit woord in tal
van dialecten afzonderlijke vormen.
Zoo zouden wij ook den vorm „mans" kunnen beschouwen
als eenen, die in zeer veel gelijk is gebleven aan den oor-
spronkelijken vorm 1). Te meer is men geneigd voor een groei
van „manse" tot „mans" in het geweer te treden, omdat er
ook een plaatsnaam „Mansle" (met stomme s) bestaat, als
dit althans, zooals we vermoeden „kleine manse" beteekent.
Maar zelfs, al was dit niet het geval, dan verzet zich geen
enkele klankwet tegen een groei van „manse" tot ,,*mans"
(met „hoorbare" en later „stomme" s). We hadden, voor we
tot onze conclusie van 1938 kwamen, ook de geschiedenis van
„Le Mans" nog eens grondig bestudeerd en daartoe tot
grondslag genomen, wat de grootste Nederlandsche, Britsche,
Duitsche, Fransche encyclopedieën daarvan mededeelen. We
gelooven, dat we die beknopt, maar volkomen juist, zoo mogen
weergeven „Als hoofdstad van de „Aulerci Cenomanni"
heette de stad „Suindinum" of „Vindinum". De Romeinen
bouwden er in de 3de eeuw muren om en noemden haar „Ce-
nomanum Relicten van deze muren, die niets te maken hebben
1) We herinneren er aan, dat vooral in Noord-West-Frankrijk eind-e
stom is, behalve in gedichten.