EQUIPAGEMEESTERS VAN DE ADMIRALITEIT
87
de dan ook tot een van de grootste zorgen van een regent. Verder hadden ze bijna
allemaal school gelopen aan een Latijnse of Franse kostinstelling waardoor ze bij
zonder onderlegd waren in talen, recht en wiskunde.
Uit de bronnen blijkt dat de equipagemeesters tot de regentenelite behoorden. Dit
kan afgeleid worden uit hun lidmaatschap van de stedelijke vroedschap (i.e. de
vergadering van de meest prominente leden van de stedelijke elite). Binnen de
vroedschap werden strikte afspraken gemaakt, ook wel de contracten van corres
pondentie genoemd. Deze contracten kunnen omschreven worden als een soort
beurtensysteem waarin duidelijk werd beschreven welke familie recht had op
welke functie binnen de stad. De te verdelen functies werden ingedeeld naar
belangrijkheid in drie classes: classis A betrof de hoogste posities op (nationaal)
staatsniveau, classis B de gewestelijke en classis C de stedelijke functies. Als werk
nemers van de Zeeuwse Admiraliteit behoorden de equipagemeesters dus tot clas
sis B. Equipagemeesters genoten duidelijk een groot aanzien.
Zoals hiervoor werd gesteld kon het verwerven van het equipagemeesterambt
belangrijke voordelen opleveren. Uiteraard was er het mooie loon, maar toch zul
len vooral de gunsten die men aan collega-regenten kon verlenen sterk hebben
meegewogen. Door de juiste vrienden te begunstigen (door bijvoorbeeld een grote
bestelling te plaatsen bij die persoon) kon men op termijn een gunst terugver
wachten die de eigen carrière of die van een familielid kon bespoedigen. Vooral
de zonen van de equipagemeesters konden de vruchten hiervan plukken. Het
equipagemeesterambt was dus niet alleen onmisbaar om de Staatsschepen degelijk
uit te rusten, maar ook een belangrijke strategische factor in de carrière-uitbouw
van de Zeeuwse regentenfamilies.
